رواية عشقني الأدهم للكاتبة روضة رجب الفصل السابع
فى صباح يوم جديد فى مصر استيقظت رهف ونظرت فى هاتفها وجدت الساعه العاشره صباحا نهضت وتوضأت وصلت فرضها وخرجت من الغرفه سمعان صوت فى المطبخ فذهبت وجدت مازن يعد الفطور.
رهف: صباح الخير.
التفت لها مازن بابتسامه: صباح النور على القمر عامله ايه.
رهف بحزن: الحمد لله.
امسك مازن يدها و اجلسها على السفره وهو يقول: بصى يا رهف أنا عارف انا اللى حصلك صعب جدا اى حد يتحمله وانا مش هسكت لحد ما اجبلك حقك من الكلب اللى اسمو حمدى ده بس أنا مش عاوزك تشيلى هم عاوزك ترجعى تانى رهف اللى ضحكتها كانت بتبقى ماليه البيت انتى هنا فى امان ومحدش هيقدر يقربلك لو ايه حصل ماشى يا حبيبتي.
رهف بدموع: ربنا يخليك ليا فعلا ماما كان عندها حق لما قالتلى أنا محدش هيقدر يحمينى غيرك بس أنا عايزه اطلب منك طلب.
مازن: اامرى.
رهف: كنت عايزه انزل اشتغل.
مازن: بس كده حاضر يا ستى هكلم ادهم وتشتغلى معاه فى المستشفى بتاعته.
رهف بابتسامه: شكرا...
قاطعها مازن بمزاح: بس يا هبله يلا كلى عشان اونكل محمد عازمنا انهارده.
رهف: حاضر.
تناولوا الفطور وارتدوا ملابسهم وذهبوا إلى منزل محمد العونى.
جلس الجميع وكالعادة لم يخلوا الجو من مشاكسات مازن وادهم.
مازن وهو يحدث رهف ويشير على ادهم: ده بقى يا ستى عدوى اللدود ارخم كائن على وجه الارض.
ادهم: ماشى يا عم مقبوله منك بس عشان مش عايز أقل منك قدام اختك.
ابتسمت رهف بتوتر فلاحظت نهى توترها فقالت وهى تنهض: طيب أنا هقوم أحضر الاكل تحبى تيجى معايا يا رهف.
نظرت رهف لمازن فابتسم لها مطمانا إياها فذهبت رهف معها.
ادهم: يا بنى هيا اختك على طول ساكته كده.
مازن بحزن: أنا عايز اقولك أن رهف طبيعتها عكس كده خالص رهف دى كانت على طول بتضحك وتهزر بس مشكلتها انها رقيقه جدا بتتاثر باى حاجه وتعيط على اى حاجه يا بنى دى كانت بتعيط على كرتون سيمبا.
فضحك الكل على كلمته.
احمد: طب هيا ازاى اختك فى الرضاعه وانتا اكبر منها بتلت سنين.
مازن: ماما علياء والده رهف كانت صاحبه امى جدا وكانو جيران كمان فلما أنا اتولدت كانت ماما علياء لسه والده بقالها اسبوع بس الطفل مات بعد ولادته بكام ساعه فبعد موت امى أنا كان عندى يوم فماما علياء هيا اللى رضعتنى وربتنى.
ذياد بستفزاز: بس للاسف الست الوالده شالت التربيه كلها لأختك وانتا طلعت ناقص تربيه.
حدف مازن المخده على ذياد وهو يقول: اهه يا اونكل أنا ساكت وهوا اللى بيستفزنى.
محمد بضحك: معلش حقك عليا أنا اقعد يا ذياد بقى.
مازن وهو يحدث ادهم: ادهم رهف كانت عايزه تنزل الشغل وانا مش هأمن عليها مع حد غيرك.
ادهم: متقلقش فى عنيا خليها تنزل من بكره وانا بنفسي هشرف على شغلها.
خرجت نهى وهى تقول: يلا الاكل جاهز.
مازن: عمللنا اكل ايه يا طنط.
نهى: مش معقول مشمتش الريحه.
ادهم: لا يا ماما اصل هوا اعمى مبيشمش.
مازن: انتا يا فاشل اسمها اعمى مبيشمش.
احمد بمزاح: ايوه صح يا ادهم اسمها اطرش مبيشمش.
ذياد بزهق: متخلصونا بقى من الحوار الاهبل ده عامله اللى عملاه يعنى هوا انتا بتعتق.
مازن: ده انتا عيل بارد.
محمد بصوت عالى حتى لا يبدأوا فى المشاجره: يلا يا ولاد على الاكل.
عاد مازن ورهف اللى المنزل وأثناء انتظارهما المصعد دخلت تقى اللى المنزل.
مازن: انسه تقى ازيك.
تقى بابتسامه: الحمدلله حضرتك عامل ايه.
مازن: الحمدلله.
ونظر اللى رهف وهو يقول: دى رهف اختى ودى يارهف انسه تقى ساكنه فوقينا.
تقى: اهلا.
رهف بهدوء: اهلا بيكى.
تقى: بس مشفتهاش قبل كده.
مازن: اصلها كانت مسافره ولسه راجعه.
وصل المصعد فصعدو وذهب كل منهم إلى شقته.
لاحظت رهف شرود مازن منذ دخولهم فذهبت وجلست بجانبه وهى تقول برقه: انتا كويس.
مازن بضياع: مش عارف كل ما اشوف البنت دى بحس بحاجه غريبه قلبى بيدق دقه غريبه.
رهف بابتسامه: يبقى بتحبها.
مازن وهو يتذكر ما حدث فى الماضى: ايه لا طبعا مستحيل.
رهف: مالك يا مازن فى ايه.
مازن: هحكيلك عشان مش قادر، من سنتين جت بنت تشتغل معانا في الجهاز كانت لسه تحت التدريب حبيتها اوى كانت حياتى كلها ليها هيا بس و فى مره كان عندنا مهمه فى الأقصر كنا متفقين أن بعد ما نرجع من المهمه دى هنعمل خطوبتنا واحنا فى المهمه وأثناء الاشتباك كان فى حد مخطط انواع يقتلنى بس فجاءه لقيتها جت وحضنتنى كنت مفكرها خايفه عشان دى اول مهمه ليها بس طلعت بتحمينى واحدا الرصاصة مكانى.
كان بيحكى لها وعيونه لم تتوقف لحظه عن البكاء.
رهف بحزن: كان اسمها ايه.
مازن: نورسين.
رهف: بص أنا مش هقولك متحبهاش ولا انساها بس عيش حياتك الماضى خلص وانتهى ومعنى أن قلبك دق لغيرها يبقى انتا تقدر تحب غيرها وتعيش.
مازن: أنا عارف بس خايف احب تضيع منى هيا كمان.
رهف: متخفش خلى املك فى ربنا كبير وكل واحد وليه عمر.
مازن: ونعم بالله بصى بقى أنا كلمت ادهم وهوا قالى انك تنزلى الشغل من بكره تمام.
رهف: تمام أنا هقوم انام تصبح على خير.
مازن: وانتى من أهل الخير.