رواية هاتولي عريس للكاتبة نورهان محمد الفصل الثاني عشر

بعد مرور الوقت نجد حسين يطرق باب الغرفه التي بها جميله وعواطف، وكانت عواطف بتصلى ركعتين قضاء حاجه اما جميله فاكانت واقفه تنظر من الشرفه، فضل يطرق لحد ما عواطف صدقت وقامت فتحتله: السلام عليكم انتو نمتو ولا ايه
عواطف: لا ابدا انا كنت بصلى وجميله في البلكونه ادخل
حسين يضع الاكياس على الطاوله: انا جبت اكل عشان هي ما كلتش اى حاجه من الصبح
عواطف: كتر خيرك يا حسين ياابنى.

يتركها تقوم باخراج الطعام من الاكياس ويركض لعندها واول ما تشوفه تودى وشها الناحيه التانيه وهو يجر كرسى ويقعد جنبها: الجميل زعلان ولا ايه منى
جميله: مش هرد عليك
حسين: ههههههههههههههه
جميله: بتضحك على ايه
حسين: بتقولى مش هرد عليك مع انك رديتى
جميله: ما تعصبنيش بقى
حسين: طب قومى جبت اكل عشان تاكلى
جميله: مليش نفس
حسين: مهو مش هينفع كده انتى من الصبح ما كلتيش حاجه
جميله: مش هتفرق
حسين: انتى شايفه كده.

حميله: ممكن اعرف كنت فين
حسين: لو قومتى كلتى معانا جوه هقولك
جميله: وعد
حسين بابتسامه: وعد
جميله تقوم وتركض الى داخل الغرفه وتلاقى عواطف بتخرج الاكل من الاكياس: يلا يا ولاد
جميله تلاقيه جايب سندوتشات كتير
انت جايب سندوتشات
حسين يجر لها كرسى عشان تقعد عليه: انتى شايفه ايه
جميله: هو مفيش مره ترد على طول لازم طريقتك دى
حسين: اصلك ذكيه اوى انتى شايفه ايه في الاكياس سندوتشات ولا ايه
جميله: طيب براحه.

حسين: طب يلا كلى انا عاوزك تخلصى كل ده
جميله: ههههههههه ليه ان شاء الله فاكرنى مين انا كويس اوى لو كملت واحد
حسين: هاهاهاهاو ده عندكم في بيتكم انما هنا هتاكلى كل ده
جميله: افهم بس ده امر
حسين: ايون امر
جميسله: والله ولو ماكلتش بقى
حسين: بسيطه جدا هاكل انا وداده، بس على فكره ويقرب منها ويهمس وكمان مش هقولك انا كنت فين
جميله: لا وعلى ايه هاكل هاكل
حسين: ايوه كده يلا سمى الله وكلى يلا، اقعدى يا داده.

عواطف: لا انا مليش في الاكل ده عشان السكر كفايه عليا اشوفها وهي بتاكل ده عندى كانى انا اللى كلت
حسين: برده عملت حسابى عندك في زبادى
عواطف: تسلم ياابنى انا الحمدلله كلت زبادى المستشفى صرفت وجبات علينا الصبح
حسين: طيب كلى اى حاجه بس انشاله حته صغيره
عوطاف: مش هكسفك انا كمان ما بحبش اكل المستشفيات خالص
حسين: طب يلا كلى وبالهنا والشفا.

جميله: كانت بتاكل وبتنظر اليهما هما الاتنين وحسين اخد باله منها: بتبصى كده ليه
جميله: اللى يشوفكم انهارده ما يشفكمش من يومين انت وداده
عوطاف: اعمل ايه بقى قلبى حن ليه
حسين: وانا والله حسيت انها بتفكرنى بامى فيها حاجه حلوه كده
عوطف: تسلم ياابنى وتعيش
جميله: هي مامتك متوفيه ولا عايشه
حسين: ناكل الاول وبعدين نتكلم ممكن
جميله: ممكن.

نسيبهم ياكلو ونروح جرى لانشراح اللى كانت قاعده في كافيه منتظره حد بعد ما نزلها شادى وهو راح لاصحابه يسهر زى كل ليله، بعد ما النادل نزلها القهوه ومشى عملت مكالمه وبعد شويه نلاقيه شخص يجر الكرسى ويقعد عليه
انشراح: كل ده تاخير
الشخص: لسه مخلصين دلوقتى
انشراح: ها وايه الاخبار
الشخص: كله تمام
انشراح: طب كويس اوعى يكون حد خد باله
الشخص: عيب عليكى يا مدام انشراح، ويعطى لها الظرف وما فيه: اتفضلى ادى الباقى.

انشراح: برافو عليك يا وليد انا مش عارفه من غيرك كنت وصلت لفين
وليد: المهم تكونى راضيه عنى
انشراح: جدااااااا، تشرب ايه بقى
وليد: لا مش هينفع لازم ارجع تانى المستشفى
انشراح: اوكيه زى ما تحب استنى كده، واخرجت بعض النقود واعطتهمله: ودول نصيبك
وليد: تسلمى همشى انا بقى
انشراح: اى جديد بلغنى بيه
وليد: اكيد طبعا سلام
انشراح بابتسامه وهي تنظر الى الفلوس التي بيدها: مع الف سلامه يا وليد.

يوقظها تسلل اشعه الشمس اليها وهي شبه نائما على سرير في غرفه داخل المشفى، نهضت ثم لاحظت بان عواطف نائما على الكنبه المجاوره لها: داده داده. ,، تراجعت وقلت لنفسها بانها تتركها تنام شويه لانها ما نمتش غير بعد ما اطمنت عليها اكيد ودخلت الحمام المرفق للغرفه وغسلت وشها وعدلت لبسها وطرحتها وخرجت من الغرفه ووجدت الممرضه ذهبت اليها: عبير
عبير: صباح الخير يا دكتوره
جميله: صباح النور اخبار بابى فاق.

عبير: ما اعرفش الحقيقه اللى يعرف ايمن لانه كان سهران طول الليل معاه
جميله: طيب هو فين
عبير: ثوانى هشوفه لحضرتك
وياتى اليهم حسين: صباح الخير
جميله تشعر بدقات قلبها كلما رأته امامها: صباح النور
حسين: فيه اخبار عن دكتور بدران
جميله: لا لسه
حسين: طب تمام
جميله: انت نمت فين امبارح
حسين: نزلت نمت في العربيه
جميله: ليه كنت نمت في اى اوضه هنا
حسين: لا انا مابحبش نوم المستشفيات ده.

جميله: وانا كمان بس مكنتش اقدر اروح واسيب بابى لوحده هنا
حسين: ربنا يطمنك عليه ان شاء الله
جميله: يارب يارب
حسين: امال داده لسه نايمه
جميله: ايوه
تاتى اليهم الممرضه عبير: ايمن طالع لحضرتك دلزقتى
جميله: ماشى يا عبير ميرسى
عبير تنظر الى حسين ثم الى جميله: عن اذنكم
وتتركهم وتمشى، اما حسين فيقول لجميله: مين ايمن ده
جميله: ده ممرض كان متابع بابى بالليل عاوزه اساله عنه.

حسين: ياستى كلها ساعتين ودكتور منتصر يجى يطمنك بنفسه
جميله: اصلى قلقانه اوى
حسين: ما تقلقيش هيحصل كل خير ان شاء الله، يلا تعالى جوه
جميله: طيب زى ما تحب
تمر الساعات ويأتى دكتور منتصر ويدخل غرفه بدران ويخرج يطمنهم ويدخل له جميله عشان تتطمن عليه لانه قالها انه محتاج يقعد في الرعايه انهارده كمان
جميله تمسك ايدى والدها: بابى انت كويس
بدران بدون كلام ويكتفى بهز راسه
جميله تقبل يداه: حمدلله على سلامتك.

بدران ينظر لها بمعنى انه بخير
جميله تجد ايدى تمسكها تنظر لليد تلاقيه حسين جاى يطمن على والدها ايضا: حمدلله على سلامتك يا دكتور
ينظر اليه بدران ويهز راسه
جميله: مين قالك تدخل
حسين: دكتور منتصر قالى ادخل خرجها يلا بقى كفايه كده
جميله: خلينى شويه معاه
حسين: غلط على فكره وكمان مش انا اللى هقولك ده كويس ولا لا انتى دكتوره والمفروض تكونى عارفه حاجه زى دى.

جميله تقبل ايدى والدها مره اخرى: اوكيه، بابى خلى بالك من نفسك انا هخرج دلوقتى وراجعالك تانى
بدران يغمض عيناه، وحسين ياخد جميله ويخرجها بره الغرفه
عواطف تجرى عليهم ايه الاخبار
حسين: الحمدلله كويس
عواطف: ايه يا جميله مش تتماسكى كده
جميله: مش قادره يا داده
حسين: ممكن بقا تدخلى الاوضه عشان ترتاحى شويه مش اطمنا عليه
عواطف: لا نرتاح هنا تانى ازاى احنا نروح نغير هدومنا ونيجى تانى ولا ايه يا جميله.

جميله: اللى تشوفيه يا داده
عواطف: خدها نزلها تحت على بال ما اجيب الشنطه من جوه
حسين: طب ماشى
ياخدها حسين ويركض بها الى خارج المشفى لكنها اتفاجئت بالطفله بوسى، واول ما شافتها جريت عليها
جميله تاخدها في حضنها: حبيبتى يا بوسى ازيك عامله ايه
بوسى: كويسه انتى رايحه فين
جميله: معلش مش هقدر اشوفك انهارده دكتوره نهال جوه
بوسى: مش ليا دعوه انا عاوزاكى انتى
جميله: انا تعبانه صدقينى مش هعرف اركز في الكشف عليكى.

بوسى: برده مش ليا دعوه انا بحبك انتى
جميله: وانا والله بحبك اوى بس بجد تعبانه
مامتها: ازى حضرتك يا دكتوره
جميله: الحمدلله تمام نهال جوه وديها ليها معلش مش هقدر الفتره دى اشتغل
الام: ربنا يكون بالعون يا دكتوره، يلا بقى يا بوسى انزلى عشان نروح للدكتوره نهال
بوسى: مش بحبها بحب انا دكتوره انتى
تضمها اليها وتقبلها: وانا والله بموت فيكى بس بجد انا تعبانه بصى اوعدك المتابعه الجايه انا اللى هكون موجوده اتفقنا.

بوسى تنظر لها بدموع: فقنا
جميله: لالالا مش عاوزه دموع
حسين ينكزها بابتسامه: قولى لنفسك الكلام ده
تنظر اليه ثم ترجع تنظر لبوسى: عشان خاطرى بلاش دموعك
بوسى: اوك
تقبلها وتعطيها لولدتها: خلى بالك عليها واسمعى كلام دكتوره نهال كويس وامشى على التعليمات سامعه يا بوسى
بوسى: سامعه
الام: ربنا معاكى يا دكتوره ويشفيلك دكتور بدران يارب
جميله: يارب
حسين بعد ما مشيوا: شكلك عسل اوى وانتى بتتكلمى معاها
جميله: هي داده فين.

حسين: ركبت العربيه
جميله: طب يلا بينا
حسين قبل ما جميله تمشى مسك ايدها وهي التفتت ونظرت له: على فكره انتى حنينه اوى
جميله دقات قلبها في تزايد مستمر: طب ممكن تسيب ايدى و نمشى
حسين يبتسم لخجلها: ممكن
بعد مرور الوقت كانوا لسه في الفيلا وجميله قاعده منتظره حسين في الحديقه عشان يرحوا لباباها
شادى اول ما يلاقيها لوحدها يروح لعندها: الجميل هنا لوحده
جميله تنظر اليه بخوف: نعم فيه حاجه.

شادى: مالك يا حبيبتى انتى نسيتى الاتفاق ولا ايه
جميله: اتفاق ايه
شادى: انك هتخلعى جوزك ونتجوز انا وانتى
جميله: شادى لو ما بطلتش كلامك ده انا هيكون ليا تصرف تانى
شادى: اللى هو ايه بقى
جميله: هطردك من الفيلا ومن الشركه كمان
شادى: هههههههههههههه ضحكتينى مش هتقدرى يا حلوه
جميله: ليه بقى مش هقدر
شادى: لانك زى ما قلتلك بتخافى من كلام الناس لو طردينى اكيد هيتكلموا والكلام يوصل المستشفى ولخالى ويروح فيها.

جميله: ايه اللى بتقوله ده
شادى اللى بقوله هو ده، وشغل لها الموبايل وكان عليه كلامها عليه وكمان فبرك تسجيل اخر بيقول فيه انها بتحبه وما تقدرش على بعده
جميله: انت ازاى تسجلى كلام زى كده انت اكيد جرى ليك حاجه وكمان ده مش صوتى
شادى: هههههههههههههههههههه لا صوتك انتى شوفى بقى لما الكل يسمع كلامك ده ويعرف اد ايه انتى بتحبينى انا وهتخلعى جوزك عشانى انا فضيحه مش كده
جميله: انت عاوز ايه دلوقتى.

شادى: ايوه كده احبك اهدى بقى عشان اقولك
جميله: انطق عاوزه ايه
شادى: تكتبيلى حصه في الشركه باسمى لوحدى
جميله: ايه
شادى: اللى سمعتيه
جميله: ولو محصلش
شادى: وهنفترض ليه ما انتى عارفه التسجيل في ايدى
جميله: اه يا
شادى: لالالالالالالالالالالا هتغلطى هغلط ومش هيهمنى اى حد
جميله: هديك فلوس وتدينى الموبايل ده
شادى: ههههههههههه قلت حصه في الشركه وكمان في المستشفى.

جميله: لا بقى انت اكيد اتجننت المستشفى دى بتاعه مامى الله يرحمها يعنى ملكش حاجه فيها
شادى: بسيطه هيبقى ليا لو طوعتينى
جميله تنظر اليه بصمت ودموع متراكمه
شادى: هديكى مهله يومين وبس وبعدهم هتشوفى وهتسمعى انتى بنفسك ايه اللى هيحصل سلام يا، جوجو اموووووه
جميله: يا حقير يا زباله
عواطف تاتى اليها بعد ما شافت وسمعت كل حاجه بس استخبت عشان ما يشفهاش شادى: جميله.

جميله تركض لحضنها وتبكى: شوفتى يا داده الحقير مسجلى كلام ومفبرك كلام والله يا داده مش انا اللى بقول كده
عواطف: عارفه يا حبيبتى اهدى بس بطلى عياط
جميله: انا بدات اخاف منهم يا داده انا غلطانه انى سكت كل ده كان بابى المفروض يعرف من الاول عشان ما يتمدوش من الاول
عواطف: ما احنا كنا خايفين على صحته يا جميله
جميله: لا بقى خلاص اول ما اطمن عليه هقوله على كل حاجه
عوطاف: ان شاء الله اهدى كده وبطلى عياط.

جميله تلاحظ دخول حسين بسيارته الفيلا فتمسح دموعها: داده اوعى حسين يعرف مش ناقصه فضايح
عواطف: هو لازم يعرف عشان يتصرف يا بنتى مش هنبقى لوحدنا
جميله: لا يا داده بليز بلاش يعرف حاجه دلوقتى
عواطف: اللى تشوفيه يا بنتى اللى تشوفيه
اما شادى فطلع لاوضته ورمى نفسه على السرير لتدخل عليه انشراح: كنت بتقول لجميله ايه
شادى: بسالها على صحه خالى
انشراح: عليا انا يا ولد.

شادى: امال يعنى بتكلم معاها وبقولها ايه بحب فيها مثلا
انشراح: اوعى تكون قلتلها على موضوع التسجيل
شادى: لالالا اطمنى مفيش حاجه من دى
انشراح: طيب خد دول
شادى وياخد منها فلوس كتير: ايه دول يا شوشو
انشراح: دول نصيبك في اللعبه اللى بنلعبها مع بعض
شادى: ايوه بقا، مع ان نفسى اعرف ايه نوع اللعبه دى اوى بس مش مهم خلينى على الهامش كده.

انشراح: ايوه خليك انت بعيد وكمان انت المفروض تفرح لانك بتقبض على الجاهز ولا بتتعب ولا بتفكر
شادى: اوك يا زعيمه
انشراح: انا هنزل عشان اروح معاهم المستشفى وانت حصلنا على هناك لازم نروح ونكون موجودين الايام دى فاهم
شادى: مش عارف ليه حاسس انك ناويه على حاجه كبيره بس مدام فيها الحاجات دى (ويمسك بايده الفلوس) انا معاكى يا زعيمه
انشراح: اوكيه يلا هستناك هناك
شادى بعد ما خرجت: هحصلك، ويبدا في عد الفلوس.

حسين: يعنى ايه عيونك وجعاكى انتى كنتى بتعيطى
عواطف: ايوه يا حسين كانت بتعيط عشان وحشها الباشا
حسين: متاكده ولا فيه حاجه تانيه
جميله: هيكون فيه ايه يعنى ما داده قالتلك
حسين: ماااشى هعديها المره دى بمزاجى
تنظر اليه ثم تودى وشها الناحيه التانيه تلاقيه انشراح جايه عليهم من خوفها تقوم وتقف بجواره وهو يلاحظ ده فيمسك ايدها ليهديها اما جميله فتضغط على ايده جامد: ايه هتفضلو ترغوا كتير واخويا في المستشفى.

عوطاف: نرغى ايه كنا مستنين سى حسين عشان نروح سوا
انشراح: واهو جه اللى مستنينو يلا بقى عشان ما نتاخرش على اخويا
وتسبقهم على العربيه، وعواطف تنظر لجميله وتقول: من امتى يعنى الحنيه والاهتمام ده
جميله تكتفى بالصمت واول ما تبعد عنهم تترك ايدى حسين لكنها كان ماسكها بقوه
جميله: سيب ايدى بقى خلاص
حسين: لا مش هسيبها انا ما صدقت تجيلى لوحدها
جميله: حسين مش وقت الكلام ده ويلا عشان نروح نشوف بابى
حسين: يلا يا ستى.

يركض بجانبها فتشم البرفيوم بتاعه: هو البرفيوم ده جبته منين
حسين: يعنى ايه جبته منين
يركض: يعنى شاريه منين
حسين: اه ده بتاع واحد صاحبى ماله وحش
جميله لنفسها: بالعكس يجنننن
حسين: بتقولى حاجه
حميله: بقولك كويس مش بطال يلا بقى عشان ما نتاخرش
يذهبوا الى المشفى ويجدو بدران خرج من الرعايه وجلس في غرفه عاديه وهما بجانبه وجميله كانت بجواره وماسكه ايده
عواطف: الف حمدلله على سلامتك يا باشا.

بدران: الله يسلمك يا عواطف، امال شادى ووائل فينهم يا انشراح
جميله تنظر لعواطف وياخد باله من نظراتهم حسين فاانشراح ترد وتقول: جاين دلوقتى يا حبيبى دول فرحو اوى انك قمت بالسلامه خصوصا شادى مانمش طول الليل امبارح وطول الوقت بيفكر فيك وبيصلى ويدعيلك عشان تقوم بالسلامه
عواطف لنفسها: اه يا وليه يا كذابه ال بيصلى ويدعيلك ال انا اللى هدعى عليكم جاتكم الارف.

بدران: يسلم ويعيش ويحفظهم ليكى يا انشراح، وانت يا حسين عامل ايه
حسين: تمام يا دكتور المهم عندنا دلوقتى صحه حضرتك
بدران: مش كنا بطلنا دكتور وحضرتك دى انت خلاص بقيت ابنى يعنى تقولى يا عمى
حسين ينظر لجميله اللى كانت شارده عنهم ثم يقول له: حاضر يا عمى
بدران ياخد باله من شرود ابنته: مالك يا جميله
جميله: مليش يا بابى انا بخير
بدران: طيب يا حبيبتى يارب دايما
تقبل يداه: يارب يخليك ليا يا بابى.

وفى الوقت ده يدخل شادى اليهم ويرسم الابتسامه لخاله ويسلم عليه ويقول كلمتين محفوظين ويقعد جنب امه اما جميله فتقوم وتركض ناحيه عواطف بخوف ويلاحظها حسين فيقوم يركض لها ويمسك ايدها ليطمنها: بقولك ايه ما تيجى ننزل تحت
جميله كانت تخطف نظر الى شادى اللى كان باصص عليها بسخريه: اه يلا بينا
حسين: بعد اذنك يا عمى هننزل نجيب حاجه ونطلع تانى
بدران: اتفضلوا يا ولاد خدو راحتكم.

انشراح بعد ما مشيوا: ازاى يعنى يا بدران تخليها تنزل معاه لوحدهم
بدران: ايه يا انشراح ما تنسيش انهم متجوزين
انشراح: على الورق بس يا بدران يعنى ممكن الورق يتقطع
بدران: انتى بتقولى ايه
انشراح ترجع فيما قالته: بقول يعنى ما يصحش انهم يكونوا مع بعض لوحدهم
بدران: اطمنى انا واثق فيه جميله كويس وكمان حسين باين عليه ابن حلال ومحترم
عواطف: اوى اوى يا باشا اسالنى انا، وتنظر الى شادى وامه.

فى الحديقه كانت قاعده على طاوله وحسين جاى من بعيد ومعاه كوبايتين لمون بالنعناع: اتفضلى
جميله: ميرسى ليك يا حسين
حسين: على ايه بس
جميله: على كل حاجه مش عارفه من غير وجودك كان حصل ايه
حسين: مكنش حصل حاجه لان ده مقدر ومكتوب
جميله تنظر اليه نظرات غموض: انا نفسى اعرفك اوى
حسين: وانا نفسى احكيلك
جميله: طب مستنى ايه ما تقول
حسين: الاول قوليلى انتى فيه ايه
جميله: فيه ايه ازاى.

حسين: انا حاسس بحاجه من ساعه ما شوفت شادى خارج بعدك من الاوضه وانهارده لما كنتى في الجنينه وبرده دلوقتى فوق انا عاوز اعرف ماله ومالك الشخص ده
جميله تشرب من اللمون وتضعه على الطاوله: مفيش حاجه ابدا
حسين: برده هنخبى
جميله: صدقنى لو فيه حاجه هقولك
حسين: وهتقوليلى ليه بقى ما خلاص عرفنا انى لعبه ودرو والدور قرب ينتهى
جميله لنفسها: يارب ما ينتهى يا حسين انت مش عارف حاجه.

الوقت يمر والكل يروح بيته وكانت في اوضتها نايمه وتيقظها رنه تليفونها فتقوم من نومها وترد
الو، مين ايه بابى طيب طيب انا جايه تنهض بسرعه وتقوم دادتها من النوم، داده داده
عواطف: جميله فيه ايه يا بنتى
جميله: قومى بسرعه بابى تعبان اوى في المستشفى
عوطاف: ايه يا ساتر يا رب ربنا يسلم.

جميله مسكت تليفونها وكلمت حسين وفي الوقت ده كان لسه صاحى بيفكر ايه اللى هيكون بين شادى وجميله وايه اللى مخبياه عليه فيسمع رنه هاتف والدتها اللى مازال معه: الو ايوه يا جميله، ماله عمى طيب طيب البسى وانا جاى اخدك يلا سلام
ياتى ياخدها ويروحو المستشفى كلهم وكان بداخل الغرفه دكتور منتصر بيكشف عليه
عواطف: اهدى بقى يا جميله مش كده ان شاء الله خير
جميله: انا خايفه اوى يا داده ده كان كويس لما كنا معاه.

عواطف: ما تقلقيش ان شاء الله هيخرجو دلوقتى ويطمنونا عليه
انشراح كانت واقفه معاهم هي وشادى ومصطعنه البكاء: هو لازم يكون معاها الراجل ده كل مره
انشراح: اسكت بقى ووطى صوتك
شادى: يعنى منتيش شايفه خلاص بقى ناطط لينا في كل مكان
انشراح: شادى بقولك ايه انا غلطانه انى جبتك معايا اسكت بقى
شادى: ما انتى اللى ما ردتيش اروح لاصحابى اسهر معاهم انهارده
انشراح تلاقى الدكتور خارج من الغرفه: بقولك اتكتم بقى.

جميله: خير يا دكتور طمنى ارجوك
منتصر: مش عارف اقول بس
جميله بدموووووع: يعنى ايه كلامك ده
منصر بحزن: البقاء لله يا جميله يا بنتى شدى حيلك
جميله: لا قول كلام تانى بابى عايش مش مصدقه بابى كويس كان بيكلمنى من شويه وبيقولى انه كويس وعاوز يرجع الفيلا لا لالا لالا اكيد بتضحكوا عليا صح قولى يا دكتور انك بتضحك عليا وان بابى بخير لا لا، وتفقد وعيها اثر انهيارها.