رواية معشوقتي المجنونة الجزء الأول للكاتبة ابتسام محمود الصيري الفصل الرابع
نايا بلعت ريقه بصعوبه و ماكنتش عارفه تعمل ايه لقت رصاصه طلعت و اتنشنت عندها، بصت ل فادي اللى كان جنبها
لقته هو اللى نشن بدالها
و فضلو ع كده كل ما يجى الدور ع نايا فادي هو اللى ينشن بدالها
مهيمن مكنش مركز معاهم و مأخدش باله منهم: استوب خلاص خلص التمرين النهارده
كل واحد راح اخد شاور و قعدو بره الاوض
نايا راحت ل فادى بأبتسامه: ممكن اقعد معاك
فادى من غير ما يديها اهتمام بص و نزل راسه.
نايا بهزار: كنت متأكده هتقولى اتفضلى و قعدت
فادى بجديه: ع فكره انتى ايامك هنا معدوده و كل شى هيبان انتى هبله و لا عبيطه ازاي عملتى حاجه زي دي
نايا بأحراج: بص انا حابه اشكرك انك مقولتش ل كابتن مهيمن حاجه و انك نشنت بدالى و بكده انا عارفه و واثقه انك مش هتقول حاجه ابدا
فادى رفع حاجبه: بس هيعرف
نايا قلدته و ع وشها ابتسامه: بس مش منك
فادى ابتسم: ربنا يستر، (غمزلها )بس ع فكره انتى جامده و مشكله.
نايا ماسكته من هدومه: لم نفسك ياض
فادى يشيل ايدها و بضحك: انتى دماغك راحت فين
نايا بحده: راحت لحد عابدين يا أمور
فادى بضحك: اه عابدين لا انا كده اكش من بنات عابدين، انا اقصد انك جامده في التمارين نشفه مش بتخوعى و تتعبى بسرعه
نايا: ده عشان كنت بلعب ملاكمه و رياضات كتير الحمدلله
فادى يغمزلها: ما تجيبى رقم اختك
نايا ضحكت جامد رفعت ايدها حطتها ع بقها تمنع صوتها يطلع: اختى!
فادى باستغراب: مالك!
نايا بضحك و مش قدره تسكت: ثانيه بس( وتكمل ضحك)
فادى: انتى اكيد هبله
نايا تهدى شويه: هبله! بص دي جديده بس الكل بيقولولي نصيبه يا اما مجنونة، و دانيه بقى مش اختى دي صاحبتى
فادى يضحك بغيظ: كمان، طيب هاتى رقم صاحبتك
نايا بهزار: تدفع كام
فادي: ااااه احنا فينا من كده. (و ينادى ) كابتن مهييي.
نايا تحط ايدها ع بقه تقاطعه: بس بس خد الرقم كاتك الارف.
فادي بضحكت انتصار: ناس متجيش غير ب مهيمن و تعالى هنا ايه كاتك دي اسمها جاتك
نايا بغيظ منه: لا هي كاتك
فادي: مش مهم المهم رقم دانيه ( اخد الرقم و مشى بعيد).
عند بيت سوسن
فريده بمشاكسه: تفتكرى ابن عمك ده واد موز كده
دانيه سرحانه: اه لو اشوفك تانى يا خربيت جمال عيونك و غمزاتك
فريده: انتى فينك بكلمك
دانيه بهيام: انا لازم اشوفك و اتكلم معاك اصل مش هحبك من بعيد لبعيد
فريده بصوت عالى: دانيييييه
دانيه تتخض: ايه، في ايه
فريده بمشاكسه: اللى واخد عقلك يا دانيتى
دانيه بسرحان: ها عقلى
فريده: سلامة عقلك، اوعدنى يارب انا مش طماعه انشالله صندل انا موفقه المهم مذكر.
دانيه بجديه: انا مش عارفه انتى مستعجله ع ايه يا بنتى عيشى سنك
(الفون يرن)
دانيه بضيق مين البارد اللى بيتصل دلوقتى و ترد بضيق: الو، مين
فادى يبتسم: انا
دانيه بغيظ: اهلا وسهلا يا انا تؤمرنى ب اي خدمه يا انا
فادي بهزار: اه ياريت والله، عايز قلب يحن عليا
دانيه بحده: نعم
فادى بحديه: اقصد اتنين كيلو كباب و ياريت مشوي ع الفحم
دانيه بعصبيه: و الله حضرتك ظريف صح صح قول ما تتكسفش
فادي: لا ابدا و الله بس حبيت.
دانيه بجديه: و انا مالى ما تحب و لا تطلق، اف نااااس غريبه ( قفلت السكه في وشه )
فادي يبص للفون: يا بت المجنونه شكلك هتتعبينى
فريده: هو اللى كان ع الفون ده دكر
دانيه بضيق: واحد ظريف
فريده تمثل الزعل: دكر و تعملى فيه كده حرااام عليكى كنتى ادهونى و انا اكلمه
دانيه: يا بت بتحسسينى انك بايره امشى اطلعى بره
فريده تمثل العياط وهي طلعه من الاوضه: انا مش عارفه ليه بتعملونى كده حرام عليكم.
دانيه بتكلم نفسها: البت مقصوفة الرقبه عايزه تتجوز و انا اللى عندى 23 سنه اول اعجب ب راجل.
عند ويزو و نضال
فوزى راح عند ويزو في العماره: حبيبة بابي صباح الخير
ويزو بابتسامه: حبيبي وحشتنى
فوزى: يا بكاشه
ويزو بضحك: انت تعرف عنى كده
فوزى: قلبى انتى البكش كله
ويزو تسلم ع مامتها
رانيا: حبيبتى انتى كويسه
ويزو بفرحه: جدا
فوزى: قوليلى بقى عامله ايه
ويزو بهزار: طاجن باميه باللحمه انما ايه
فوزى: ايه
ويزو بقرف: يقرف و المصحف
فوزى و رانيا ضحكو.
رانيا بحب: حبيبة قلبي تعالى بقى روحى معايا عشان تاكلى الاكل المظبوط
ويزو: بليز عايزه اقعد شويه
رانيا: ويزو لازم تمشى معانا
ويزو: يا ماما لو سمحتى سبينى ع رحتي
رانيا بحده: ازاي اسيبك تقعدى في العماره دي كلها لوحدك
ويزو بدموع: ماما بليز انا مش هقدر اتعامل مع الناس دي تانى دول كلهم كدابين و منافقين
رانيا: وانا بقول هتروحي معايا يعنى هتروحي
ويزو بصوت عالى: سيبونى براحتى بقى حرام عليكم عاجبكم اللى كنت فيه.
فوزى بهدوء: خلاص يا رانيا و انتى اهدى يا ويزو
نضال طلع ع صوت ويزو
رانيا: انتى عجبك اللى انتى فيه ده
نضال يتدخل: فيه حاجه يا ويزو
رانيا باستغراب: وده مين كمان
ويزو: ده صديق مش منافق و لا مخادع مش زيهم، و اصحابي اللى بقالى زمن معاهم و في الاخر بيحبونى بس عشان فلوسي اما انا لشخصى لا دول حتى بيتريقوا عليا من ورايه اما ده ارجل واحد عرفته.
رانيا بحزم: ويزو انا سبتك كتير ع راحتك بس خلى بالك انا مش هسيبك اكتر من كده تقعدى في المكان ده
فوزى: انا كنت هسيبك هنا براحتك بس بعد ظهور البنى ادم ده انا مش هسيبك
ويزو: بابا بليز سيبنى دلوقتى و انا هجيلك بكره
فوزى بحده: ويزو كلامى يتسمع
ويزو بضيق: حاضر
نضال: انا تقريبا مش فاهم حاجه
ويزو: هبقى اكلمك
نزلت ركبت العربيه و وشها كله حزين.
في القوات الخاصه
نايا اول ما صحيت ظبطت سريرها و لبست و رجعت نامت لحد صفارة التجمع
عمرو قام بعدها و حطلها في البياده بتاعت نايا كوره كلها شوك
صفارة التجمع و الكل صحي
الكل قام لبس و ظبطو سرايرهم
نايا قامت تلبس البياده اول ما دخلت رجلها الشوك دخل في كعب رجلها طلعت رجلها بسرعه و فضلت تنطر في رجلها خبطتها في رجل السرير
نايا بصويت: عااااااااااااااااااا
فادي بص بسرعه عليها: فيه ايه
عمرو ضحك بصوت عالى.
نايا مكنتش قادره تتكلم من كتر الوجع و كمان رجلها اتفتحت من عند صوابعها
فادي راح ل عمرو بعصبيه: خلى بالك لو عملتله حاجه تانى انا اللى هقفلك
عمرو يرفع حاجبه: انا كده خوفت، هو القطه كلت لسانه و انت بقيت المحامى بتاعه
نايا بغضب: اقسم بالله مش هرحمك
عمرو ضحك ببرود: اعتبريني خوفت و ماشي
بعد الضاحيه و تمارين كتير
مهيمن: الكل يجمع النهارده هنعدى البر التانى من الملاحه دي
نايا: احيه احيه.
فادى خبطها ع كتفها: اسكت شويه
نايا: انا رجلى متعوره، عارف يعني ايه انزل ملاحه و رجلى متعوره
فادى بضحك: نار يا حبيبي نار
نايا: ما انت حلو و عارف، طاااه اقوله
فادى: بس ليعلقك
نايا تبص في الارض: هات البلاستر اللى جنبك ده
فادى: هتعمل بي ايه
نايا: اخلص و هتعرف
فادى اخد البلاستر و اده ل نايا
نايا اخدت البلاستر و لزقت البياده بتاعتها كلها حولين رجلها بحيث ماتدخلش المايه جوه البياده.
فادى: يا بنت الاعيبه احم احم يا ابن
مهيمن بص في الساعه و بصلهم: مستعدين يا شباب
الكل تمام يافندم
مهيمن يبص ل نايا: احب اقولك يا نضال انك هتنزل الملاحه و تعدى عشان ماتخترعش حاجه و تقول انك قلت انكو تعدو مقولتش انزلو الملاحه
نايا تمثل الزعل: متقلقش هنزل هنزل، لان دي مافيش اي مكان اعدى منه غير اني انزل اكيد مش هقلب سوبر مان و اطير يعنى.
مهيمن قاعد ع كرسي انا قلت اقولك بس، اتفضلو و بص في رجل نايا و حس ان نايا فعلا ذكيه، نضال تعالى هنا
نايا: تمام يا فندم
مهيمن: انت لازق البياده ليه
نايا بهزار: اه يا ليئم انت عايزنى اقولك انى لازقها عشان رجلى متعوره و لو نزلت الملاحه كده رجلى ممكن تموتنى من الالم لا مش هقولك انسى
مهيمن يكتم ضحكته: ده ع اساس انك ما قولتش، طيب تمام اتفضل انزل.
عمرو بعصبيه: ايه يا فندم ينزل ايه المفروض يشيل اللزق ده و ينزل زيه زينا
مهيمن بحده: مالكش فيه انا اللى ادي الاوامر، و لما حضرتك هتكون في مهمة و قدامك ملاحه و لازم تعديها انا اكيد مش هبقى مع حضرتك و اقولك المفروض تعدي ازاي و حضرتك متصاب المفروض ان حضرتك تفكر ازاي تعدى انشالله لو ساعتها عديت طاير ميخصنيش المهم انك تعمل المهمه، اتفضلو.
كلهم عدو الملاحه و الملح مع قماشة البنطلون اللى لابسينه ناشف جدا و مع الملح بقى كل ما يمشو خطوه يدبحو في رجلهم
مهيمن: هكتفى ب كده النهارده
الفرقه كلها فرحت انهم هيغيرو البنطلون اللى دبحهم
مهيمن: بس هنلعب لعبه مع بعض
الكل بيبص و مصدوم
مهيمن: بتبصو كده ليه اقعدو
الفرقه كلها قعدت بغيظ
مهيمن: الكل يحط السلاح قدامه و يفكه
الكل فك السلاح
مهيمن قام ربط عينيهم كلهم: يالا كل واحد يركب السلاح بتاعه.
نايا زي ما انتو عارفين ان ذكائها بيفيدها دايما لما فكت السلاح رصت كل حاجه في مكان و حفظت مكان كل قطعه ف بسهوله ركبتها في دقيقه
مهيمن اول ما ركبته شال الشريطه اللى ع عينها و قالها ممتاز و لكل واحد يخلص يشله الشريطه
مهيمن بحده: ممكن اعرف اللى اتأخرو في تركيب السلاح اتأخرو ليه
الفرقه: -
مهيمن: طيب ممكن انت يا نضال تقولنا ازاي ركبت السلاح بتاعك بسرعه
نايا كانت خايفه تقول ازاي
مهيمن: ايه يا نضال سؤال صعب.
نايا: لا بس، اصل انا و بفك السلاح حفظت مكان كل قطعه
مهيمن: ممتاز، يعنى هنا نضال استخدم ذكائه و حفظ بسرعه مكان كل قطعه، و ده المطلوب لما تعمل اي حاجه بايدك تحفظ الخطوات بسرعه، اعملو حسابكم بكره اجازه يوم واحد اتفضلو (كلهم مشيو). استنى يا نضال
نايا تكلم نفسها: يا خرابى عايز منى ايه، (و تبصله ) تمام يا فندم
مهيمن: بص بصراحه انا كنت مش مرتاحلك خالص بس انت كل يوم تثبتلى انك تستحق انك تكون في المكان ده.
نايا: شكرا يا فندم بس لو حضرتك متضايق منى ممكن امشى و مرجعش تانى و ده اللى نفسى يحصل من ساعة ما جيت هنا
مهيمن بضيق: انت ليه مصمم تقفلنى منك بقولك عاجبنى
نايا: ايه يا كابتن معندكش اخوات و لاد تخاف عليهم ايه عاجبني دي
مهيمن يضم ايده يحركهم في بعض: امشى يا نضال احسن اتنرفز عليك
نايا بعزار: لا انت مش طبيعى، شويه عاجبك و شويه تتنرفز ايه ده هو في كده و مشيت
مهيمن يكلم نفسه: انا اللى مش طبيعى!
في فيلا فوزي
فوزى اول ما دخل الفيلا: ممكن اعرف مين الشاب اللى كان في العماره
ويزو: انا لقيته في السكه سايح في دمه و طلع فاقد الذاكره صعب عليا و خليتو يقعد في الشقه اللى تحت
فوزى: بس اللى عملتيه ده غلط ازاي تاخدى شاب ماتعرفيش عنه اي حاجه و كمان تقعدى انتى وهو في عماره واحده
ويزو: بابا اولا انا اخدته و هو سايح في دمه، ثانيا الدكتور اكد ليا انه فاقد الذكره، كنت عايزني اسيبه في الشارع ازاي.
فوزى: ماشى يا ويزو بس اوعى تروحى العماره تانى اووك
ويزو بفرحه: يعنى هتسيبه مش هتمشيه
فوزى: اه هسيبو عشان فاقد الذكره، و انا بثق في بنتى و في تفكيرها
رنا بغيره: يعنى ويزو تجيب واحد من الشارع و تكون واثق في تفكيرها و انا تقولى لا ع مدحت عشان لازم اهلو ينزلو مصر يقرو معاك الفاتحه
رانيا: رنا في ايه ممكن تتكلمى ب اسلوب احسن من كده ده لو عايزه تتناقشى
رنا بنرفزه: انا همشى خالص من وشكم
فوزى بهدوء: رنا تعالى.
رنا من غير ما تبص: نعم
فوزى: صغنونة بابي بتزعل ليه
رنا: مافيش يا بابي انا عايزه انام
فوزى: تصبحى ع الف خير يا قلبي
رنا طلعت اوضتها
ويزو باستغراب: هي مالها
رانيا: هيكون مالها مدحت طبعا
ويزو بزعل: بابا انت رفضته عشان انا سبت احمد
فوزى: مش عشان كده و مش انا اللى اقول اجوز الكبيره الاول
ويزو بضحك: بس حضرتك قلت
فوزى بضحك: ما انا قولتلها كده عشان ماكنش لسه احمد اتكلم عليكى و عشان اطفش مدحت.
ويزو بضحك: انا بحس نفسي احياناً غبيه، طب اسيبكم و اطلع انا.
في المعسكر
دخلت نايا الاوضه: يا حبيبي يا اوكه
عمرو: انت بتكلمنى انا (قالها و هو بيشاور عليها و ع نفسه)
نايا: هو في غيرك اوكه
عمرو: امشى يلا من هنا
فادي بتأفف: عارف ان اليوم مش هيعدى ع خير
نايا تقرب عليه: بس عشان تعرف انى ارجل منك مش هضربك في ضهرك زي ما انت بتعمل انا هضربك، ايون هضربك و في وشك و مسكت بندقيه وضربته بيها في وشه
عمرو مكنش متوقع انها هتضرب بجد: انت اهبل يلا.
نايا: لا بس بحب استهبل و طلعت تجرى و هي بتجرى لقت مهيمن واقف طلعت وقفت معاه
مهيمن حط ايده في جيبه: في حاجه
نايا: لا ابدا بس الجو نار قلت اطلع اتهوى
عمرو راح عندهم و نايا و مهيمن مديين ضهرهم ليه قرب منهم و ضرب نايا بالرجل في ضهرها نايا وقعت في الارض
مهيمن بعصبيه: انت ازاي تعمل كده و قدامى كمان
عمرو بعصبيه و صوت عالي: المتخلف دخل الاوضه ضربنى و طلع يجرى زي النسوان.
نايا مكنتش متوقعه انه يعملها حاجه قدام مهيمن قامت وقفت و بحده: انا جيت جنبك، انت اكيد مجنون
عمرو رفع ايده يضربها باللكوميه
نايا وطت جت في مهيمن
مهيمن بحده: لا انت زودتها اووى بكره مافيش اجازه ليك وكمان هتعمل تمارين لحد الصبح و اياك اطلع في اي وقت الاقيك مريح
عمرو بضيق: بس يا فندم انا لازم انزل بكره
مهيمن بصوت عالى: و انا قلت مالكش اجازه اتفضل يا فدائي
نايا بصت بقرف ليه و دخلت الاوضه.
في فيلا فوزي
ويزو اتصلت ب نضال بصوت حزين: الوو
نضال رد عليها من اول رنه: لا مش واخد عليكى كده فكي كده و احكيلى في ايه و ايه موضوع مامي و بابي دول اقصد امك و ابوكى
ويزو ضحكت
نضال: ايوه بقى اضحكى
ويزو: تصدق انت البنى ادم الوحيد اللى اتكلم معايا و فكرنى ع قد حالى
نضال: يعنى انتى ايه.
ويزو: انا بنت رجل اعمال كبير و معايا فلوس كتير و بما انى غنيه و في وسط ناس مصلحتهم اهم شي ف الكل بيحبنوني بس عشان فلوسي اما في ضهرى الكل بيتكلم عليه و بيتريقو ع جسمى و انا كنت بسمعهم كتير لحد ما سمعت كمان اللى المفروض يكون خطيبى بيتكلم عليا ف قررت مقعدش معاهم تانى
نضال باستغراب: يااااا هو فيه ناس كده
ويزو: ياااااااا؟ ده فيه كتير
نضال: انا مش متخيل ان ممكن شخص يكلم حد عشان مصلحته.
ويزو: سيبك منه المهم انت عامل ايه
نضال: قاعد لوحدى شبه قرد قطع
ويزو: مين قرد قطع ده
نضال: اصل ده موضوع كبير هحكيهولك
اصل عمى كان عنده قرد و اسمه قطع و ماتسأليش اسمه كده ليه تقريبا كده اتولد و النور قاطع، ها خليكى معايا المهم قطع ده كان دايما بينزل مع عمى لحد ما عمى قرر انه ينزل لوحده و من ساعاتها و عمى مرجعش و قرد قطع بقى قاعد لوحده
ويزو: انت اكيد بتهزر.
نضال: بصى في الغالب مش بحب اتكلم بهزار عشان بيقلب بضحك و بمسخره في الاخر
ويزو بضحك: يخرب شيطانك
نضال: ايوه بقى اخيرا صوت ضحكتك رن في ودانى
و فضلو يتكلمو و يهزرو.
في القوات الخاصه
الصبح كلهم خرجو من المكان ماعدا عمرو و ركبو طياره و نزلو
نايا اتصلت ب دانيه: دانيه تعالى عند الموقف بسرعه عيزاكى
دانيه: انتى نزلتى اجازه
نايا: اها، هاتى معاكى فلوس عشان اشترى هدوم عشان ادخل بيها ع ماما
دانيه ثانيه و هكون عندك
قفلو الفون
فادي هروح معاكي
نايا بضيق: تمام
فادي: ولا اقولك هبص عليكم من بعيد و نتقابل بليل
نايا بزهق: اشطات
فادي: اسيبك بقى و استخبى
نايا تمسك اعصبها: اووك.
بعد ربع ساعه دانيه وصلت
دانيه بهزار: اهلا بالجندى المجند الفدائى و حضنتها
نايا بهزار: اخلاقك باظت خالص بتحضنى شاب كده عادي و في الشارع و قدام كل الناس
دانيه بصحك: دي باظت خالص مالص و كمان هبوسك
نايا بصحك: لا انا اخاف ع نفسى منك يالا ياختى ع المول
فادي كان ماشى وراهم واستغرب من كل الهدوم اللى اشترتها دانيه و من اللى لبساه
نايا بتعب: دانيه انا هروح انام و هقابلك بليل
دانيه: اخس عليكى احكيلي شويه ع كابو.
نايا باستغراب: مين يا بت كابو ده
دانيه بهيام: فادي
نايا: يالا يا قلبي الله يسهلك انا تعبانه وسريرى وحشنى سلام.
نايا اول ما دخلت بيتهم
هاله بحب: وحشتينى يا قلبي كل ده غياب عليا
نايا بمشاكسه: وحشتك دلوقتى
هاله: وحشتينى و وحشتنى شقاوتك يا لمضه
نايا تحضنها: وانتى كمان وحشتينى يا ماميتو يا حبيبتى
هاله: احكيلى بقى عملتى ايه في الشغل و مين كان بيصحيكى
نايا بضحك: هو ايه موضوع احكيلي كل اللى يشوفني النهارده عايزني احكيله
هاله: خلصي قولي.
نايا تمثل العياط: كنت بصحى لوحدى يا ماميتو، الشغل اللى انا في عامل زي الجيش و النبي ده اصعب
هاله بصحك: عشان كنتى بتدلعى عليا شوفتى ربنا عمل فيكى ايه
نايا: ده انتى حبيبتى
هاله: يالا عشان تاكلي
نايا راحت للسفره اخدت معلقة مكرونه بشامل: ياسلااااام يا ماميتو تسلم ايدك ده انا كنت باكل كوتشات
هاله بضحك: ليه يعنى
نايا: كله بفضل دعواتك ليا ياما
كرم يفتح الباب: لا مش مصدق نايا.
نايا تقوم و تجرى عليه تحضنه: وحشتنى يا رخم
كرم يحضنها: و انتى والله
نايا: عامل ايه مع مجانينك
كرم بضحك: دول هيجننونى
هاله: تعالى كل حماتك بتحبك
كرم: و انا نفسي اشوف بنتها
نايا بمشاكسه: يا قلب اختك اكيد هتكون مجنونه من مجانينك
كرم: و اشمعنى بقى
نايا: يا حبيبي اسمع من اختك، مافيش واحده عاقله ترضي بيك
كرم يضربها: بقى كده و فضلو يضروبو بعض
هاله: جاتها نيله اللى عايزه خلف و قامت و سابتهم.
عند دانيه اول ماروحت بيتهم
دانيه: مامتى عايزه اكل انا جعانه
سوسن: يا قلبي قولى انك فجعانه مش لسه اكله قبل ما تنزلى
دانيه: اديكى قولتى قبل ما انزل و سابت الكياس اللى فيها الهدوم ع الكنبه
فريده: انتى اشتريتى هدوم
سوسن: هتفرج الاول و بعد كده هحطلك تاكلى.
دانيه: مش هتعجبك زي العاده و تفضلى تقولى هي دي هدوم بنت البنت لازم تلبس فستان و تبين انوثتها انتى هتفضلى عايشه في لبس الولاد ده لحد امته و الله حفظت جو الستينات بتاع كل مره.
فريده وسوسن يفتحو الكياس و يتنحو فريده صفرت: ستينات مين، ايه الشياكه و الحلاوه و الانحراف ده كله
سوسن: لا ده انتى انحرفتى
دانيه من غير ما تبص: اتريقو براحتك ع وضعى ولا يهزنى
سوسن: اخيرا سمعتى كلامى و اشتريتى فساتين و هتبقى بنوته
فريده: لو ماكنتيش انتى ع وضعك مين اللى هيبقى ع وضعه
دانيه تبص ع الهدوم اللى في ايدهم: ايه ده الهدوم دي مش بتاعتى ازاي جت معايا
سوسن: بس تصدقى ذوقهم حلو اوووى.
دانيه: انا لازم ارجعهم
سوسن تخبي الهدوم وراها: والله ابدا مافيش حاجه هترجع دي هدوم حلوه
دانيه تمسك فالكياس التانيه و بتتفاجئ كل ما تطلع حاجه: ماما مش بتوعي والله
فريده: و مالك مكسوفه ليه يا اخشى و تضحك ضحكه منحرفه
دانيه تضربها ع رسها: يا بت اسكتى شويه
سوسن: بس عجبونى يالا خدى قيسى
دانيه: اهدي شويه يا حاجه مش هدومي و الله
فريده بمشاكسه: لو مفستيش هقيس انا.
دانيه تاخد من ايدها الهدوم: تموتي في الزيطه وسعى و تتصل ع نايا.
نايا كانت بتكلم فادي
نايا بزهق: خلاص بقى هقابلك النهارده صدعت اهلى اقفل، (و تبص ع الفون )دانيه بتتصل عليا سلام
فادي: طب بصى لو دانيه قالتلك في هدوم جت معاها غلط قوللها هي دي الهدوم اللى اشترتها
نايا بعدم فهم: مش فاهمه هدوم ايه اللى غلط
فادي: ردي عليها بس و قوللها كده و هفهمك بعدين انطلقى بقى
نايا: والنبي مش فاهمه، بس هنطلق عادى سلاموووز
قفلت نايا و ردت ع دانيه: الو الو ايه وحشتك.
دانيه بعصبيه: جاتك الارف عليكى
نايا بهزار: ليه بس يا حبعمرى بتعاملينى كده
دانيه: يا بت اسمعينى مش بهزر، الهدوم اللى اشترتها باين عليها اتبدلت مع واحده
نايا: ازاي يعنى هو كان فيه غيرنا في ام المحل
دانيه: اه صحيح مكنش فيه غيرنا طيب الهدوم دي جاتلى ازاي
نايا: اكيد هدومك يا نصحه
دانيه بغيظ: يا زفته دي كلها فساتين و حاجات بتاعة واحده مايصه و انتى عارفه ماليش في كده
نايا بضحك: عارفه يا قلبي انك جعفر.
دانيه: لا اسمالله عليكى
نايا: تصدقى من كتر القاعده في هدوم نضال زهقت من كل البناطيل و عايزه البس فستان زي اللى اشترتيهم النهارده
دانيه بنرفزه: انتى هتجنينى انا مشترتش فساتين اشتريت بناطيل و تشيرتات
نايا: شكلك بتنسى هما دول اللى اشترتيهم
دانيه بتصويت: عاااااااا منك امشى بقى عشان انا خلاص هتجن
نايا: لا اسمالله عليكى هاقبلك بليل و اقفلى بقى خلينى انام شويه
دانيه: امشى هتشلينى.
نايا تكلم نفسها: يخرب عقلك هتجن البت يا فادي، انام احسنلى شويه.
عند مهيمن
حنان بحب: حبيبي حمدلله ع سلامتك
مهيمن: الله يسلم يا امى
حنان: مهيمن لازم نعرض ملك ع دكتور من ساعة اللى حصلها و هي مابتعرفش تنام ده غير المدرسه اللى مابقتش تروحها و ع طول سرحانه و بتتخض لو الباب خبط حتى، لو شغلت الخلاط من غير ما اقولها بتفضل تصوت
مهيمن بحزن: اطمنى يا امى انا هدور ع دكتور و اتكلم معاه
مريم تطلع من اوضتها: ابيه وحشتنى
مهيمن: و انتى كمان وحشانى
مريم: اجازه طويله ولا.
مهيمن: مريوم ماما زعلانه منك ليه
مريم ببرائه: و الله ما زعلتها
مهيمن: مابتروحيش المدرسه ليه
مريم بخوف: لا مدرسه لا و النبى يا ابيه
مهيمن قلبه اتفبض عليها و من خوفها: طب اهدى خلاص مافيش مدرسه و اخدها في حضنه و فضل يطبطب عليها لحد ما هديت
فون مهيمن رن مريم اتخضت
مهيمن بهدوء: حبيبتى ده تلفوني
و رد: عامل ايه
محمد: الحمدلله سمعت انك في اجازه تعالى اقعد معانا شويه
مهيمن: ساعتين و هكون عندك.
عند نايا
هاله: نايا يالا اصحى
نايا قامت بسرعه: انا صحيت
هاله: لا تتحسدى انتى صحيتى بسرعه من اول مره لا لا انا مش مصدقه هي دي بنتى اللى بقعد عشر ساعات بصحيها
نايا قامت من ع السرير: ايه ما ماميتو كده مش عاجب و كده مش عاجب
هاله: لا عاجبنى اوووى
نايا: شوفتينى بقيت اسمع الكلام ازاي عشان تبطلى تدعى عليا تانى
هاله: قلبي انا لما بدعي عليكى بقول ب لسانى و قلبي بيقول بعد الشر.
نايا: بس ممكن يا ماميتو يا حبيبتى باب السماء يكون مفتوح و ربنا يقبل الدعوه بسرعه قبل ما قلبك يقول بعد الشر
هاله: نايا انتى زعلانه مني
نايا: ابدا هو حد يقدر يزعل من القمر ده، تعالى بقى اختارى حاجه ليا البسها
هاله: لا ده انتى اتغيرتى في كل حاجه من امتى و انتى بتحبى اختارلك هدوم ده حتى الهدوم اللى اشترتها ليكى من سنه عشان العريس اللى جيلك لسه ملبستهاش لحد دلوقتى.
نايا: بصراحه كده زهقت من الكجول عايزه البس حاجه ع ذوقك
هاله: و هتركبي الموتوسيكل ازاي مش ده ردك ليا كل مره لما كنت بقولك البسى فستان كلاسيك
نايا: يا ماميتو يا حبيبتى ده مش موتوسيكل ده اسكوتر و كل البنات دلوقتى بتسوق اسكوتر عادي. و عادي اسوق الاسكوتر بالفستان الكلاسيك، بقولك ايه خلاص عارفة هلبس ايه
و فتحت الدولاب و طلعت فستان زهري بكوم و تحت ركبتها كلاسيك شويه و لبست كوتش ابيض.
هاله باستغراب: يا سبحان الله كوتش ع فستان لا حول ولا قوه الا بالله
نايا بضحك: بردو مش عاجبك
هاله: لا ازاي نص العمى احسن من العمى كله
نايا بصحك: ماشى يا ماميتو سلام
و هي نزله اتصلت ع فادى: فينك
فادى: انا قربت ع الكافيه
نايا: اشطا و انا كمان قربت.
في الكافيه
دانيه تتصل ع نايا: انتى فين انا في الكافيه
نايا: انا دخله عليكى
فادى كان واقف عند باب الكافيه
نايا: بخ انا جيت يالا ندخل
فادى بستغراب: حضرتك بتكلمينى انا
نايا ضحكت بصوت انثه: امال بكلم مين يالا يا فدائي
فادي بعدم تصديق: نايا، يخربيت جمالك لا انا كده هغيرى رأيى
نايا بضحك: ايه رأيك في نايا الانثي
فادي صفر: ده انتى صاروخ ارض جو
نايا: طاااه تعالى نلحق القنبله اللى جوه لا تتعصب و تنفجر في وشنا.
اول ما دخلو
دانيه: نايا بفستان كلاسيك لا مش مصدقه
نايا: عقبالك انتى كمان لما تلبسى فستان ان شالله كجول
دانيه بصوت واطى: مش ده فادي
نايا: مال صوتك بقى شبه اخلاقك، ما تعلى صوتك
دانيه خبطتها ع كتفها
فادي مد ايده يسلم ع دانيه: اهلا يا انسه دانيه
دانيه مدت ايدها بكسوف: اهلا بحضرتك
فادي: بس ايه القمر ده
دانيه بأحراج: ميرسي
نايا فكت ايدهم من بعض: ايه مش هتقعدو
فادي ساب ايد دانيه و سحب ليها الكرسي: اتفضلي.
نايا: اوعدنى يارب
فادي فضل باصص ل دانيه: ايه هتفضلى ساكته كتير
دانيه ابتسمت بكسوف
نايا تفتح موضوع: فادي انت لازم تعلمنى النشان ل مهيمن ينفخنى
فادي بغيظ: نشان ايه؟ و مهيمن مين دلوقتى! نايا شعرك عايز يتظبط روحى اظبطيه
نايا تحمحم: شكلى بتطرق
فادى: شاطره بالظبط كده
دانيه تمسك ايد نايا من تحت الترابيزه: ماتسبنيش
فادى: ع فكره انا مش بعض سيبيها تمشى
اتفضلى يا نايا شوفي نفسك رايحه فين.
نايا: ايه يا جدعان الاحراج ده و قامت
و هي ماشيه باصه في الارض و نزلت شعرها ع وشها و حطت ايدها عليه بتنعكش فيه: ايوه هو كده بقى لازم يتظبط و فجأه تخبط في شاب طويل عريض، نايا كانت هتقع سندها
نايا بوجع: ا اااه، (تقوم تبعد عنه بسرعه و تقول ) ايه قطر ماشى مش تفتح و تلم شعرها من ع عينها لورا و تبص ع وشه
بتناكه: ع فكره انتى اللى مش مركزه مش انا اللى قطر
نايا تتنح: -
: ايه مالك! متنحه ليه؟ لسانك حصله حاجه.