رواية همس الذكريات للكاتبة سحر فرج الفصل الرابع والثلاثون

جاسر كان وصل على الفندق وهو داخل شاف اللى بيجرى عليه.
حسام: عمو جاسر انا جيت.
جاسر: حسام حبيبى: حمد الله على السلامه: انا لسه كنت هاتصل على بابا واشوفكم انتم فين دلوقتى.
شادى خدوا بالحضن وقال: اهلا يا باشا: احنا جينا اهو من نصف ساعه ويادوبك طلعت امل اوضتها: وقولت انزل اشوفك هنا ولا هنا: ايه الاخبار: والشغل ماشى ازاى.
جاسر بابتسامته المعتادة لشادى: حمد الله على السلامه يا صاحبى: ليك وحشه والله.

شادى: لا اله الا الله: ما انت لسه قافل في وشى الموبيل امبارح: لحقت وحشتك يا هندسه ولا ايه اللى شقلب حالك احكيلى
جاسر: يا ساتر عليك: وحشنى لسانك الطويل ده: امل اخبارها ايه: ومجبتش الست الوالده ليه معاكم كانت غيرت جو شويه علشان خاطر صحتها.
شادى: والله اتحيلت عليها اد كده يا جاسر: بس انت عارف دماغ أمى عامله ازاى: فافضلت في الشقه وخليت الشغاله تفضل معاها الكام يوم اللى هانقعدهم هنا.

جاسر: ماشى يا هندسه: روح استريح انت والكابتن حسام شويه علشان تفضالى ونشوف اللى ورانا قبل الحفله ونظبط كل حاجه.
شادى: لا لاااااا انا هاطلع حسام لأمه فوق وانزلك على طول: انا مش تعبان ولا حاجه: يالا سلام.
وفعلا شادى ساب جاسر يشوف شغله عقبال لما يطلع حسام لامل.
ريهام ومنه كانوا قاعدين على البحر بيتفرجوا على حازم وباباهم وهما بيلعبوا مع عمر في البحر.

منه: احنا لازم انا وانتى ننزل نشترى فستانين حلوين كده علشان الحفله.
ريهام: لزومه ايه بس يا منه: نلبس اى حاجه وخلاص.
منه: نعم يا اختى: اى حاجه وخلاص ازاى: انتى عارفه مين هايكون موجود في الحفله دى: اكبر روس في البلد والشرق الأوسط وأوروبا: ناس كبيرة جدا وجامده ولازم نظهر باحسن صورة: انتى ناسيه انا هابقى حرم مين ولا ايه.

ريهام بضحكه ناعمه: لا يا اختى مش ناسيه. بقمارة ما هو اودامى اهو بيلعب في البحر زى العيال الصغيرة.
منه: يا سلام يا اختى مش بيلعب مع عمر ابنك برضه: علشان استاذ جاسر مش فاضيله: إلا بالحق يا رورو ومن غير ما تقفشى عليا ولا تزعلى: هو جاسر معجب بيكى
ريهام اتفاجأت بكلام منه وقالت: انتى ايه اللى خلاكى تقولى كده: انتى تعرفى حاجه انا مش عرفاها.

منه: الصراحه يا ريهام يا اختى: انا وحازم واخدين بالنا اوى من نظراته ليكى اللى كلها حب وشوق ولهفه كده: بيبقى باين عليه اوى.
ريهام: الصراحه يا منه وانا كمان واخده بالى: وحاول كذا مرة يتكلم معايا بس انا بصده ومش مدياله فرصه للكلام.
منه: معقوله: هو في واحده تطول جاسر ده: بحلاوته وجماله وطوله وجسمه: وعيونه اللى بتسيح الحديد دى. ولا شعره اللى بيطير زى اميتاب باتشان.

ريهام بضحكه: اميتاب باتشان حته واحده: ناقص تقولى شاروخان، انتى بتعكسيه ولا ايه يا بتاعه حازم، وبعدين انتى ناسيه ظروفى يا منه ولا ايه، انا مش هافكر تانى ابدا في الارتباط باى حد بعد اسلام الله يرحمه.

منه: وليه بس يا ريهام: انتى لسه صغيرة وجميله والف مين يتمناكى: ومن حقك انك تفكرى في نفسك وفى حياتك بعد اسلام: وربنا حلل حاجه زى كده: ده كفايه حبه لعمر ابنك: ولا كأنه ابنه الصغير: وشكل جاسر نفسه بيحبك جدا جدا.
ريهام: انسى يا منه انسى: مش وقته الكلام ده خالص.
منه: انا قلبى عليكى والله يا ريهام: وعمر ما هتلاقى حد يحبك ويحب ابنك زى جاسر.

ريهام: الناس هاتقول عليا ايه بس يا منه: جوزها مات وهى راحت تتجوز غيره.
منه: محدش ليه حاجه عندك ولا في حياتك: وبعدين اسلام مات بقاله اكتر من سنه واكتر: وبعدين عمر ابنك عاوز اب يا ريهام: انتى مهما تعملى ليه مش هاتقدرى تعوضيه حب وعطف وحنيه الاب.
ريهام: مش عارفه يا منه مش عارفه.
منه: اسمعى كلامى يا حبيبتى وشوفى حياتك.
ولسه هايكملوا كلامهم كان خرج حازم وابوهم وعمر من المايه.

عمر: يااااااه يا مامى انا فرحان اوى: بس برضه انكل جاسر بيعلمنى العوم اكتر من جدو وانكل حازم.
حازم: بقى كده يا عمورة: ماشى ماشى: ولا حتى جدو: خلى انكل جاسر بقى ينفعك: انا هاقوم اغير لبسى واروحله على الفندق بدل ما يشحورنى على التاخير.
الاب: خدنى معاك يا ابنى على جوا علشان اغير لبسى.
منه وريهام: احنا كمان هانقوم يا بابا علشان هانروح نشترى حاجه من السوق. وحازم يوصلنا في سكته.

حازم بضحك حاجه ايه دى من ورايا يا هانم منك ليها.
منه خبتطه في كتفه: انت مالك انت حاجات حريمى لزوم الحفله.
حازم بهبل: ااااه اذا كان كده وحريمى ولزوم الحفله يبقى ماشى. بس خلى بالكم من نفسكم.
فضلوا يضحكوا على كلامه وخدوا بعضهم ودخلوا على الشاليه: وريهام طلبت من امها انها تغير لعمر وتخليه معاها لحد ما يرجعوا.
حازم كان غير لبسه وخد البنات وركبوا العربيه وراح وصلهم على السوق وسابهم وراح هو على الفندق.

وصل الفندق وسأل على جاسر وبلغوه أنه في مكتبه هو والمهندس شادى.
حازم وصل لاوضه المكتب الخاصه بمهندسين المشروع.
حازم: السلام عليكم: اناااااااا جيييييت.
جاسر: لا والله يا استاذ ما لسه بدرى: كل ده تأخير.
حازم: استنى عليا بس لما اسلم على شادى وارحب بيه يا عم انت.
شادى: اهلا ازيك يا حازم اخبارك ايه: ومبروك يا عم على الخطوبه.

حازم، الله يبارك فيك يا هندسه: وقريب هاتباركلى على الجواز إن شاء الله البركه في صاحبك نايم في الخط ومش عاوز يتكلم مع حمايا.
جاسر: والنبى نقطنى بسكاتك: مش لما تعقل الاول تبقى تتجوز. انت ايه اللى اخرك يا بيه.
حازم: ولا اتاخرت ولا حاجه: انا كنت بلاعب عمر في البحر: وبعد كده وصلت البنات على السوق يشتروا حاجه
جاسر باستغراب: بنات: وحاجه؟
حاجه ايه دى اللى هما عايزنها.

حازم: هما قالوا حاجات حريمى لزوووم الحفله بتاعه بكره يا معلم. ما تعرفش يقصدوا ايه.
جاسر في ثوانى فهم هما قصدهم على ايه واستأذن منهم واتحجج أنه هايشوف حاجه وسابهم ومشى.
شادى وحازم: ايه ده: هو مشى وسابنا ورايح على فين ده.

ريهام ومنه فضلوا يلفوا كتير في السوق بس للاسف ما كنش عاجبهم اى حاجه: وفى الاخر اشترت منه هى لنفسها فستان حلو: لكن ريهام معجبهاش اى حاجه خالص: لان اكترهم كانوا ملونيين. وهى لسه ما غيرتش اللون الاسود. فقرروا أنهم يرجعوا على الشاليه بعد ما قعدوا وشربوا قهوة على الكافيه.
اول لما وصلوا الشاليه كان الكل قاعد. وعمر جرى على ريهام وحضنها.

منه: اااااه تعبت جدا من كتر الف والمشى: بس الحمد لله اشتريت اللى كنت عوزاه. وريهام لا.
ام ريهام: اومال العلبه اللى بعتوها جوا دى بتاعه مين فيكم وفيها ايه.
ريهام ومنه بصوا لبعض باستغراب: وقالوا علبه: علبه ايه يا ماما.
الام: علبه كبيرة جوا يا بنات: واحد جبها وقال بتاعه الدكتورة ريهام.

منه غمزت لريهام. : اااااااه دى بتاعه ريهام: المحل صمم أنه يبعتها بنفسه لما عرف اننا لسه هانلف في السوق كتير: تعالى لما نشوفها يا رورو.
وفعلا دخلت ريهام ومنه على الاوضه جوا وشافوا علبه حلوة جدا وشيك اوى على السرير.
منه: اووووووبا ايه ده: ويا ترى فيها ايه: افتحى والنبى يا ريهام بسرعه لما نشوف فيها ايه.
ريهام باستغراب قربت من العلبه وبدأت تفتحها واتفاجؤا من اللى جواها.

منه: وااااااااو ايه الحلاوة دى: فستان روعه: ولونه جميل جدا.
يا ترى مين اللى جابه: ولسه ما كملتش كلمتها لقت كارت صغير في العلبه.
ريهام مسكته وقرأته...

مساء الخير
ياريت الفستان يعجبك زى ما عجبنى. واتمنى انك تلبسيه في الحفله بكرة: علشان اكون اسعد انسان.
جااااااسر
منه. : اوبااااااااا
ماشيه معاكى يا رورو يا قمر.
ريهام: وطى صوتك لحد يسمعنا يا مجنونه انتى.
منه: ده طلع ذوقه روعه: ده مجاش من الاهطل اخوه يعملها: شوفتى: يبقى هو فعلا بيموووت فيكى: و هايبقى عليكى روعه لما تلبسيه.
ريهام: ومين قالك أنى هالبسه اصلا: انتى عبيطه.

منه: ليه بس يا ريهام حرام عليكى ده حتى اسود اهو.
ريهام: قولت لااااا.
منه: اللى تشوفيه انا راحه اغير هدومى: واورى طنط وماما الفستان بتاعى.
وفعلا راحت منه وغيرت لبسها وورت فستانها لحماتها وامها وعجبهم جدا.
ام ريهام: اومال فين فستان ريهام يا منه.
منه بصت لريهام وقامت دخلت الاوضه وجابت الفستان اللى بعته جاسر.
ريهام اتفاجأت من اللى عملته منه.
ام جاسر اول لما شافته: الله: روعه يا ريهام يا بنتى حلو جدا.

منه . قوليلها يا طنط والنبى أصلها غيرت رايها ومش عاوزة تلبسه بكرة.
ام ريهام: ليه يا بنتى ده حلو اوى وهايبقى عليكى خطير.
ام جاسر: فعلا يا ريهام هو جميل اوى وشغله بسيط وحلو.
ريهام: إن شاء الله يا جماعه هافكر واشوف هاعمل ايه عن اذنكم هادخل انام شويه علشان تعبانه.
منه: خدينى معاكى يا رورو اصلى هلكانه.

في الفندق كانت امل قاعده في الاوضه بتاعتها وماسكه الموبيل وكالعاده بتتكلم مع سوزان بعد ما اطمنت أن حسام نام.
امل: يا بنتى احنا جينا من الصبح علشان افتتاح الفندق اللى كانوا شغالين فيه بقالهم فترة
وجاسر هنا من كام يوم: هو وامه وأخوه وناس تانيه معاهم: شادى بيقول اهل خطيبه حازم.
سوزان: هو حازم خطب ولا ايه.
امل: اه بقاله كام شهر من بنت كانت زملته في الكليه.
سوزان: والبت دى مين اللى معاها.

امل: بتهيئلى شادى قالى ابوها وامها واختها الدكتورة اللى جوزها مات من سنه وشويه كده وعندها عيل صغير.
سوزان: نعم. يعنى ليها اخت وكمان مش متجوزة: يا حلاوة.
امل: بقولك ايه اقفلى دلوقتى زمان شادى طالع مش عاوزة نكد.
سوزان: ماشى يا اختى: سلام.

طلع النهار واشرقت الشمس والكل كان في الفندق بيستعد لاستقبال اكبر الضيوف من جميع انحاء الشرق الأوسط ورؤساء اكبر الشركات العالميه.
جاسر كان يادوبك نام ساعتين بالعدد وصحى من بدرى علشان يشرف على كل حاجه هو وموظفين كتير من الشركه واولهم شادى: اللى كان صحى من بدرى هو كمان.

جاسر: وحياتك يا شادى خلى بالك عقبال لما ارن على حازم يجبلى البدله وباقى اللبس علشان مش هاقدر اروح الشاليه والبس هناك علشان مفيش وقت لكده خالص: وبالمرة اخليه يأكد عليهم انهم يجوا بدرى قبل الزحمه بتاعه الحفله.
شادى: ماشى يا باشا روح اتصل براحتك وانا موجود بدالك اهو.
جاسر: تسلملى يا صاحبى.
وفعلا راح جاسر وأتصل على حازم وبلغه بكل حاجه وبالذات ان الكل يجى ويحضر الافتتاح.

حازم بخباسه. : اشطى يا هندسه خلاص فهمت وان شاء الله الدكتورة هاتيجى متخفش: سورررى. قصدى الكل هايجى.
جاسر: غوووور يا حازم علشان مش فايقلك. وحسابى معاك بعدين.
حازم: هو انا كنت عملت ايه يعنى اووووف.
جاسر قفل وراح تانى لشادى اللى كان بيستقبل مجموعه من الشركات السياحيه من اوربا.
الوقت عدى: والنهار قرب يخلص والكل بقى يستعد لحضور الافتتاح.

حازم كان وصل لجاسر البدله والحاجات اللى كان طلبها: ورجع تانى على الشاليه علشان يلبس ويستعد ويجيب الكل للحفله.
منه وريهام كانوا في اوضتهم بيشدوا قصاد بعض علشان ريهام كانت رافضه انها تلبس الفستان اللى جايبه جاسر.
منه: والله يا رورو الفستان تحفه: انتى مش عاوزة تلبسه ليه بس.
ريهام: البسه ازاى بس يا منه: وهو اللى جايبه.
منه: وفيها ايه بس.
ريهام: مش عارفه: مش عارفه.

منه: انا خلصت وهاخرج علشان حازم بينادى عليا: اخلصى انت بقى وشوفى هاتعملى ايه والبسى اللى تلبسيه انا تعبت معاكى: يالا باااااى.
ريهام فضلت لوحدها محتاره تعمل ايه ولا تلبس ايه.
الكل كان بره وخلص لبسه: بس ام جاسر وام ريهام مرديوش يروحوا علشان مش قادرين: واقترحوا أن عمر كمان يفضل معاهم علشان بينام بدرى.

حازم ومنه والاب خرجوا يستنوا ريهام بره: وفجاه خرجت ريهام اللى كانت طالعه زى القمر بفستانها الجديد بتاع جاسر.
منه: فرحت جدا انها اخيرا اقتنعت انها تلبس الفستان: وكده حست انها بدأت تفتح قلبها من جديد لجاسر.
حازم. : اوباااااااااااا
ايه الحلاوة دى: مين الموزززه دى. يا بختك ياللى في بالى.
منه ضربته في كتفه وقالتله: يخرب بيتك اسكت هاتودينا في داهيه بابا ياخد باله ويسمعك.

الاب: ما شاءالله يا بنتى: طالعه زى القمر.
ريهام: على ايه بس يا بابا.
الاب: على الحلاوة اللى شايفها اودامى دى.
حازم: بعدين يا جماعه نكمل المعاكسه دى: جاسر هايموتنى على التاخير.
وفعلا ركبوا العربيه مع حازم ووصلوا اودام بوابه الفندق: اللى كان روعه في الجمال.
امل كانت نزلت بعد ما خلصت لبس هى وشادى وحسام الصغير.
جاسر كان لبس بدلته وكان طالع زى القمر هو كمان كالعاده وراح يستقبل الضيوف هو وشادى ومدير الفندق.

وصل حازم ومنه وريهام والاب: وكان حازم أولهم.
جاسر وشادى سلموا عليه وبعده كان الأب. وجاسر عرف شادى عليه وأنه بيكون حماه حازم.
دخلت منه وسلمت عليهم وهما رحبوا بيها.
وبعدها كانت ريهام اللى انبهر بيها كل اللى كانوا واقفين من جمالها وشياكتها وحلاوتها وبالذات جااااااسر: اللى فرح جدا انها لبست الفستان اللى هو اشتراه ليها.

فلاش باااك
جاسر استأذن من شادى وحازم أنه هايروح يشوف حاجه بسرعه ويرجع. لكنه كان راح على السوق ودخل اكبر محل لفساتين السهرة واشترى اشيك واجمل فستان في المحل كله: وحاسب عليه واداهم عنوان الشاليه بعد ما كتب الكارت لريهام وحطه جوا العلبه.
باااااااااك.

جاسر مد ايده وقرب من ريهام وعيونه جت في عيونها اللى كانت كلها اعجاب وشوق ليها وبدأ يرحب بيها. وعرفهم بشادى اللى اعجب اوى بريهام وجمالها. وقرب من جاسر وهمس ليه وقاله: ايه الصاروووووخ ده.
جاسر داس على رجله وقاله لم نفسك يا زفت انت.
وبعدها خدهم وراح قعدهم على تربيزة كبيرة مع امل مرات شادى وعرفهم على بعض.

منه كانت مزهوله من حلاوة المكان وجماله: وقالت لحازم: معقوله شركتكم هى اللى نفذت المكان ده كله يا حازم.
حازم: اه يا بنتى: ده اقل حاجه احنا بنفذها في شركتنا: انتى ناسيه انها اكبر شركه في الشرق الأوسط كله.
منه: قصدك شغل جاسر يا استاذ: فوق بقى لنفسك وانزل معاه علشان يكون عندك خبرة كبيرة.

ابو ريهام: ما شاء الله: فعلا منه عندها حق يا حازم يا ابنى: عاوزك تنزل لشغلك بقى وتخلى بالك من مستقبلك واتعلم من جاسر وخبرته.
حازم: ان شاء الله يا عمى.
امل كانت بتراقب ريهام من فوق لتحت وكانت عماله تبصلها جامد.
امل: مبروك يا عروسه.
منه برخامه: الله يبارك في حضرتك عقبال ابنك.
امل: وانتى بقى يا ريهام: ابنك اسمه ايه. وعنده كام سنه.
ريهام: اسمه عمر وعنده خمس سنين.

امل: اه يعنى اد حسام ابنى. وعلى كده ناويه تتجوزى تانى بقى بعد المرحوم.
الكل كان مستغرب من كلام امل مع ريهام: وده اللى خلى ريهام تستغرب من نظارتها دى وطريقه كلامها معاها: واستأذنت انها هاتتصل بالموبيل في التراس برة.
منه كانت لسه هاتقوم وراها: بس ابوها قالها سبيها براحتها يا بنتى شويه.
جاسر كان هايتجنن ويروح يقعد معاهم شويه وما صدق انه يخلع منهم بعد ما اتفق مع شادى على كده.

وصل لحد التربيزة اللى هما قاعدين عليها واستغرب أن ريهام مش موجوده: فطلب من حازم أنه يقوم معاه علشان عاوزه ضرورى.
وفعلا حازم قام وراح مع جاسر ووقفوا بعيد شويه.
حازم: خير يا هندسه عاوزنى في ايه.
جاسر: هى ريهام فين يا حازم، مش شايفها قاعده معاكم يعنى.
حازم: اسكت يا جاسر يا اخويا على اللى حصل لريهام من الهانم اللى اسمها امل دى.
جاسر بخضه واستغراب: في ايه يا حازم ايه اللى حصل وامل هببت ايه لريهام.

حازم حكى لجاسر على كل اللى حصل من امل: وقاله أن ريهام شكلها ادايق و استأذنت وراحت التراس بحجه انها هاتتصل بالموبيل.
جاسر: اووووووف امل دى انسانه لا تطاق انا هاوريها: روح دلوقتى انت واقعد معاهم وانا هاروح اشوف ريهام.
حازم: ماشى يا باشا.
راح جاسر ودخل التراس وفضل يدور على ريهام لحد ما لمحها واقفه جنب شجرة في الجنينه فقرب منها وراحلها.
جاسر: ريهام.
ريهام بعيون مليانه دموع بصتله.

جاسر: مالك يا ريهام حصل ايه للدموع دى.
ريهام: وده يهمك يا جاسر انك تعرفه.
جاسر: كل اللى عاوزك تعرفيه انتى أنى بحبببببك
ريهام بخجل ودموع زادت في عيونها: انت بتقول ايه يا جاسر.
جاسر: بحبك. وبموووووت فيكى يا ريهام: ومش هاقدر اعيش بعيد عنك بعد كده: ريهام تقبلى تتجوزينى
ومرة واحده وفجأه سمعه حد بيسقف بايده وبيقول: انتى بقى اللى اسمها الدكتورة ريهام؟