رواية معشوقتي المجنونة الجزء الأول للكاتبة ابتسام محمود الصيري الفصل الحادي عشر
فوزى نزل و دمه كان بيغلى زي البركان
اول ما وصل لقى ويزو تحت البيت
ويزو تمسك باباها: بابا بالله عليك اهدا شويه عشان خاطرى
فورزى زقها: ابعدى عن وشي الساعادي
وطلع يجرى ع السلم
ويزو تجري ورا: يا رب استر يا رب
خبط جامد ع الباب
مدحت بخوف: ده ابوكى
رنا بلا مبالاه: افتح و ايه المشكله
مدحت بنداله: افتحى انتى انا ماليش دعوه ده ابوكى انتى
رنا فتحت
فوزى ضربها ب القلم: انتى اتجنيتى خلاص
ويزه بتحاول تبعده عنها.
رنا بعصبيه و دموع: انت بتضربنى ليه؟ عايز منى ايه؟
فوزى لمح مدحت: والله عال و ده بيعمل معاكى ايه هنا
رنا ببرود: جوزى
فوزى بعصبيه: بتتحدينى و تتجوزيه من ورايا
رنا: ما ياما اتحايلت عليك تجوزهونى و انت رفضت
فوزى حاول يهدا عشان مايخسرش بنته اكتر من كده و قعد ع الكرسي بتعب: يا بنتى افهمى ده مش الانسان اللى بتمناه ليكى انتى تستاهلى احسن منه و هو اول حاجه لف ع فلوسك زي ما توقعت.
رنا بعقل مغيب: مدحت مالفش ع فلوسي
فوزى بترجي: يا بنتى انا جايلك دلوقتى و فاتح ايدى ترجعى معايا الواد ده انا مش برتاحله خالص
رنا بعند: و انا بحبه و هو بيحبنى
فوزى: و تقدرى تقوليلي واقف بعيد ليه، ليه خايف يقرب و يواجهنى!
مدحت قرب بخبث: عمى انا ماحبتش ادخل مابنكم دي بنتك
فوزى بيحاول يكتم عصبيته و يوجه كلامه لبنته: ده لو بيحبك عمره ما كان خلاكى تبعدى عن اهلك
رنا: انا اللى طلبت منه.
مدحت: يا عمى لو حضرتك حابب تاخد رنا معاك انا موافق بس اهم شي تكون واثق فيا
رنا بتحدى: انا مش هروح مع حد
فوزى بيحاول يتجنب مدحت و مش بيرد عليه: رنا روحي معايا بالذوق
رنا بعند: و انا مش هروح و ورينى هتعمل ايه و لو حد قربلى انا هموت نفسي
فوزي يتعصب و يقوم يشدها: موتى نفسك يا رنا بس تكونى مايته في بيتى انا مش هسيبك لحظه مع الحيوان ده و بيشدها ع السلم.
نضال يطلع: ايه يا جماعه صلو ع النبى هو ماله البيت ده كل ما حد يجى يقعد فيه يحصل خناقه
رنا بتصوت: اوعى سبنى انا مش هروح معاكم
ويزو بتعيط
اما مدحت بيتفرج مش اكتر( ما واحد زيه تعبان ده اخره يعمله )
نضال حاول يدخل: يا باشا سيبها بس الكلام اخد و عطا
فوزى بخوف عليها: دي عيله و مش فاهمه بتتصرف ازاي
نضال: اهدا بس صحتك
رنا كانت بتزق ايد باباها جامد و كان هيقع
نضال سنده قبل ما يقع.
فوزى بوجع و خيبة امل: بتزقينى يا رنا
رنا بصويت: ايوه ملكوش دعوه بيا بقى
فوزى بوجع في قلبه: ماشي يا بنتى كتر خيرك، بس ع العموم انتى من دلوقتى مش بنتى و اوعي اشوف وشك تانى، و بيتى تمشي منه و خلي السبع بتاعك يعيشك في القصر اللى بيقولك عليه، و بكره نشوف مين هيضحك ع مين
نضال كان ساند فوزى: حضرتك تعبان
فوزى بتعب: لا يابنى عايز اروح بيتى
نضال دخله البيت اللى قاعد فيه
فوزى بحده: بقولك عايز اروح بيتى.
نضال بحنيه: و ما ده برضه بيتك يا باشا اهدا بس كده و انا هعملك كوباية لمون تروق دمك و بكره كل حاجه هترجع زي الاول
فوزى بحزن: اللى اتكسر عمره ما يتصلح بنتى كسرتنى و بتتحدانى عشان واحد واطى حتى مافكرش يقف جنبها
ويزو بدموع: بابا عشان خاطرى اهدا، انت شكلك تعبان اووى
فوزى بعصبيه: مشونى من هنا
نضال سنده و ركبه العربيه.
عند رنا فوق
رنا بدموع: يالا نمشى من هنا
مدحت بمكر الثعلب: قلبي هنروح فين
رنا: بيتك
مدحت: انا نسيت اقولك انى بعته عشان الصفقه اللى دخلتها و اختى سافرت
رنا بتغيب عقلها: تعالى ننزل في فندق
مدحت يمثل الضيق: رنا انا م ماعيش فلوس للفندق
رنا: انا معايا يالا
ونزلو و راحو ع فندق
نضال وصل ويزو و باباها لحد بيتهم.
فوزى في الوقت ده زعل ان مش معاه ولد من صلبه بس ربنا كريم و ديما بيعمل الخير و يقول بحزن: انا متشكر يابنى تعبتك
نضال بشهامه: عيب متقولش كده انتو خيركم عليا.
فوزى: شوف واحد زيك مع انه فاقد الذاكره كان ممكن يقعد حاطت ايده ع خده و مكنش نزل يدور ع شغل و يقعد في البيت ببلاش بس انت رفضت و اشتغلت و بتدينى كمان ايجار الشقه مع انى مش محتاجه بس وافقت اخده عشان انت مش هترضى حد يجبي عليك، عارف ليه عشان باين عليك معدنك كويس و ابن ناس محترمه و ابن اصول عرفو يربو و بتتصرف باللا وعي كراجل شهم
نضال: ربنا يباركلك. بس ممكن يكون حضرتك ظالمه.
فوزى بحزن: يابنى انت لسه صغير مدرسة الحياه بتعلم اكتر من التعليم النظامي، ده شكله عيل واطى و جبان
رنيا تنزل ع صوته و تعرف كل اللى حصل
و تفضل تعيط
و بعد كلام كتير
نضال مشي.
عند دانيه الساعه 8 الباب يخبط سوسن تفتح
سوسن: اهلا و سهلا اتفضلو
على: اهلا بيكى و دخلو
على: سوسن انا عايز اتكلم معاكى لوحدنا
سوسن: ادخلو يا بنات اوضتكم
على: لو في بلكونه يدخلوها و ياخدو شادي
سوسن: اه طبعا فيه خدو ابن عمكم
و قامو البنات و شادي و دخلو البلكونه
سوسن: خير يا على
على: سوسن دانيه مش عايزه شادي
سوسن بحده: هو ايه اللى مش عايزه دي وصية ابوها الله يرحمه لازم توافق
على: سوسن حتى شادي مش عايزها.
سوسن: اه قول كده اكيد حضرتك مش هتقدر تقنع ابنك
على: سوسن هما مش عيال و هما ليهم حريه كل واحد يختار شريك حياته. و شادي معجب ب فريده و انا حاسس ان فريده كذلك
سوسن بحده: و انا لازم انفذ وصية جوزى الله يرحمه و مش هسمح ب اي لعب عيال انت نسيت وصية الميت لازم تتنفذ
على: ابنى اقنعنى ان الوصيه لو ع جواز مش لازم تتنفذ عشان الشرط الاول في الجواز قبول و رضا و الاولاد و لا في قبول و لا رضا.
سوسن: و شكلك اقتنعت. انا بقى معنديش بنات للجواز و فريده لسه صغيره
على: ده اخر كلام عندك
سوسن وقفت و ادته ضهرها
على بصوت عالى: شادي يالا هنمشي
شادي طلع و على ماشى قدامه وهو ماشي وراه
دانيه: مامتى مال عمو زعلان
سوسن بضيق: عايز ماينفذش وصية ابوكى
دانيه بهدوء: بس يا ماما مافتكرش ان فيه وصيه ان حد يتجوز حد
سوسن بعصبيه: بت انتى امشى من قدامى و مفيش جواز ليكم انتم الاتنين و خليكم بقى جنبي.
فريده بصدمه: يعنى انا مش هتجوز
سوسن بعصبيه: امشوووو من وشي
دانيه و فريده دخلو الاوضه بتاعتهم
فريده: انا ممكن اموت لو متجوزتش
دانيه: انا مش عارفه اقول ايه ل فادى كل شويه يقولى عايز اتقدم و انا اقوله مش دلوقتى.
الصبح نايا بتستعد تنزل للقوات الخاصه
كرم حضنها: عايزك تخلى بالك من نفسك
و انا في اقرب فرصه هحاول اتكلم مع مهيمن عليكى
نايا: اوعي يا كرم هزعل منك
كرم: نايا انا خايف عليكى انتى هتتعرضى لكذا قضيه
نايا: ربك كبير ادعيلى
كرم بحب: ربنا يحفظك من كل شر
نايا: الله احلى دعوه ع الصبح و باسته منحرمش منك العمر كله
و حضنو بعض
هاله: لا مش مصدقه نفسي هو ده بجد.
نايا بمشاكسه: لا اله الا الله، مالك يا حاجه في ايه بس انتى مش عاجبك حاجه ابدا كده
هاله: بس اول مره اشوفكم مابتتخنقوش مع بعض لا و احضان و بوس
كرم بهزار و ضحك: نايا احنا كده محتاجين نتبخر من العين
هاله ضربته: تقصد عينى انا
نايا بضحك: طيب اخلع انا و اسيبكم تمارسو مهامكم.
تنزل نايا و تغير هدومها في البيت اللى تحتهم هو فضى و نايا اخدت المفتاح بتاع الشقه من غير مامتها ماتحس وتروح مركز القوات تقابل فادى و عمرو
نايا قربت منهم: و الله الواحد كان مرتاح من خلقتكم
عمرو بتريقه: لا يا واد و احنا اللى كنا مبنامش و انت بعيد عننا
نايا تحط ايدها ع وشه: خليك في حالك يا شاطر محدش وجهلك كلام
عمرو يزق ايدها: انت اهبل يلا
نايا بحده: لا بحب استهبل و زقته و دخلت قعدت ع كرسي.
فادى قعد جنبها: اقسم بالله انتم الاتنين متخلفين
نايا بنرفزه: سبنالك العقل يا عسول
فادي: اقسم بالله مجنون
مهيمن يدخل عليهم و بكل حده يقلع نضارته: صباح الخير
نايا تمسك فادي من ياقة هدومه و بصوت واطى جدا: شايف ام وشه ده بيكهربنى
مهيمن يبص عليه بحده: ما هو واضح انه بيكهرب سيادتك، اتفضل اقف يا فدائى
نايا و فادي يقومو من ع الكرسي و يقفو انتباه
عمرو بيضحك
مهيمن: شغل الكي جى خلص و لا لسه.
الكل ساكت يقول بحزم: تمام يعنى اتكلم
الكل: اتفضل يا فندم
مهيمن: النهارده مش هنطلع ع الساحه هنروح معسكر تانى في الصحرا و هناك التمارين هتتضاعف الكل جاهز
الكل: تمام يا فندم
نايا تبرق: يعنى حضرتك عايز تقنعنى ان كل اللى فات حماده و اللى جاي حماده تانى خالص
مهيمن بحزم: بالظبط كده اللى جاي مش حماده ده عزرائيل نفسه هيكون واقف في وش كل واحد فيكم مستنى امر الله عشان ياخد روحكم.
نايا تبلع ريقها: يا حلاوه، روح يا شيخ الله يطمنك
مهيمن بقوه: حد عنده اي استفسار
الكل: لا يا فندم
مهيمن: الكل ع السطح
نايا تكلم نفسها و تقف مكانها: هو لو حد عنده هيقدر يفتح بقه بصوتك و وشك ده
مهيمن جنب ودنها: شكلك مسمعتش انا قولت ايه
نايا رمشت عينها مرتين بسرعه ورا بعض: انا اهو رايح
كلهم ركبو الهليكوبتر.
عند كرم بيكلم مريم في الفون
كرم: فراشتى عامله ايه دلوقتى
مريم برقه: الحمد لله
كرم: خلصتى مذاكره
مريم: يعنى تعرف بعد بكره عندى ايه
كرم: ايه؟
مريم: علم نفس
كرم: لو حاجه وقفت معاكى كلمينى
مريم: ما انت تعالى البيت ذاكرلي
كرم: معلش مش هينفع طول ما مهيمن مش في البيت
مريم: اووك هبقى اكلمك فون و تذاكرلى
كرم: انا كلى تحت امرك
مريم بكسوف: ميرسي.
نايا اول ما نزلت من الهليكوبتر
نايا و بهزار: يالهوووى يا لهوووى الشمس Hot ع الاخر
مهيمن: انت لسه شفت حاجه
نايا: انا عايز اشرب فين المايه؟!
مهيمن ضحك بصوت عالى و بقى فيه صده صوت ل ضحكه
نايا بتبص حوليها: فيه ايه بيضحك! انت بخوفنى ولا ليه؟
مهيمن: بص انت هنا في الصحرا يعنى اتصرف بنفسك
نايا بعدم فهم: لا افهم اكتر
مهيمن يربع ايده و بلا مباله: هنا و لا فيه اكل و لا شرب.
نايا تبص حوليها: لا فيه اكل اهو فراخ يعنى هتبيض بيض و هناكل و فيه شتلات بطاطس يعنى اهو هناكل
مهيمن يقلدها: و عندك كمان صبار و راك اهو يعنى هتشرب
نايا تبلع رقها: من الصبار
مهيمن: انت قلتلى انت خريج ايه
نايا بعفويه: علوم
فادي يخبطها
نايا تقلب الموقف هزار: يعنى شايفنى لابس لبس شرطه و متشوه و واقف في صحرا هكون خريج ال A. U. C
مهيمن بضيق: عارف انت لو تشتغل قد ما بتتكلم كان زمانك اكفأ ظابط.
نايا بهزار: انا و لا عايز ابقى اكفأ ولا اخيب انا عتشان عتشان يا عالم
الفرقه كلها ضحكو عليها
مهيمن: عتشان؟ طب روح اشرب و يبص للفريق. الخيم دي عايزها في نص ساعه تكون اتنصبت
كل الفرقه قلعت القميص و الفلنه
نايا: هار اسوح يا فادي هعمل ايه انا
فادى: لابسه تيشرت من تحت
نايا: اه
فادي بهزار: طيب اقلعى القميص يا شيخه و اوعي تتكسفى زينا زيك
نايا بحده: احترم نفسك.
فادى بجديه: و الله ما باين فيكى اي معالم ل انثى اقلعى و خدى راحتك
نايا تكلم نفسها الحمد الله انى لابسه مشد و تبص ل فادى: تفتكر محدش هيلاحظ
فادي: طيب تصدقى ان انا عضلات صدري اك.
نايا قاطعته: اسكت
فادي بتصميم يقول الملمه: اكب.
نايا ضربته: قلت اخرس اخرس خالص
و قلعت القميص و فضلو يعملو الخيمه
و كان مهيمن بيعمل الخيمه بتاعته
نايا كانت ماسكه مطرقة و بتدق و فادى كان ماسك الوتد نايا نزلت ع ايده.
فادى بألم: اااه و ساب الوتد و الخيمه وقعت كلها ع عمرو
نايا طلعت تجرى بضحك: و الله ماقصدش
فادى و عمرو بيجرو وراها
نايا بهزار: صلو ع النبى يا رجال المخاطر
فادي ماسكها وشالها و جري بيها و رماها في بركة مايه فيها قذورات و ريحتها تقرف
نايا بعصبيه: انت بتستهبل و الله ما هسيبك
عمرو كان واقف بيضحك نايا اتغاظت و شاطت المايه برحلها و دخلت جوه بقه عمرو و قال بعصبيه: انت اهبل يلا
وفضلو يتخانقو شويه و يهزرو شويه.
مهيمن كان بيبص عليه و بيبتسم
بعد نص ساعه
مهيمن بحده: جاهزين يا رجاله
الكل ماعدا نايا: تمام يافندم
نايا بتعب و تبص للفريق: تمام ايه عايزين ناكل بلاها شرب
مهيمن ببرود: اوك تعالى
نايا بخوف: هتضرب
مهيمن: عايز تاكل تعالى
فتح بقه و كسر بيضه ع طرف سنانه و اكلها
مهيمن: يالا تعالى
نايا بلعت ريقها بقرف و مسكت فادي: هو يقصد يأكلنى كده
فادي هز راسه: و لو اعترضت ممكن يأكلك الكرتونه كلها.
نايا تمثل العياط: انا ايه اللى جابنى هنا
مهيمن يشاور ب ايده: تعالى
نايا راحت: باشا انا كنت عايز اعترف اعتراف صغير
مهيمن: طيب كل الاول
نايا بجديه: ما انا هعترف مخصوص عشان القرف زاد اووى، انا مش نضال
فادي تنح و فتح بقه.