رواية معشوقتي المجنونة الجزء الأول للكاتبة ابتسام محمود الصيري الفصل السابع والعشرون
نايا بحده: اوعى سيب ايدى انت مين و عايز منى ايه
: انا اللى عمرك هيخلص ع ايده
نايا بقوه و تمثل الخوف: يامى خوفت و انت بقى عزرائيل، بس ما اتوقعش ملك يبقى شكله وحش اوووى كده و ضربته ب الراس
بوجع: اه
و لسه هيضربها اللى قدام سيبها للامير ابو عدنان يتصرف معاها
نايا: لا انا كده خفت اكتر، انتو مين يا شوية متخلفين؟ و عايزين منى ايه؟
: هتعرفى كل حاجه لما نوصل.
نايا بضحك: لا شكلك طيب اووى و الله، و انت فاكر انا هستنى معاكم لحد ما توصلو و قامت بسرعه و ضربت اللى جنبها في بطنه و اللى قدام بالراس في مناخيره و اللى بيسوق خنقته بأيدها
اللى جنبها مسكها بسرعه و فضل يضرب راسها في الكرسي لحد ما داخت و وقعت
و يقول: ايه البيت دي، دي مفترسه
اللى قدام: خلاص كفايه سيبها الامير عايزها سليمه.
و ربطوها لحد ما وصلت شدوها و نزلوها فاقت وفضلت ترفص كتير و دخلوها عند ابو عدنان و رموها في الارض
الاول: البنت اهي يا شيخ
الامير بنظرة وقاحه: انتم مابتعرفوش تتعاملو مع ستات خالص ايه الجهل ده، حد يربط انثى رقيقه كده و قرب منها نايا تفت عليه
الاول: نسيت اقولك انها لسانها طويل
الامير قرب اكتر و حط ايده ع شعرها: طويل نقطعه و نستمتع بالباقى
نايا ضربته بالراس
الثانى: و نسينا نقولك انها شرسه.
الامير يمسكها من شعرها بعصبيه: مش عليا، انا الامير ولا عاش ولا كان اللى يكسرلى كلمه
نايا بعصبيه: امير ع نفسك يا بابا ما تفكنى كده و جيب من الاخر انت عايز ايه منى يا عم الامور بدقن ابو لهب دي
الامير: اقولك يا حلويات عايز منك ايه، انا عرفت انك مخطوبه ل ظابط اسموووووو الاول: مهيمن
نايا بقلق: و انت مال اهلك ب اسيادك
الامير: لسانك طويل اه بس عجبتينى و بدل ما كنت هقتلك و ابعتك ليه، انا هضيفك ل نسوانى.
نايا تحاول تسيطر ع خوفها: ااااه انت عايز تنتقم من مهيمن فيا
الامير: بالظبط كده يا حلويات
نايا بذكاء: و ياترى يا عم الشيخ نسوانك دول كام و احده
الامير بضحك: كتير ماتعديش
نايا بتتصنع الطف: و الله انا حاسه في وشك القبول فكينى يا راجل و خلينا نتكلم
الامير: فكوها
الراجل الاول: ما بلاش
الامير: انا بقول فكوها
الراجل الاول فكها.
نايا قامت و رحتلو: و يا شخنا انت شيخ شيخ؟ و مسكت الكرسي لفته و قاعدة عليه حصان وهو ينفع راجل يتجوز اكتر من اربعه ستات
الامير: اه ملكات يمين
نايا: اممم بس الكلام ده من زمان مش دلوقتى يعنى عصر اما كان فيه العبودية لسه ما انتهتش و الصحابة رضي الله عنهم و ارضاهم كانوا بيجاهدوا عشان ينهوها
الامير: لا و دلوقتى ما احنا بنجاهد
نايا: و حضرتك ازاي هتتجوزنى و انا كافره مش ده كلامكم بردو.
الامير: انا الامير اللى اقول عليه يمشى
نايا: يعنى تتجوز كافره عادى
الامير: اه عادى
نايا بتريقه: لا و من غير جواز شرعى يا سلام ع الدين انتو بقى بتحللو و تحرمو ع مزاجكم، من اين لكم هذا الدين ءإنكم لتتدعون إلى دين جديد
الامير: زي ما تقولى انا بعمل كل اللى يبقى في مصلحتى
نايا بتحاول تمسك عصبيتها: انت ارهابى
الامير: ليه بتقولى ارهابى.
نايا بحده: لما تقتل و تدمر كنايس و تقول ع الشرطه كفرة و تيتم اطفال و تحرق قلب ام ع ضناها و تحرم قلب عروسه من فرحتها ب عريسها يبقى ايه؟!
الامير: اي حد مش ع دين الاسلام كافر
نايا بعصبيه: انت اللى كافر، انت ولا عندك دين ولا ملة اصلا و كل هدفك توصل للى انت عايزه و قامت بسرعه رمت الكرسي برجلها خنقته وقالة بحده: قول لرجالتك يفتحه الطريق
الامير بصوت مخنوق: اف تح ال ط ريق.
نايا: احب اقولك ان المسلمين و المسحيين ايد واحده و مهما تعملو في البلد من ارهاب عمركم ما هتفرقو بينا عمرهم ما هيصدقو ان المسلمين يعملو فيهم كده احنا معاهم في احزانهم قبل افراحهم، مين اللى مسلطك انك توقع مصر يا حقير
الامير بيتخنق: اااه سيبينى هموووت
نايا قرصت ع راسه: انطق
الامير: بلاد خارج مصر عايزه مصر تقع عشان تسيطر عليها و تاخد ثرواتها و عشان ميبقوش احسن منهم.
نايا بعصبيه: اه يا اسفل خلق الله و عشان ايه تبيع بلدك
الامير: عشان اوصل لمنصبى ده و اعمل كل اللى انا عايزه
نايا: و ياترى كل الشباب اللى هنا بتضحكو عليهم ازاي عشان يوصلو هنا
الامير: كل واحد فيهم بيبقى عنده مشاكل و احنا بنفضل نتكلم معاهم و نقنعهم وجودهم هنا هيحل كل مشاكلهم و هيكون ليه الاجر و الثواب عند ربنا
نايا: يا خسيس بتعملولهم غسيل مخ و واحد جه من وراها ضربها جامد وقعها و ربطوها.
نايا بوجع في راسها: ما لو انتو رجاله فكونى و نتعامل قصاد بعض بس للاسف اتعلمتو تضربو من الضهر ماعندكوش الشجاعه تقفو قدام اي شخص حتى لو بنت
الامير فضل يقول كلام وحش و سافل جدا ل نايا
نايا بتركز تفك الحبل لكن مش عارفه
الامير بضحك: القطه اكلت لسانك
نايا بصتله بصة توعد: انا مقروفه اكلمك اقسم بالله عشان كلامى غالى و انت واطى
الامير ضربها ب القلم: انا سكتلك كتير انتى زودتيها اووى.
الراجل الاول: يا امير دي ماينفعش تعيش دي هتخلى كل الحريم يعصونا
الامير: فعلا عشان كده لازم تموت و انا بعاقب مهيمن بيكى و هعاقبك انتى ب مهيمن و اموتكم انتو الاتنين و ارتاح منكم
نايا بحده: و ربى في سما لو قربت من مهيمن ل هكلك بسناني و انت حي
الامير بضحك: اتكلمى ع قدك يا شاطره
و اتصل ب مهيمن
مهيمن يرد بكل هيبه: السلام عليكم
الامير: و ليس عليك السلام
مهيمن باستغراب: مين!
الامير: ايه نسيتنى انا اللى بتدور عليه
مهيمن بثقه: اللى بدور عليهم كتير انت مين فيهم
الامير: انا الامير اللى انت قتلت اخوه
مهيمن بالامباله: و عايز منى ايه
الامير: دلوقتى مش انا اللى عايز انت اللى عايز
مهيمن: فعلا انا عايزك بس اكيد مش في التلفون عايزك قدامى
الامير: تمام تبقى تعالى ع العنوان ده و افتكر دايما انك تيجى لوحدك عشان (و فضل يشد شعر نايا عشان تنطق و يعرف انها عنده لكن ماطلعتش حتى نفس).
الامير ضربها جامد ولا نطقت
مهيمن بقلق: فيه ايه و ايه صوت الضرب ده
الامير: اصل الحلويات بتاعتك عندنا و شغال اضرب فيها مش راضيه تنطق شكلها كده مش عيزاك تيجى و تموت هي بدالك
مهيمن بعصبيه: مين اللى عندك؟
الامير هحط التلفون ع ودنها و لو نطقت هي تقولك لو مانطقتش انت كده كده جاي عشان اخد الامانه بتاعة ربك و نرجعها هي ل اهلها
مهيمن بعصبيه: اخلص و بطل رغي مين اللى عندك؟
الامير حط الفون ع ودن نايا.
نايا من كتر الضرب صوت نفسها بقى عالى
مهيمن بصوت حنين: الو الو
نايا كان صوته وحشها جدا اول ما سمعته غمضت عنيها و فضلت تعيط
مهيمن: نايا صح انتى نايا، ردى عليا، نايا بالله عليكى ماتعملى اي حاجه مجنونه و انا جايلك و مش هخلى حد يلمسك صدقينى بس اوعى تتصرفي اي تصرف جنونى، قلبي ردي عليا
نايا بخوف عليه: اوعى تيجى هيقتلوك و هيقتلونى حتى لو جيت.
الامير اخد الفون و ضربها جامد ع دماغها.
نايا حاولت تمسك نفسها عشان مهيمن مايحسش انها بتتعرض ل اي حاجه
مهيمن قفل و نزل يجرى فادي قابله
فادى: كابتن مهيمن مالك
مهيمن وقف و بعصبيه: نايا اتخطفت من جماعه ارهابيه
فادى بقلق: استنى هتروح فين عندك خطه
مهيمن: ماعنديش و مش عارف ولا قادر افكر
فادى: قولى العنوان و انا هتصرف
مهيمن: هيقتلوها مش هقدر استنى.
فادى: قولى العنوان و ثق فيا انا تلميذك و حضرتك روح و حاول ع قد ما تقدر تتكلم معاهم و انا هحضر فريق و نجيلك
مهيمن بحب: فادى اهم شي نايا ركز تطلع نايا انا مش مهم
فادى: بالنسبه ليا انتو الاتنين مهمين
مهيمن قاله العنوان
فادى: لا اله الا الله و حضنه
مهيمن: محمد رسول الله
و نزل يجري
فادى حضر خطه و جمع فرقه كبيره و قالهم ع خطه بسرعه و اتحركو.
عند نايا
الامير شدها من شعرها و دخلها اوضه
نايا كانت خايفه جدا بس حاولت تفتكر كل كلمه مهيمن كان بيقولها و ازاي تدافع عن نفسها و ازاي تحاول تفك الحبل
الامير قرب منها و كان بيلمسها و نايا ساكته خالص و بتركز في فك الحبل
الامير: ما انتى عادي اهو امال ليه قدام الرجاله شرسه و عنيفه
نايا ابتسمت و بتركز اكتر.
الامير قرب من شفايفها نايا عضته جامد و قلبت نفسها بسرعه و لفت رجلها حوالين راسه و حاولت تفك الحبل لحد ما فكته
و قامت و فضلت تضرب فيه لحد ما الحرس بتاعه حسو دخلو الاوضه نطت بسرعه و طارت في الهوا ضربتهم ب رجلها في راسهم و نزلت عالارض بصت لقت عشر شباب قدامها
نايا بهزار: والنبى ما تتعبو نفسكم ولا تتحركو تفتكرو انا هروح فين منكم و بصت ناحية الشباك و جريت بسرعه و رمت نفسها.
الامير: يا بت المجنونه احنا في الدور التالت و نادى الحراس شوفولى البت اللى تحت دي كل الحرس نزلو يشفوها و يدورو عليها
مهيمن وصل و عند الباب رفع ايده الاتنين لفوق
شاب رفع سلاح في وشه: لو معاك اي سلاح ارميه و عدي من الجهاز ده
مهيمن دخل الجهاز و عدى
الشاب: ارفع ايدك و امشى قدامى
مهيمن سمع كلامه لحد ما وصلو للامير
الامير كان وشه متبهدل و كله دم
مهيمن اول ماشافه اتصدم: نايا فين؟
الامير بضحك طلع مسدس: هتعرف لما تحصلها
مهيمن ملحقش يتوجع ع موتها لان نايا طلعت بسرعه من الشباك ضربته ع دماغه و اخدت السلاح منه
(اه نسيت اقولكم اصل نايا لمانطت من الشباك قعدت على حته سور تحت الشباك ع طول و كان داخل ل جوه و استخبت فيه )
نايا بثقه: المشكله انك مصدق نفسك انك تقدر تعمل حاجه.
مهيمن جري بسرعه عليه و اخد المسدس و حطه ع دماغه و قومه و مسك رقبته بأيد و إيده التانيه حاطت المسدس ع دماغه فتح الباب و طلعو
و اي حد كان بيقربلهم كان بيضرب عليه نار.
و نايا كانت ماشيه ورا جه واحد من وراهم ماسك عصايه ولسه بينزلها ع مهيمن مدت ايدها و اخدت الضربه في كف ايدها و مسكت العصايه و شدتها و ضربته ع دماغه و مهيمن لف و ضربه بالمسدس و اي حد يقرب يضربه ب المسدس و شد الامير جامد و نزلو بيه لحد تحت و طلع عليهم اربعه مهيمن ح ينشن عليهم لقى الرصاص خلص
واحد بيشد نايا ضربه مهيمن برجله في وشه و واحد تانى لسه بيمسك نايا، نايا ضربته بالشلوت تحت الحزام.
لحد ما القوات وصلت ادالهم الامير و بص ل نايا
نايا اتعلقت في رقبته و حضنته
مهيمن فضل واقف ساكت و بيمسك نفسه مايلمسهاش و بيقفل ع ايده جامد
نايا بحب: وحشتنى
مهيمن و الدموع في عينه بعدها و ركبها العربيه من غير ما يتكلم
نايا: مهيمن وحشتنى
مهيمن بحزن: ماينفعش خلاص نكون مع بعض
نايا بعصبيه و ضربته في صدره: انت قلبك ده ايه؟!
مهيمن مسك ايدها: سبحان الله مش عارفه؟
نايا بدموع: مهيمن انا بحبك.
مهيمن: و انتى بردو اللى كذبتى عليا و غير ده كله حتى لو ماكنتيش كذبتى و كان حصلك كده كنت هبعد عشان انا خلاص اقتنعت انى مانفعش اي ست اي ست هتدخل حياتى هتتبهدل
نايا: و انا اقدر ادافع ع نفسي كويس
مهمين: وانا مش هقدر اكمل و اقف اتفرج عليكى لحد ما تموتى
نايا بصوت عالى: مهيمن انا بحبك
مهيمن مابصش عليها و لا اتكلم.
نايا: انت لو مردتش علاه دلوقتى عمرى ما هرخص نفسي تانى معاك و مسحت دموعها وحياة حبي ليك عمرى ما هرخص نفسى تانى و عمرى ما هعبرك تانى و خبطته ع كتفه نزلنى
مهيمن ماتكلمش
نايا بصويت و حاله هستريه: بقولك نزلنى
مهيمن بعصبيه و يخبط الدركسيون: اسكتى شويه
نايا بعند و صوت عالى: اقسم بالله هرمى نفسى من العربيه
مهيمن بحده: ممكن تبطلى جنان
نايا فتحت باب العربيه.
مهيمن مسكها و وقف العربيه نايا زقت ايده و نزلت مهيمن حط راسه ع الدركسيون
نايا ركبت تاكسى
مهيمن فضل ماشي وراهم عشان يطمن عليها لحد ما موصلت بيتهم
و اول ما دخلت البيت مامتها اتخضت: نايا حبيبتى مالك ردى عليا
نايا بدموع: انا كويسه
هاله: بالمنظر ده وكويسه
نايا بدموع: ماما اطمنى عليا انا كويسه بس سيبينى في حضنك
هاله حضنتها جامد و فضلت تطبطب عليها يا بنتى قوليلى مالك حرام عليكى توجعى قلبى عليكى.
نايا دخلت حضنها و نامت نوم عميق.
عند مهيمن كان بيموت من القرار بتاعه و كان نفسه يطمن عليها اتصل ع فادى
مهيمن بصوت حزين: فادى انت عامل ايه
فادى: تقصد انا ولا هي
مهيمن باستنكار: انت
فادى ببرود: انا زي الفل حضرتك عامل ايه
مهيمن: و كل اللى معاك عاملين ايه
فادى: احنا كلنا زي الفل احنا وصلنا و حضرتك مخلص ع الكل ماسبتش غير ابو عدنان
مهيمن بفرحه: مش انا دي هي اللى عملت كل ده
فادى: سبحان الله حتة عيله مشكله محدش يتوقع كل ده منها.
مهيمن ابتسم: فعلا ع رأيها محدش يتوقعنى
فادى: نايا بتحبك اووى
مهيمن دموعه تنزل و يسكت شويه: هي عامله ايه دلوقتى
فادى: هتموت عليك
مهيمن: حاول تخليها تنسانى
فادى بضيق: انت شايف كده
مهيمن بحزن: عشانها هي
فادى بقصد يوجعه: اعتبرها نسيتك
مهيمن بوجع في قلبه بسبب الكلمه: ماشي يا فادى سلام.
عند نايا
كرم يفتح باب الشقه بسرعه و يدخل البيت بخضه: نايا انتى كويسه
هاله: وطى صوتك اختك نايمه حماتك اتصلت تطمن عليها و سألت عليك و بتقولك تبقى تتصل عليهم عشان تلفونك مقفول
كرم: هبقى اكلمهم، قالتلك اختى كانت مخطوفه و الدنيا كلها مافيش سيره غير عليها حتى التلفزيونات
هاله بنغزه في قلبها: يا حبيبتى يا بنتى و عملو فيها ايه.
كرم: كل الناس بتتكلم عنها و مش وراهم حاجه غير البنت اللى طحنت 50 راجل و وقعت اكبر خاليه ارهابيه
هاله: فعلا ربنا مابيعملش حاجه وحشه ياما كنت بتخانق مع ابوك انها متلعبش لعب القتال و ادى اهو نفعها
كرم فضل يطبطب ع نايا: الحمدلله انها بخير
هاله: شيل اختك و دخلها اوضتها
كرم شالها دخلها اوضتها و طلع كلم مريم
كرم بحب: فراشتى عامله ايه.
مريم: انا كويسه بس قلقانه جدا ع ابيه و سمعت في التلفزيون انهم كانو خاطفين نايا و هي قتلت ناس كتير و ابيه راحلها
كرم: و انا سمعت زيك
مريم: طيب نايا قالتلك اي حاجه
كرم: رجعت لقتها نايمه
مريم: ربنا يقويها، طيب ليه ابيه مرجعش لحد دلوقتى انا خايفه عليه
كرم: ما تقلقيش تلاقيه بيقفل القضيه
مريم: ربنا يقويه ماما قلقانه عليه اووى و قافل التلفون
كرم: اطمنى هو كويس
الصبح نايا صحيت
بوش حزين: صباح الخير يا ماما.
هاله: صباح النور بس انا ماميتو
نايا بحزن: و احلى ماميتو في الدنيا
هاله: يالا الفطار
نايا مرضتش تزعلها قعدت شربت عصير و اكلت لقمه و قامت
هاله: يا بنتى انتى كده اكلتى
نايا: معلش مش قادره
هاله: ربنا يقويكى، انتى رايحه فين؟
نايا: رايحه الشغل
هاله: شكلك تعبان خدى اجازه النهارده
نايا: انا بحب الشغل و الوقت بيعدى بسرعه هناك
هاله: ربنا يسعد قلبك يا بنتى
نايا باست ايد مامتها و بتفتح الباب
كرم: نايا استنى هوصلك.
نايا: اعتبرها خوف عليا ولا رخامه
كرم بهزار: خوف ع مين ده انا اللى يتخاف عليا اعتبريها كده رخامه و عايز اتكلم معاكى
نايا: ماشى يا رخم يالا (و نزلو)
كرم في العربيه: سمعت انك كنتى هيرو امبارح
نايا: الحمدلله
كرم: اتفقتو انتى و مهيمن ع ايه
نايا بضيق: كرم لو سمحت انا مش عايزه اسمع سيرته تانى و انا خلاص نسيته
كرم: ياريت يكون بينك و بين نفسك نفس القرار.
نايا مردتش و قررت تنسى مهيمن و تركز في الشغل و بس و فضلو ساكتين لحد ما وصلها.