رواية القائد الجزء الثاني للكاتبة أسماء جمال كاملة

اقتباس من الجزء التانى القائد

ادم هز راسه بهزيان و هو بيقف.
حمزه حاول يقف معاه بس زقة ادم لإيده وقّعته.
حنين قربت من ادم بتعب: ادم انا تعبت، مش عارفين نتقابل ف نقطه، مش بس انا و انت! لا كلنا! كلنا يا ادم! من يوم ما الحقيقه انكشفت و انا و حمزه مش عارفين نتقابل ف نقطه تريحنا! قولنا يمكن عشان لسه مش فاهمين و اما نفهم هنرتاح! كنا فاكرين ان اما نلاقيك هتبقى انت النقطه اللى تريحنا! بس من يوم ما لقيناك و انا و هو تعبنا اكتر! قولنا ندفن كل حاجه مع الحقيقه و نرجع زى ما كنا انت و هديه اللى تعبتوا اكتر! استسلمنا للامر الواقع و فهمنا الحقيقه كلنا تعبنا، كلنا اتوجعنا! ليه مش عايز تصدق؟

ادم زقها بقرف و حركة جسمه ابتدت تشارك عصبية كلامه: انا اصدق اى حد ف الحكايه القذره دى الا انتى! فاهمه! الا انتى! انتى الوحيده اللى ملكيش عذر ف الحكايه! يمكن امينه برغم غبائها لها عذر انها كنت تحت ضغط اعصاب! تحت ضغط الخساره! يا تخسر حياتها، يا تخسر جوزها و ببتها و ضناها، يا تخسر شرفها! هي بجهلها اختارت و مكنش قدامها فرصة التفكير! انما انتى اييييييه!

حنين بصتله بتعب و صدمه: انت مش مصدق ان
ادم بصلها بقرف: وفرى دموع التماسيح دى، خليها لواحد مشافش الحقيقه، مشافش الدم! مشافش الورقه العرفى! مشافش قسيمة جوازك اللى بعد قعدتك ف بيته شهور!
حنين عيطت و هي بتمسك ايده برجاء: كان غصب عنى، ليه مش عايز تفهم؟ ليه مش عايز تفهم انهم لعبوا بيا! كلهم لعبوا بيا! انا مبدافعش عن
ادم زقها بجنون و تشنجاته بتزيد بعصبيه مفرطه: انتى اللى عملتى ف نفسك كده. الحوار كان على هواكى. من راجل لراجل و البضاعه رخيصه. ميشتروش ليه بقا؟

حنين نزلت بركبتها ع الارض بين ضمة ايديه الاتنين لدراعاتها و فضلت تعيط.
ادم تشنجاته زادت لدرجة انها اتحدفت من ايديه بعصبيه.
حمزه بصّله قوى و بدون تفكير رفع إيده ضربه قلم بمنتهى العنف!
هديه بعد ما قربت من حنين ضمتها بحزن و نزلت جنبها ع الارض قامت بفزع على ضربة حمزه لأدم و مسكت ادم بحنيه.
ادم رفع وشه بمنتهى الوجع و بص لحمزه قوى و حمزه قرب منه بحده: انا عمال ادادى فيك من يوم ما قعدنا، عمال اقول مصدوم، ف لحظه اكتشف انه غبى و مكنش فاهم حاجه و ضيع سنين عمره نتيجة غبائه، لكن لازم تفووق بقا

هديه بصت لحمزه بعتاب حاد: ليه كده! حرام عليك يا اخى بقا! انت ايه!
حمزه لسه عينيه متعلقه بأدم اللى عينيه ابتدت تزوغ بحركات عنيفه و عشوائيه حواليه و ابتدى يندم و هو ببضم قبضة ايده بعصبيه!
هديه قربت من حمزه بعد ما لاحظت نظراتها و فهمتها و بصتلها بعتاب حاد: انت عارف انت ايه بالنسبه لأدم؟ عارف بقيت له ايه دلوقت! انت بقيت ف نظره مجرد
قطعت كلامها مع ادم اللى بصّله بجنون و ف لحظه غريبه و غبيه خاليه من اى تفكير و مشاعر مد إيده و

القائد بتاعنا قال عن الحب

" واحد من أهم الأسباب اللى خلت علاقتى بيها تستمر كل ده انى عمرى ما اديتها " البواقي".
يعني كل حاجة كنت بعملها كنت بعملها عشانها "مخصوص". مش بديها الوقت اللى بيتبقى بعد ما أخلص شغل. بفضي نفسي. و لو هعزم أهلي في مكان. بعزمها فيه الأول لواحدها.
بحاول بس طول الوقت أخليها تحس انها مميزة بالنسبالي وانها هي الأهم والأقرب دايماً. ده بيطمنها. و أي واحدة ف الدنيا لما بتطمن كل مشاكلها تقريباً بتتحل.
للأسف صعب أي اتنين يتفاهموا طول ما هما بيدوا لبعض البواقي و اللى بيعمل الحاجة مخصوص عشانك غير اللى بيعملهالك مع الناس. تفرق كتير

لو عايزين تعرفوا قال كده ليه و حكاوينا مع القائد، تابعونا: القائد الجزء الثاني.