رواية معشوقتي المجنونة الجزء الأول للكاتبة ابتسام محمود الصيري الفصل الثامن
كرم بحده: اه عرفت، ممكن بقى تتكلمى
نايا: كرم في ناس جنبى اهدى بس و هفهمك بعدين
كرم بعصبيه: اوك يا نايا انا هستنى لحد بكره لما اشوف اخرتها معاكى ايه
نايا حست اخوها متعصب حبت تهدي و تقول بهزار: اخرتى طريق مليان فل و ياسمين و نرجس استنى كده ايه ضااااه و ياقوت كمان
كرم بضيق: لا وحياتك مليان كفوف نفسها تنزل ع قفاكى
نايا: احم احم شكلك عنيف دلوقتى اسيبك تستجم و ترتاح.
الصبح في القوات الخاصه
الفرقه كلها صحيت
وفادي كان لسه متضايق
نايا: عامل ايه دلوقتى
فادي يكلمها بقرف: هو يخصك حالى بجد
نايا بزعل: فادي ليه بتقول كده
فادي بصلها و لبس البياده و طلع
نايا طلعت وراه وقفته: فادي انا اسفه ان كنت ضايقتك
فادي بحده: انتى كنتى صح كل واحد يخليه في حاله
نايا بهدوء عكس اللى جواها: طيب ممكن تكلم دانيه دي هتتجنن عليك.
فادي بصلها: غريبه اووى انتى امبارح تقوليلى خليك في حالك و النهارده داخله انتى في حالى سبحان الله
نايا بنرفزه: خلاص بقى مايبقاش قلبك اسود
فادي: انا؟ انا قلبي اسود عشان كنت همووت من الخوف و القلق عليكى، انا اول ما اتمسكت ما فكرتش في نفسى فكرت فيكى و حصل معاكى ايه و كنت بموت اكتر انهم يعرفو انك بنت و الله اعلم كان حصل ايه
نايا بهزار: و جت سليمه اهي اهدى بقى يا Black.
فادي مسكها من رقبتها و ميلها بهزار: ماشى يا رزله كنت هتجنن عليكى
نايا بمشاكسه: كده هشك فيك انك بتحبنى انا
فادي زقها: اتنيلى بشكلك ده انتى اخرك تتباسى و تتحطى جنب الحيطه
نايا: اتباس و اتحط كمان جنب الحيط و الله ما انا سيباك و طلعت تجرى وراه
مهيمن: الكل يجمع، صباح الخير يا وحووووش
الكل بضيق: صباح الخير.
مهيمن: طبعا اللى حصل امبارح انا ماليش دخل فيه، اللوا يحي هو اللى صمم يختبركم و نوع من انواع التمرين يشوف هتتصرفو ازاي و هو اللى هيفهمكم اكتر
اللوا: لما مهيمن قالكم وحووش فعلا انتم كنتم زي الوحوش و اكتر كمان بجد انتو شباب يفرح، اقولكم بقى امبارح ده كان اختبار زي اختبار المدرسه بعد كل وحده كنت لازم اعرف مين ذاكر، مين فهم، مين حفظ، مين مكنش معانا اصلا و لازم يطلع بره.
زي مثلا نضال عجبنى جدا ذكائه لما عرف ان الزوديك مخروم و الدنيا تلج هيموته من السقعه لو نزل البحر كده فا قطع الزديك ولفه ع زميله اللى هو اصلا مش بيطيقه بس استغربت هو ليه ملفش نفسه و بعد كده عجبنى عمرو لما واجه المافيا و فضل يضرب ميئسش مع ان نضال ساعتها كان بيرقص في العربيه و سابه استغربت...
عمرو يقاطعه: اه صحيح يا ابن الوارمه كنت سايبنى اضرب و بترقص كيكي
نايا: يا نهار اسوح احنا كنا متراقبين. ايه ياباشا حضرتك بتهدى النفوس و حضرتك عرفت ازاي كل ده
اللوا: عشان كنا بنصوركم
الكل تنح
اللوا: ممكن اكمل كلامى
الكل: اتفضل
نايا بتكلم نفسها: صح ربنا مابيعملش حاجه وحشه ما انا لو كنت رحت مع فادي كانو عرفو ان انا بنت و ان فادي عارف احمدك يا رب.
اللوا: لما استغربت ان نضال بيرقص لاقيته مره واحده نزل و ضرب واحد و ضربه بالمسدس بس مع انشغاله مااخدش باله انه ماتصبش فعلا و مافيش دم و جري و لما اتقالهم استسلمو و كان هيضرب عليهم نار نضال بص وراه و شاف الراجل اللى ضربه واقف و بيهزر فهم كل حاجه بسرعه( سقف )بحييك يا نضال انت و عمرو مع ان عمرو اتشاهد و استسلم.
اما تامر اللى صدمنى جدا اول ما اتمسك قال كل حاجه و كمان مش بس كده طلبو منه يبقى جاسوس و فعلا وافق و امر بقتل صاحبه اللى معاه عشان مايفتنش عليه و بالفعل عملو نفسهم قتلوه و هو بكل برود راجع و عامل نفسه مايعرفش صاحبه حصله ايه و قال ان صاحبه اتقبض عليه و هو هرب
الكل تنح و بص ل تامر
تامر كان نفسه الارض تنشق و تبلعه
اللوا بحده: انت متحول محاكمه عسكريه يا تامر اتفضل قوم من هنا
واتنين اخدو تامر و مشيو.
اللوا: و اكتر واحد اتعذب و فضل ثابت هو فادي عشان كده كنا مقدرين اللى كان فيه امبارح و فضل يحكى ع كل واحد شويه ربنا معاكم يا اولاد
فادي بهدوء: سيادة اللوا انا بعتذر لحضرتك، بعد اللى سمعته من حضرتك و ان حد طلع خاين و جبان كان عند حضرتك حق تعمل كده احنا نموت من العدو افضل من واحد صاحبى يسلمنى تسليم اهالى
الكل صقف و فضلو يهزرو
اللوا: و مكافأتى ليكم اجازه يومين
نايا باعتراض: بس
اللوا: بلاش خالص.
نايا اتخضت ليكون زي مهيمن كلمته واحده و قالت بسرعه و خوف: قلبك ابيض
اللوا بابتسامه: اجازه سعيده
الكل صفر و شالو اللوا و كانو فرحانين
(كلهم ركبو الطياره و بعد ما نزلو الشارع )
عمرو بص ل نايا: مع سلامه يا اجدع صاحب مش عايزك تزعل منى
نايا: و انت كمان ما تزعلش منى بس و الله كنت تستاهل اللى كنت بعمله فيك
عمرو ماسك هدوم نايا: يلا هضربك
نايا زقته برجلها: يالا روح العب بعيد يا عسول.
فادي وقف في النص ما بنهم: بااااس فيه ايه ما كنتو حلوين يالا يا عمرو مع السلامه يالا يا نضال غور انت كمان
نايا بمشاكسه: سلام يا موكا
عمرو بضحك: سلام يا ميدو
فادي بنرفزه: لا انتو متخلفين فعلا، شويه تتخانقو و شويه موكا و ميدو، هغور من وشكم انا احسن
نايا جريت وراه: استنى هنا ماشى معاك
و فجأه فادي لقى بنت دخلت جوه حضنه
نايا تشدها: انتى يا بلوه هتفضحينى راعى شعورى الناس هتاكل وشى عشان انا اخوكى.
فادي لسه مش مصدق نفسه بعدها بشويش
دانيه بدموع: كده متطمنيش عليك
فادي بحب: والله كنت تعبان و مش قادر حتى اتكلم
نايا: انا غلطانه اني قولتلك احنا نزلين احازه، يا بت سيبى الراجل ( بصت يمين و شمال لقت ناس كتير ) لا كفايه اووى كده وبعدتهم عن بعض
فادي مسك ايد دانيه: تعالو نروح نفطر
نايا: لا روحو انتو انا هخلع
فادي بصوت واطى: حد عزمك
نايا: اها هي بقت كده، اووك يا فودي مش فياقلك
فادي: هششش امشى يالا.
دانيه بكسوف: هتروحى فين
نايا بتبص ل فادي بغيظ: هروح ل كرم ده مستحلفلى
فادي: يالا مع السلامه و ياريت ماشفش وشك تانى
نايا ضربته بالبوكس ع وشه: الله يسلمك يا لذيذ و طلعت تجرى
فادي: اقسم بالله هولع فيكى بس اشوف وشك و بص ل دانيه انتى ازاي معاشره البت دي دي هزارها كله هزار بوابين
دانيه: دي نايا لذيذه خالص بس هي اللى بتحبه بتكون اوفر معاه بزياده زي ما مامتى بتقول عليها مصيبه (وضحكت ضحكه ميصه).
اول ما ضحكت برق ليها
بعد الضحكه اتكسفت و بصت في الارض و فضلت تفرك في ايدها باحراج من نفسها ومش عارفه هي ازاى ضحكت كده و لا ازاي حضنته
فادي مرضيش يعلق ع الضحكه و اكتفي ب البصه: ايه يا عيونى هنتكسف كتير كده
دانيه وشها احمر اكتر
فادي: هو احنا فينا من حمران الخدود كمان ( وقف تاكسى فتح ليها الباب و ركبت و ركب جنبها).
كرم اتصل ب مهيمن: كابتن مهيمن بعد اذنك انا كنت اتفقت مع مريم انى اقابلها النهارده
مهيمن بخبث: اه مش عشان العلاج
كرم بكسوف: لا مش بالظبط اووى بس اكيد هيكون من ضمن العلاج
مهيمن ابتسم: طيب ع العموم موافق بس تخلى بالك منها
كرم: متقلقش عليها ( وبيلم حاجته قام وقف باب العياده اتفتح)
يكمل كلامه: دي في عينى هعدي عليها
نايا بمشاكسه: رايح فين يا دوك و ايه الشياكه دي كلها يا واد.
مهيمن قلبه دق جامد اول ما سمع صوتها: دي نايا
كرم شاور ل نايا تسكت: اه
مهيمن: سلملى عليها
كرم: الله يسلمك
نايا تقرب عليه: انت يلا مش بكلمك، ( كرم يشاورلها تسكت و يبص بعيد عنها ) كلمنى و بصلى كده زي ما بكلمك
مهيمن باستغراب و يكلم نفسه طريقة كلامها زي اخوها نضال
كرم يخبطها و يقول بصوت واطى: هششش اسكتى شويه بتكلم في الفون
مهيمن يبتسم: خلاص اسيبك تشوفها عايزه ايه، هستناك في البيت سلام.
كرم باستغراب يكلم نفسه مش ده لسه ماشى و قال مافيش وقت ينزل اجازه: سلام
نايا بمشاكسه: كنت بتكلم مين بقى بقى بقى
كرم: انتى مالك و ايه اللى عاملاه في نفسك ده، انتى بتستهبلى يا نايا تروحى قوات خاصه
نايا باستفزاز و تغير الموضوع: متغيريش الموضوع (و تقلب الموضوع ضحك و هزار و تهز راسها ) شكلك كده و انت مز رايح تقابل مزه
كرم بسرحان: اجمد موزه شوفتها في حياتى.
نايا: اوووبااااا الدوك وقع و محدش سمى عليه ايوه بقى اسمها فصلها كل حاجه قر بسرعه
كرم: اخت مهيمن
نايا بصدمه: ايه! مين! ليه؟!
كرم: انتى اكيد هبله انا ماشى وسعى من طريقى و مشى
نايا تكلم نفسها: نهارك اسوح ملقتش غير اخت مهيمن شكلك كده هتمووووتى يا نونه.
مهيمن اول ما فتح باب الشقه لقى مريم واقفه في الشباك، ابتسم و اتعمد يقفل الباب جامد ومريم و لا اتخضت
مريم تبص وراها: ابيه انت جيت (و جريت عليه حضنته بابتسامه رقيقه و بصتله باستغراب )ابيه انت المفروض اجازتك لسه بدرى.
مهيمن ضمها و فرح لما شاف ضحكتها و انها مش خايفه و كمان واقفه في الشباك اللى بتموت منه: اه انا جيت جاتلى اجازه من عند ربنا عشان اشوف اجمل ضحكه من اجمل بنوته بس قوليلى القمر متشيك ورايح فين
مريم بجرأه: صاحبك قالى امبارح انه هيعزمنى ع الفطار و لسه مجاش
مهيمن ضحك و رفع حاجبه اليمين: ايه الصراحه دي و قدامى كده عادي
مريم اتكسفت.
مهيمن: ع العموم هو كلمنى و جي في الطريق بس انا وافقت تنزلى معاه عشان هو طلبك منى
مريم بفرحه: بجد يا ابيه مهيمن
مهيمن ضمها: بجد يا قلبي
حنان تطلع من اوضتها: حبيبي حمدلله ع السلامه، ايه مش ناوى تفرحنى بيك انت كمان.
مهيمن ساب اخته وراح ناحية الشباك و افتكر نايا: صعب والله صعب عليا اووى يا امى صعب اتجوز تانى (و بصوت واطى ) مع انها حركت مشاعري بس ما ينفعش اظلم واحده تانى معايا، و المره دي لو حصل اي حاجه ليها هتبقى اصعب عليا
حنان: حبيبي انت لازم تعرف اللى بيحصل ل اي حد ده نصيبه و لازم يصيبه
مهيمن بحزن: والله بتعب اووى كل ما افتكر اللى حصل ل اختى او ل دينا كان بسببي.
حنان بحزن و تطبطب ع كتفه: ربنا يريح قلبك يابنى و تنسي بقى
الباب خبط
مهيمن يمسح وشه: ده اكيد دكتور كرم
مريم فرحت اووى و جريت ع المرايه بتظبط نفسها
مهيمن فتح: اهلا يا دكتور اتفضل
كرم: معلش هي مريم جاهزه
مهيمن بص ل مريم
مريم بفرحه: اه انا جاهزه
حنان: ايه مش هتسلم عليا
كرم دخل: ازيك يا ست الكل
حنان: الحمد لله شكلك بكاش
كرم ب إبتسامه: والله ابدا عامله ايه
حنان: انا الحمدلله ( ميلت عليه) تبقى تعالج مهيمن كمان معاك.
مهيمن يمسح شعره: ماشى يا امى هعديها
حنان: نفسى اعرف بتسمع ازاي الصوت الواطى
مهيمن بأبتسامه: نعمه من عند ربنا
كرم بص ل مريم لقى وشها منور و فستانها بيطير: يالا يا فراشتى
مريم هزت راسها بالموافقه و الفرحه في وشها سبقاها
كرم: عن اذنكم
مهيمن: اتفضل
نزل كرم و مريم و فتح ليها باب العربيه: اتفضلى
مريم كانت مكسوفه و فرحانه في نفس الوقت: ميرسي.
عند ويزو
نضال اول ما شافها جايه: ايه المواعيد البايظه دي ينفع كده تأخريني ع اشغالي
ويزو باستغراب: اشغال ايه يا ابو اشغال
نضال: يعني فيما بعد هيبقى عندى
ويزو بنرفزه: فيما بعد و خايف تتأخر عليها من دلوقتي، شكلك كده هتجنني
نضال بمشاكسه: امال عايزاهم ياخدو فكره عني اني مش بتاع شغل، امشي بس انتي ايش فهمك في الشغل
ويزو: لا ده انا هتجنن فعلا، المهم عايز تشتغل ايه.
نضال يعدل ياقة قميصه: بصى انا مش هتنك، اي شغلانة اكل منها عيش بس اهم حاجه يكون عندي مكتب و تكييف و سكرتيره (ويزو بتبصله باستغراب ) (يكمل كلامه ) و اول ما ازهق اكلم مدير اعمالي اقوله الغي كل المواعيد و احجزلي اول طياره ع باريس
ويزو بعصبيه و تحط ايدها ع دقنها بغيظ: لا والله ما تقعد في بيتكم احسن و اجبلك الفلبينية تعملك مساج و اليبانيه تعملك سونا و واحده تأكلك و واحده تشربك.
نضال: و مين يصرف عليا، انا لازم اكل و اتمسج و اسون من عرق جبيني
ويزو بنرفزه: طيب اسكت ل اضربك، اخلص هنروح فين؟ و هتشتغل ايه؟
نضال: ايه يا حاجه براحه عليا بتهبي شبه البابور ليه
ويزو: انا بابور
نضال: زعلك البابور اوووي، ده انتي شبه طشت الملوخيه
ويزو: طيب انزل ل اخرطك
نضال: هنروح فين
ويزو: تعالي نشوف الشركه دي
(كل ما يدخلو شركه طبعا يترفض عشان مش معاه اي اوراق تثبت شخصيته
و كان متضايق )
ويزو: انت زعلان؟
نضال بضيق: لا فرحان و فرحان اووى تحبي اقوم ارقصلك كمان
ويزو بصوت عالي: ايه فيه ايه!؟
نضال يمثل الضيق: هو ده سؤال اكيد متنيل ع عيني، (و يهزر ) اكلم مدير اعمالي ازاي دلوقتي عشان يلغى كل المواعيد و اروح باريس
ويزو بضحك: خضتني عليك، قوم نشوف شركة تاني.
في المطعم
فادي كان لسه اخد باله من هدوم دانيه اللى هي بنطلون جينس ضيق جدا و مقطوع قبل اخر الرجل بخمسه سنتى و مليان الوان المايه و شميز بكوم بس محرود من عند الكتاف زي اللي كأنه اكله الكلب ف بيحاول يقولها ان لبسها مش حابه بس بطريقته: تفطرى ايه
دانيه بكسوف: اي حاجه
فادي: لا كله الا الاكل لازم تقولى بتحبي ايه، ده حتى ع رأي المثل كلى اللى يعجبك و البسى اللى يعجب فادي.
دانيه بضحك: هو المثل قال البسى اللى يعجب فادي
فادي هز راسه ب اه: قال عشان كده ليكى الحريه تاكلى اللى يعجبك اما لبسك ده تنسيه و تلبسى اللى يعجبنى انا اووك
دانيه بتفكير: اممممم
فادي: تؤ تؤ تؤ كده ازعل من غير تفكير يا عيوني تقولى حاضر ع طول
دانيه بابتسامه و فرحه انها اول مره تسمع حد يقولها كلام حب: حاضر
فادي بهزار: بما انك طلعتى كيوت و بتقولى حاضر هتاكلى شاورمه بيض.
دانيه باستغراب: شاورمه بيض! انا اعرف شاورمه فراخ لحمه ايه بيض ده؟
فادي: جربيها هتعجبك و نادى المتر عايز اتنين شاورمه بيض
دانيه مسكت ايده: لا لا خد هنا مش قلت أكل اللى يعجبنى
فادي: اديكى قولتى، مش قلت فعلا مش قلت
دانيه: والله قلت
فادي بصحك: انتى نفيتى في الاول و قولتى مش و ع العموم جربيه هيعجبك، و انا هفضل اصلح كلامك انتى و نايا كتير اسمها انت قلت انما تقولى مش قلت يبقى خلاص كده انتى حطيتى ادات النفي.
دانيه بثقه: لغتي اعتز بيها جدا خلى بالك
فادي: طيب خدى راحتك خالص المهم بقى و بصوت كله رومانسيه اناااا بحبك
دانيه ابتسمت و بكسوف: و انا
فادي بحديه: و انا! اووكى هعديها المره دي عشان في كلام مهم لازم تعرفيه
دانيه: كلام ايه!؟
فادي كان محتاج يرتب الكلام في دماغه قبل ما يقولهلها: الاكل و صل نضرب الشاورمه و هي سخنه و بعد كده نتكلم اوك
دانيه: اووك.
في عربية كرم
كرم: منوره العربيه
مريم بضحكه ماليه وشها: ميرسي
كرم بأعجاب: انتى بتحلوى كل خمس دقايق ليه
مريم بأبتسامة ثقه: انا حلوه اصلا
كرم يغمزلها: ده انتى طعمه كمان
كرم وقف العربيه و بصلها
مريم بخوف: لو سمحت ماتبصليش كده
كرم كان ناسى الحاله بتاعتها و افتكر اول ما شافها خايفه: سورى بس انا كنت عايز اقولك حاجه و مش هقدر ما اقولهاش او افضل كاتمها كتير في قلبي امووت.
مريم بخوف: اتفضل قول و انت ماشى (رفعت ايدها دورت وشه وتكمل كلامها ) و بص قدامك
كرم: فراشتى انا مش عايزك تخافى ابدا و انا معاكى عشان عمرى ما هأذيكى و لا هسمح حد يإذيكى، ها ممكن اقول و لا امشى ب العربيه و نتكلم في المطعم
مريم الخوف قل منها شويه: اتفضل قول
كرم بص في عنيها
مريم رفعت ايدها و دورت وشه: بص النحيه التانيه
كرم بص قدامه: كده كويس
مريم: اه.
كرم: بصى انا عايزك تصدقي كل كلمه هقولها عشان انا نفسى مستغرب هو ازاي حصل بسرعه، بح بك
مريم ابتسمت
كرم: لا يا فراشتى الجميله عايز اسمع ردك
مريم بكسوف و صوت متقطع: ب ح ب ك
كرم بفرحه: ايه
مريم بكسوف و بصوت واطى: بحبك
كرم: ايه هستنى كتير
مريم: ع فكره قلت
كرم بمشاكسه: ما انا سمعت بس كنت طمعان اسمعها تانى من شفايفك
مريم: ممكن تمشى بقى و لا رجعت في كلامك و مش هتفطرنى.
كرم: هفطرك طبعا (اتحرك ب العربيه). قبل ما انسى انا دكتور نفسي
مريم: و ايه المشكله
كرم: انا قلت اقولك احسن تفتكرى انى ظابط زي كابتن مهيمن
مريم بسرحان: احسن انك مش ظابط
كرم حب يكون واضح معاها: و دخولى بيتكم في الاول كان علاج ليكى، بس دلوقتى اقسم بالله كلامى معاكى و وجودك دلوقتى معايا عشان بحبك
مريم سكتت
كرم: ايه بنزعل من الصراحه
مريم: لا. و انا هحترم صراحتك دي عشان لو كنت عرفت بعد كده كنت هزعل.
كرم بأبتسامه: ربنا ميجبش بينا زعل.
نايا وصلت البيت فتحت الباب و مشيت بشويش لحد ما وصلت ل مامتاها و بصوت عالى: ماميتو وحشتينى
هاله بخضه: ليه بس كده حرام عليكى عاملتلك ايه انا بس مش انتى لسه مسافره
نايا بهزار: اخس عليكى يا ماميتو موحشتكيش انا و لا ايه شكلك ما صدقتى ارتحتى منى
هاله: مع انك شقيه و لمضه بس بتوحشينى
نايا حضنتها: منحرمش منك ابدا يا فؤادي
هاله زقتها و مسكتها من شعرها: بت انتى هتشلينى حرام عليكى ارحمى امى التعبانه.
نايا بوجع: اي شعرى، اسيبك يومين ارجع القى ايدك طولت و كمان بتكذبي
قالتها و هي بتضحك
هاله فضلت تضرب ايد ع ايد: يارب اعمل فيها ايه بس البت دي انا بكذب يا نايا
نايا بضحك: ايون، امك هي فين دلوقتى مش ماتت ها ها ردى عليا
هاله: ايوه و ايه الجديد في كده
نايا باستغراب: انتى يا حاجه لسه قايله ارحمى امي التعبانه
هاله تمثل الجديه: انا لا محصلش روحى يا قلبي ل دكتور نفسانى.
نايا: و ربنا قلتى، انتى و ابنك عايزين تجنونى عشان تشغلى ابنك العواطلى ده ع قفايه
هاله: بس بس انتى هتعملى حفله ايوه قلت بسمعك بتقوليها ع طول
نايا بضحك هستيري: و انتى يا متعلمه يا بتاعة الاسكول اي حد يقول حاجه تقوليها، افرض كان كلام ابيح ها هتقوليه كده عادي، اه ما هي بقت سايبه اروح اشتغل و اشقى عليكم تنحرفو
هاله قلعت الشبشب و حدفته عليها.
نايا جريت و واقفت مابين باب التواليت: هدخل اخد شاور اطلع الاقى كل ما لذ و طاب
هاله بتكلم نفسها: ربنا يهديكى يا بت بطنى و اشوفك في بيت العدل، يا لهووى عدل شكل امه داعيه عليه و راحت حضرت الاكل.
كرم و مريم دخلو مطعم و طلبو اكل
كرم فضل متنح
مريم بصت مكان ما باصص و غارت قالت بضيق: ايه عجبتك اقوم اجبلك رقمها
كرم حس انها غارت عليه ف حب يتأكد انها بتحبه اكتر، و تجيبي رقمها ليه! ما هو معايا
مريم بضيق قامت و بصوت عالى: و الله طيب روح بقى كلمها
كرم بجديه: وطى صوتك و اتفضلى اقعدى دي صاحبة اختى
مريم بصوت عالى: والله امال مالك بتبص كتير عليها
دانيه بصت عليهم و شاورت ل كرم.
فادي بعصبيه يجز ع سنانه: انتى شكلك هبله انتى ازاي تشاورى ل راجل، انا جردل قاعد معاكى
دانيه بتلقائيه: ده كرم اخو نايا
فادي من بين سنانه و بعنف يخبط الترابيزه: ان شالله اخوكى في الرضاعه، متتكررش تاني
دانيه بخوف تهز راسها بالموافقه.
كرم طبعا شورلها بعد ما شورتله مريم اضايقة و لسه هتمشى مسك ايدها: ممكن بقى تقعدى دي و الله صاحبة اختى و كنت بابص مستغرب الشاب اللى معاها اصل هي مش مخطوبه و كمان لابس لبس قوات خاصه ممكن تقعدى بقى
مريم قعدت: فعلا نفس اليونى فورم بتاع ابيه مهيمن (وقالت بهدوء ) ممكن متبصش ع اي بنت حتى لو مش معاك
كرم: اووك يا احلى فراشه شوفتها
مريم ابتسمت
كرم: ايوه بقى خلى الشمس ترجع و تنور طريقى ممكن انتى بقى متكشريش تانى.
مريم: اوكى، بس انت ليه اخترت انك تقولى فراشه
كرم: مش عجباكى
مريم رديت بسرعه: عجبانى جدا، بس اشمعنى الكلمه، دي اول مره اسمع حد بيقولها لي بنت
كرم بعيون لمعه بالحب: انا اول ماشوفتك ب فستانك اللى مليان ورد و الوانه و وشك البرئ اللى مرسوم عليه ضحكة تخطف العقل و روحك المرحة اللى بطير حواليا، حسيتك فراشه بتطير من غير اي قيود
مريم فرحت اكتر و ابتسمت
كرم: يا خربيت ابتسامتك
ع ترابيزة فادي و دانيه.
فادي ماسك الفون و بيهبط بيه ع الترابيزه ده غير رجله اللى بيهزها بعصبيه
دانيه بتوتر: ايه هتفضل ساكت كتير كده
فادي بضيق و قبل ما يتكلم ياخد نفس و يبصلها: بصى يا دانيه من الاول كده، انا غيور جدا و ما احبش مراتى تكلم راجل غيرى انشالله لو واحد متربى معاكى و انتى بتعتبريه اخوكى تمام يا بت الناس
دانيه بفرحه: مراتك
فادي بحده: اه مراتى و لا عند حضرتك اعتراض.
دانيه كتم ضحكتها ع شكله و عصبيته: لا طبعا معنديش أعتراض
فادي بهدوء: تمام، و عايزك تعرفي شغلى صعب جدا و انا طبعى غريب شويه معرفش اهزر و اضحك و انا بفكر او بحضر ل مأموريه و لو قفلت صعب اضحك تانى بسهوله و عايزك تعرفى انك ممكن تبقى ارمله في اي وقت
دانيه كانت هتتكلم
فادي شاورلها: بعد اذنك اخلص كلامى عارف ان قرار جوازى اناني بس انا حبيتك و الحب مش بايدى و ان شاء الله طول ما انا فيا نفس مش هخليكى تزعلى.
دانيه: ها خلصت كلمك
فادي: اه
دانيه بحب: حبيبي بعد الشر عليك و انا عارفه انى بحب اسد و هيفضل ع طول يحافظ ع عمره و وجودك جنبى و معايا هو ده اكتر سعاده ليا
فادي ابتسم و مسك ايدها باسها: بحبك
دانيه: انا بقى عديت مرحلة الحب دي من بدرى
فادي يغمزلها: انتى بقى بقيتى مربعه جوه قلبي
دانيه بهزار: لا افتح و اشوف بنفسى
فادي بثقه: و انا موافق ( فتح زراير القميص و اداها سكينه اللى ع الترابيزه ) افتحى يالا.
دانيه اتكسفت و بصت في الارض و وشها احمر
فادي بضحك بصوت عالى: ايه الكسوف ده كله
دانيه و وشها في الارض: لو سمحت اقفل القميص
فادي بخبث: تؤ لما تتاكدى انك جوه قلبي
دانيه: يا خرب علقك اتاكد اقفل
فادي قفل القميص وهو بيضحك: يالا عشان اروحك
دانيه قامت: يالا
و هما بيتمشو في الطريق
فادي: ايه رأيك اطلبك النهاره من والدك
دانيه بحزن: والدى ربنا يرحمه
فادي: الله يرحمه طيب اكلم والدتك او عمك او خالك.
دانيه بحزن: لا معلش مش دلوقتى
فادي باستغراب: ممكن افهم ليه، اول مره اشوف بنت هي اللى بتأجل الخطوبه، ما انفعش ابقى جوزك؟
دانيه رديت بسرعه: انت ازاي بتقول كده! تنفع طبعا و نفسي النهارده قبل بكره. بس لو بابا كان عايش ماكنش حصل كده بس الحمدلله شويه بس و هقولك تيجى
فادي بقلق: هو فيه ايه؟ ممكن افهم!
دانيه تمسك الدموع في عينها: معلش هبقى اقولك كل حاجه في الوقت المناسب.
فادي: اووك و انا هستنى الوقت المناسب تعالى نركب تاكسى
دانيه وقفت بصتله: انا وصلت خلاص الكلام خدنا
فادي بأبتسامه: معاكى بنسى الوقت، انهي عماره من دول
دانيه شاورت: العماره دي
فادي بحب: اطلعى و طمنينى لما تطلعى سلام
دانيه بأبتسامه: سلام ( طلعت بسرعه ع السلم لحد ما وصلت قدام بيتهم فتحت و دخلت ع اوضتها فتحت الشباك و شورتله ).
فريده اخدت بالها دخلت وراها الاوض: ايه يا اختى مالك طالعه و بقك مفتوح ع اخره و طلعه ع الشباك
دانيه مرديتش عليها، فريده قرت بصت من الشباك معاها لاقتها بتشاور ل فادي و فادي بيشاورلها
فريده بمعاكسه: يخربيت جمال عضلات اهلك
فادي شافها اتحرج نزل ايده و مشى
دانيه تزقها: يا بارده كسفتيه
فريده: مين المز ده
دانيه بهيام: فااادي.
في الكافتريا
كرم: يالا عشان كابتن مهيمن ما يقلقش عليكى
مريم برقه: حاضر
قام دفع الحساب و طلعو فتحلها باب العربيه
كرم كان نسى يتكلم معاها بخصوص الحاله اللى عندها و قرر يدردش معاها في العربيه: عندك كام سنه
مريم: 18
كرم بضحك ع نفسه بعد العمر ده كله توقعه طفله
مريم باحراج: بتضحك ليه؟!
كرم يسكت: والله مقصدش، بس انا ع كده ابقى جدو بالنسبه يكي
مريم بصيق و خدود حمره: ليه؟!
كرم: اصل انا عندى 28.
مريم: و ايه يعنى، الحب مش ب السن
كرم بصوت هادي: يعنى بتحبينى
مريم تضم ايدها ع بعض وتحركهم بتوتر وكسوف: اسأل نفسك
كرم يبتسم: يبقى بتحبينى. طيب مستعده للجواز
مريم بخوف: لا لا
كرم: لا ليه؟ ما انتى كبيره!
مريم بتهرب: انا لسه بدرس و و و لسه بدرى عليا عشان اتجوز
كرم وصل ل غرده و قال بخبث: يعنى افهم من كده هنروح بكره الامتحان
مريم باستغراب: هنروح؟
كرم بحب: اه ما انا من هنا و رايح مش هسيبك هبقى معاكى في كل مكان.
مريم: مادام هتبقى معايا يبقى هنروح
كرم: طيب انا عايز فراشتى تطلع الاولى احسن لو لاقيتك فاشله هقعدك من المدرسه و اتجوزك اوك
مريم بتتكلم بسرعه و خوف: هتلاقينى من الاوائل دايما ان شاء الله
كرم ضحك بصوت عالى لدرجة كل اللى ماشى بالعربيه جنبه بصو عليه
مريم باستغراب: بتضحك ليه!
كرم: اصلك بتقولى الكلام بسرعه اووى كأنك هتحاربى عشان تبقى الاولى كل ده عشان متتجوزنيش
مريم بأحراج: لا اصل انا لازم اكمل تعليمى.
كرم: طبعا لازم، و لازم تبقى الاولى كمان و اشوفك حاجه كبيره كده
مريم بتتكلم بسرعه: اه هبقى، اكيد طبعا، ان شاء الله
كرم: مش قادر يمسك نفسه من الضحك: طيب يالا وصلنا عايزك تطلعى تمسكى الكت.
مريم قاطتعه: من غير ما تقول هطلع اقطع الكتاب مذاكره
كرم مسك بطنه و ميل راسه ع الدريكسيون وفضل يضحك
مريم بنرفزه: انت مش مصدق
كرم بطل ضحك: اثبتى في الامتحان مريم: هثبتلك.
كرم: ماشى و نزل فتح ليها الباب و طلعها و اول ما اتفتح باب الشقه دخلت تجري
مهيمن: هي مالها
كرم بجديه: انا دردشت معاها شويه بخصوص العلاج بس مش هينفع اقولك دلوقتى هبقى اكلمك
مهيمن: تمام طب اتفضل اتغدا معانا
كرم: ربنا يعزك خليها مره تانى عن اذنك و نزل
مريم من غير متغير مسكت الكتب و فضلت تذاكر، مهيمن و مامتو فرحانين جدا بالتغير بتاع مريم.
عند دانيه
سوسن بتريقه: ايه الحلاه دي كلها
دانيه بثقه: قلبي يا مامتى
سوسن بعصبيه: اعملى حسابك ابن عمك جي بكره و الارف اللى انتى لابساه ده مشوفهش عليكى بكره
دانيه ببرود: قرف بنطلون اخر موضه و تقولى عليه قرف
فريده بمشاكسه: مامتي يا مامتي انا موجوده
سوسن بنرفزه: اخرسى انتى خالص
دانيه بلا مباله: طيب و سي زفت جي ينيل ايه
سوسن بضيق: يعنى نسيتى. تبقى تعرفى لما يجى ومشيت و سابتها.
عند ويزو
ويزو: يا بني حرام عليك مافيش شركه راضيه بيك عشان معكش حتى بطاقه تعالى اشتغل مع بابا
نضال بجديه: ويزو معلش مش هينفع
ويزو: طيب هنعمل ايه
نضال بمرح: شايفه المكانيكي ده هروح اشتغل معاه
ويزو: بتهزر
نضال: لا بجد، اصل حاسس اني مش متعود ع الراحه و القعده و النوم ده كله شكلي كده بتاع مرمطه
ويزو بضحك: فعلا شكلك فقر و غاوي تعب.
نضال: استني هنا هروح اكلمه و راح اتكلم معاه و فعلا وافق بس الاول يجربه و ياخد عشره جنيه بس في اليوم( يااا ع الايام من طابط في قوات خاصه و مرتب كبير ل مكانيكي )
نضال راح ل ويزو بفرح: قوليلي مبروك بسرعه
ويزو: وافق
نضال بكل تناكه: امال ايه اول ما شافني قال فيا قصيده
ويزو بضحك: ماشي مبروك و اهو قريب من البيت احسن ما تفقد الذاكره تاني
نضال بهزار: ماتقلقيش اللي يعرف الحجم الكمبو ده عمره ما يفقد الذاكره.
ويزو: احترم نفسك احنا فالشارع هبعتر جبهتك في الارض
نضال: لا كله الا جبهتي.
عند نايا
كرم وصل و اول ما دخل نايا حست بيه قامت بسرعه تجري: ماميتو لو حد سأل عليا قوليله انى نايمه
كرم بصوت عالى: وحياة امك
نايا بخوف: فيه ايه اهدى كده و خلى اعصابك استرتش، هو انت فاكر انى اقصدك، لا ابدا انا اقصد الحد او الاتنين، انت روق و اهدا ع نفسك
هاله بعدم فهم: هو انتو مالكم
كرم بيقلد صوت نايا و حركتها: لا ابدا يا ماميتو اصل حب عمرى وحشتنى و عايز اولع فيها
نايا و هاله تنحو
كرم: اقصد اكهربها.
تنحو اكتر
كرم: اقصد اعلقها
هاله: انت مالك يا حبيبي حد يشوف اخته اللى راجعه من السفر و يقول كده
نايا تروح ل مامتها: اه و النبي قوليله يا ماميتو
كرم يبص ل مامته: اديكى قولتى حد و انا مش حد انا ايام كتير هبقى السنين الكبيسه كلها و مسك نايا من قفاها تحبى نتكلم هنا
نايا تحمحم: ده انت الكبير و العاقل يا رزين ندخل جوه (و بصوت واطى) استر عليا الله يسترك اعتبرينى اختك.
كرم بغيظ: اعتبرك!، ده انتى هتنقطينى قدامى ع الاوضه
نايا بصوت عالى: ماميتو لو جارليتو اي حاجيتو بلغيتو ع ابنتيكو ( لو جرى ليا اي حاجه بلغى ع ابنك )
هاله تضرب كف ع كف: عوض عليا عوض الصابرين الاتنين يا رب فسكونيه طيب حد كان فيهم يبقى عاقل
كرم رجع ل مامته: ما انا قولتلك انى مش حد
نايا تمسك مامتها: انا ممكن ابقى حد عادى جدا
كرم كان ماسكها من قفاها شدها جامد
نايا: ماميتو خلصينى من المفترس ده.
كرم: مفترس ها. دهلها الوضه و قفل الباب
هاله: انا ادخل احضر الغدا احسن من التخلف ده
نايا بهدوء: عايزك تعدى من روعك
كرم: ما انا ههدى خالص متقلقيش.
في امريكا
على: شادي هننزل مصر بكره
شادي بضيق: ، اوكى يا بابا و انا هعتبر نفسى نازل زياره لبلدي و اشوف اهلى
على بلا مباله: اووكي.
في مكان شعبى و بيت فقير جدا
: ابعد عنى انا مخصماك
: ده انا حبيبك يا امل
امل بدلع: لا ابعد يا مدحت انا مش بحبك
مدحت: لا مقدرش ع كده
امل: تروح تتجوزها و تسبنى
مدحت: يا حبيبتى ما انا بعمل ده كله عشان خاطر مين
امل: احنا اتفقنا نقشطها مش تتجوزها
مدحت: يا حبيبتى انا متجوزتهاش اصلا
امل: يعنى عايز تفهمنى انك قاعد معاها زي الاخوات.
مدحت: اكيد لا انتى عايزاها تشك فيا و اهو كله بحسابه و مافيش في القلب غيرك انتى يا حبيبتي
امل: يا حبيبي يخليك ليا انا و بس
بنت تانية (اخت مدحت) عزه بقرف منهم: و الله انا مش عارفه ايه اخرة اللى بتعمله ده، حرام عليك سيب البت في حالها
مدحت بعصبيه: بت انتى سمعينا سكاتك و غورى حضرى لقمه
عزه بدموع: و الله حرام حرام و دخلت المطبخ.
ياترى اللى حصل دلوقتي ايه! يالهوى كمان يا مدحت، ادي اخرت اللى تمشي و تسيب بيت اهلها عشان خاطر راجل.