رواية معشوقتي المجنونة الجزء الأول للكاتبة ابتسام محمود الصيري الفصل الحادي والعشرون
فوزى: انا تعبان ودينى المستشفى
نضال اخده و وداه المستشفى
عزه: لا حول ولا قوه الا بالله، انا لازم اعرفلكم مكانها، (و تقول في سرها )ده انا اللى كنت بصبرها يارب هي دلوقتى عامله ايه
دخل فوزى المستشفى و كان في العنايه المركزه
و نضال بلغ ويزو ع اللى حصل و مامتها جت معاها
و كانو بيعيطو ع حال فوزى و رنا.
عند نايا وصلت البيت
هاله: تعالى كلي يا قلبي انتى نازله من الفجر زمانك لسه مأكلتيش
نايا: معلش يا ماميتو ماليش نفس
و دخلت اوضتها و بتحاول تتصل ب مهيمن قافل الفون
فتحت الواتس لقت رساله من مهيمن
: قلبي انا كان عندى عمليه النهارده و الحمدلله رجعت بس معلش مخنوق شويه و هقفل الموب اول ما افتحه هكلمك.
نايا فضلت تعيط و تكلم نفسها: انا اسفه يا حبيبي انى ضايقتك و الله ماكنش قصدى بس انا بنت و مقدرتش امسك اعصابي لما دانيال الكلب عمل كده، انا اسفه انى خليتك تكون في موقف وحش قدام اللوا يارب هفضل كده لحد امتى انا خلاص زهقت من نضال و من اليوم اللى شفته فيه.
عند مدحت
في مكان شعبى تانى
امل: ما تخلصنا من البت دي وريحنا
مدحت: لا طبعا طول ماهي معانا محدش هيقدر يعملنا حاجه
امل: انا مش عارفه البلاوى بتجيلنا من فين
رنا تتجرأ و ترد عليها: البلاوى دي انتى اللى جبتيها
امل راحت عندها و ضربتها
مدحت: بقولك ايه بطلى تخلف شويه و اركزى كده خلينا نعرف نتصرف
رنا بدموع: سيبنى اروح و صدقنى مش هقول لحد انت فين
امل: بت انتى اخرسى خالص طلوعك من هنا ع قبرك.
رنا فضلت تعيط من غير صوت.
عند نايا
اتصلت ب مامة مهيمن: ازيك يا طنط
حنان: الحمد لله يا حبيبتى انتى عامله ايه
نايا: الحمدلله، طنط هو مهيمن موجود
حنان: لسه مرجعش
نايا: طيب اول ما يرجع خليه يكلمنى
حنان: بس كده عنيه عشانك يا حبيبتى و حبيبة الغالى
نايا: حبيبتى يا طنط منحرمنش منك قفلت و اتصلت بفادى: فادي تعرف مكان مهيمن او رقم تانى ليه
فادي: لا، هو حصل ايه، ده كلمنى بطريقه وحشه اووى الصبح و قالى اقولك لو شافك هيقتلك.
نايا اتخضت: يقتلنى انا، طيب ليه عملتله ايه
فادي: اقصد يعنى نضال
نايا اخدت نفسها: بحسب انا انا
فادي: ماتقولى نيلتى ايه
نايا حكت ل فادي
فادي بهدوء: نايا وضعك مش ناقصنى اتكلم انا كمان، انا مش هقولك حاجه غير ربنا يهديكى
نايا تبص في الفون و تقول بسرعه: اقفل اقفل بيتصل
فادى: يا بت استنى عايزك في حاجه مهمه
نايا: يعنى لازم اقولك غور عشان تقفل
فادى بجديه: مش بهزر عايزك
نايا: سلام و قفلت.
فادي: يا مجنونه هتفضلى عمرك كله متهوره
نايا مسحت دموعها و حولت تعدل صوتها من العياط: الو حبيبي طمنى عليك
مهيمن بصوت باين انه متضايق: الحمدلله، انتى عامله ايه
نايا: كده تروح عمليه من غير ما تقولى
مهيمن: معلش بس مش بحب اقول لحد انى رايح عمليه و اسيبكم متوترين عليا، و اهو لما رجعت قلتلك و قلت ل امى و طمنتكم
نايا: كنت قافل فونك، و سكتت و ندمت انها هتفكره بالموضوع.
مهيمن بضيق: معلش لما بتضايق بقفل كل حاجه و ببعد عن كل الناس
نايا: حتى انا
مهيمن: معلش اصل لما اوصل للمرحله دي مش ببقى قادر اكلم حد و لو اي حد كلمنى ممكن لا ده اكيد هتعصب عليه
نايا: حتى انا
مهيمن: عشان كده قفلت الفون و طمنتك قبل ما اقفله
نايا: حتى انا هتتعصب عليا
مهيمن بحزن: ممكن عشان كده قفلت و عشان متزعليش و انا كمان مزعلش من نفسي لو اتعصبت عليكى، اصل عصبيتى غبيه اووى
نايا: طيب المهم دلوقتى انت كويس صح.
مهيمن: صح
نايا: انا عازمك ع مكان هيكون مفاجأه هتيجى اتفقنا
مهيمن: اتفقنا
نايا بفرحه: قلبي ياناس ع اللى بيسمع الكلام
مهيمن ضحك: ماشي يا قلبي هروح اخلص شغل مهم و هاجيلك اخدك
نايا: امممممم اوكي وقفل
و فجأه تليفون اللي مخصصاه لنضال رن بصت ع الاسم و اتخضت و خافت ترد: يالهوووى هعمل ايه انا دلوقتى لو رديت هيبهدلنى و لو مش رضيت ممكن يجيلى هنا يعلقنى لازم ارد: احم احم، الو.
مهيمن بحده: بكره عندك عمليه هتقابل دافيد انت و فادى و تبقى تبوظ العمليه دي كمان
نايا بثقه: سيادتك هي ماباظتش احنا اخدنا المعلومات اللى عايزنها تبقى باظت ازاي
مهيمن يمسك اعصابه: تعرف انك بنى ادم غبي و بارد و مستفز
نايا بهزار: عارف سيادتك، رب الكون ميزنى بميزه الحمدلله
مهيمن قفل في وشه
نايا فضلت تضحك: حبيبي هجبله الضغط اخس عليا.
عند عزه
كانت بتحاول تكلم ناس يعرفو مكان مدحت
نضال: وصلتى ل حاجه يا عزه
عزه: لسه
نضال: ويزو احنا لازم نبلغ البوليس
ويزو: بوليس لا مركز بابا هيكون حرج جدا و هي ان شاء الله تكون كويسه
عزه خافت تقوله انها مش كويسه و كمان انه بيعذبها خافت ع اخوها من السجن
عزه: اه بلاش بوليس و ربنا يسهل و نعرف مكانهم بسرعه.
عند نايا
مهيمن خبط ع الباب
فتحت هاله: حبيبي عامل ايه
مهيمن: الحمدلله
هاله: تعالى اتفضل نايا خلاص قربت تخلص، انا عارفه بنتى زمانها جنتك
مهيمن يبتسم: و اكيد جنتك
هاله: هي جنتنى بس
مهيمن بحب: خلاص ادينى قلب قلبي من دلوقتى و احنا نتصرف مع بعض و نشوف هي اللى هتجننى ولا انا اللى هعقلها.
نايا تطلع بضحك: لا والنبي يا ماميتو انا بنتك حبيبتك اوعي تسبينى ليه ده ممكن من كتر العقل اللى هيعقلهونى يخلينى مش هطيق نفسي و انتحر
مهيمن: بقى كده
نايا بضحك: طااه ايه رأيك اجنك معايا احسن و هبقى تحت امرك من دلوقتى
مهيمن: لا انسي و خليكى انا هنزل اخرج لوحدى
نايا جريت وراه: استنى استنى انا موافقه ع اي حاجه المهم اكون معاك
مهيمن غمز ل مامتها و ابتسم و نزلو وركبو العربيه
نايا ادخل يمين بقولك يمين.
مهيمن يمشى عكس الاتجاه اللي بتقول عليه
نايا: طااه من هنا يمين
مهيمن ولا كأنه سامع حاجه
نايا بضيق: وبعدين بقى انت رايح فين الطريق كده غلط
مهيمن بثقه: لا مش غلط
نايا: طااه تقدر تقولى رايحين فين كده و المكان اللى عيزاه عدى
مهيمن: يا قلب قلبى انا دايما بسمع كلامك و في الاخر بروح اماكن كلها دوشه و زحمه اووى ده غير ان كل اللى في الاماكن دي دماغهم سايحه
نايا: انت تقصد انا دماغى سايحه.
مهيمن: انتى اللى قلتى مش انا، احنا وصلنا انزلى يالا
نايا تنحت للمكان لانش و مليان شموع و ورد و جو رومانسي اووى
مهيمن شالها
نايا اتكسفت: مهيمن بليز نزلنى
مهيمن بامر: هششششش ده يومى انا ولازم يمشى زي ما انا عايز مش هسمح بهزار ولا لعب اووكي
نايا: و لو حصل غير كده
مهيمن بصلها و كان هيوقعها في المايه
نايا مسكت رقبته جامد و بخوف: اوعدك بعون الله مش هيحصل
مهيمن طلعها اللانش و قعدو و هو ساق.
نايا: هو انت بتسوق كل حاجه كده مافيش حاجه مستحيل معاك
مهيمن: ده عشان شغلى و حط ايده ع وسطها و انتى بتعرفي تسوقى ايه
نايا قلبها بقى يدق جامد و صفاقير الخطر بتصفر في دماغها تبعد خطوتين و زي العاده تقلب هزار: بسوق الهبل ع الشيطنه وضحكت
مهيمن يبصلها: مافيش فايده فيكى
نايا بمشاكسه: والله بحاول اهو اترمنسن.
مهيمن وقف وسط البحر و وقف قدامه و كان الهوا جامد و شعرها بيطير ع وشها لم شعرها بأيده و فضل ماسكها و ب ايده التانيه بيمشي صوابعه ع وشها: نفسي اخطفك في قلبي
نايا بهزار: بس انا كوبيره اووى ع قلبك مش هايخدنى كلى.
مهيمن ياخد نفس: انا مش عارف ليه من يوم ما شفتك لحد وقتنا هذا حبيتك ليه، يا مجنونه، يا اعبط عاقله في الدنيا، و اطيب بنت شريره، يارب تموتى فيا كمان و كمان و اموت فيكى و تبطلى هزار طول الوقت، و ع الله نعيش مع بعض في امان
نايا بضحك: ايه الرومانسيه دي يا جدع، متقلقش ع نفسك معايا انت بس ممكن تصحى تلاقى نفسك مشلول دماغك ذهبت و لم تعد
مهيمن حضنها: طول ما انتى معايا مش هيفرق معايا يحصلي ايه.
نايا في سرها: يخرب عقلك انت الصبح ضربتنى و ماكنتش عايز تموت و انت معايا وتطلع من شفتها ضحكه من غير ما تقصد
مهيمن بعدها بشويش: بتضحكى ع ايه
نايا: متاخدش عليا مجنونه زي ما بتقول
مهيمن: هو ليه كرم مايعالجكيش انتى و نضال
نايا ضحكت بصوت عالى لدرجه مسكت بطنها من كتر الضحك و مبقتش قدره تتنفس
مهيمن باستغراب: فيه ايه ل كل ضحك ده
نايا: كرم يا حبيبي زينا بالظبط
مهيمن: والله
نايا: والله، شكلك كده ندمان انك عرفتنا.
مهيمن: بصى ماكذبش عليكى ندمان
نايا تمثل بزعل: احنا فيها كل واحد يروح لحاله
مهيمن: طيب روحى ل حالك
نايا رحتله و حضنته
مهيمن: ما تروحى ل حالك
نايا بأبتسامه: هو ده حالى
مهيمن: مش بقولك انتى قلب قلبي
نايا: اه عشان كده ندمان
مهيمن: مش ندمان عليكى ندمان ع نضال
نايا بتمثيل الزعل: برضه ده توأمى و حبيبي
مهيمن: ممكن ما شفكيش زعلانه تانى عشان مقدرش ع زعلك
نايا فرحت اووى لما قالها كده و اتعلقت في رقبته.
مهيمن: انتى معشوقتي المجنونة
نايا بصتله: مجنونة مجنونة المهم انا هنا و شاورت ع قلبه
مهيمن: طبعا هنا ومن زمان اووى دايما بحلم ب واحده زيك اول ما ارجع البيت انسى الشغل و مشاكله معاها
نايا: ده انا هشهيصك بس استنى عليا
مهيمن حرك اللانش: هوديكى مكان محدش يعرفه خالص
نايا: و ياترى ايه هو المكان
مهيمن: هتعرفي دلوقتى يا لمضه
نايا بمشاكسه: طااه ما احنا دلوقتى اهو
مهيمن: يعنى بالظبط نص ساعه.
عند دانيه فادي راحلهم البيت
فادي فضل يعرف نفسه ل مامة دانيه و قالها هو شغال ايه و طلب دانيه للجواز
سوسن بصت ل دانيه: مش محتاجه طبعا اخد رأيها شكلها واضح، مبروك
فادي: الله يبارك فيكى يا ماما
سوسن فرحت بي اووى: تصدق دايما كان نفسي اخلف ولد بس الحمد لله ربنا بعتلى راجلين زي الفل انت و شادي خطيب فريدة
فادي: انا ابنك من النهارده و اي حاجه انا تحت امرك
سوسن: منحرمش منك يابنى، هروح اعملك حاجه تشربها.
فادي: مالهوش لازمة تعب حضرتك
سوسن: ولا تعب ولا حاجه و مشيت
فادي راح جنب دانيه: يخربيت كسوفك انطقي
دانيه: عامل ايه
فادي: و انتى كمان
دانيه بصتله و باستغراب: هو ايه و انا كمان انا بقول عامل ايه
فادي بمشاكسه: و انا رديت عليكى و انا كمان
دانيه: بس انا ماقولتش وحشتنى
فادي: اااااه يا قلبي اقسم بالله و انتى كمان
فريده دخلت عليهم: انت بقى فادى،
فادي: اه
فريده بهزار: الف سلامه
فادي: نعم.
دانيه بفرحه فيه: احسن احسن عشان تشتغلنى تانى اسلك معاها بقى
فريده: نعم الله عليك
فادي: و انتى فريده
فريده تاخد الشوكولاته: بالظبط كده، انت اللى جايب الشوكولاته دي
فادي بص ل دانيه: ارد اقولها ايه
دانيه: بتتشطر عليا انا بس رد عليها بقى
فادى: هي كده، بص ل فريده لو عجكبتك خديها كلها
فريده تغمزله: جوز اختى يا حبيبي
دانيه: عرفت تسجدها
فادى بضحك: انا فادى يا عيونى
و فضلو يتكلمو مع بعض.
عند نايا و مهيمن
وداها الفيلا
نايا: احنا رايحين فين
مهيمن: المكان ده مافيش بنى ادم يعرفه غيرك
نايا: ايه ده؟ دي فيلة مين؟
مهيمن: بتاعتي بعتبرها المكان الوحيد اللى بنسى فيه الناس و العالم، تعالي اعرفك ع توته و نونه
نايا غارت و شدت ايدها منه: مين دول بقى ان شاء الله، ما اهو في حد اقصد في حدات يعرفو الفيلا اهو
مهيمن: انا قلت مافيش بنى ادم يعرف الفيلا مش حدات و شاور عليهم.
نايا بفرحه و تتكلم زي الاطفال: الله دول حلوين اووى شكلهم لذيذ و قعدت ع الارض و حسست ع الدولفين
مهيمن ابتسم من طريقة كلامها: كل شويه اكتشف فيكى حاجه جديده
نايا بفرحه: انا بحب الحيوانات كلها
مهيمن نادى: فيتو تعالى
نايا بصتله مين فيتو ده كمان و بصت لقت كلب جاي عليهم و بيهوهو جامد قامت بسرعه ورا مهيمن: احم احم طيب ايه.
مهيمن بضحك: ايه خفتي ليه ده فيتو و مسك ايدها سلمى عليه و بص للكلب دي بقى معشوقتي (وبصلها و رجع شعرها ورا ) اللى حكتلك عليها
الكلب كان فرحان اووى و بيحرك ديله و فضل ينط ع نايا
نايا: ايه ده! انت بتتكلم عليا؟
مهيمن يحط ايده في وسطه: ده فيتو باخد رحتى معاه بنسي الدنيا طول ما انا هنا و بما انك بقيتى جزء منى كان لازم تعرفي وكرى السرى
نايا: و معاك من امتى الوكر ده.
مهيمن: انا اشتريت الفيلا دي قبل ( سكت شويه و بص في الاوض و رفع راسه ) قبل ما تموت سومه ب يوم تقريبا كده قلت اعوضها ب اي حاجه بدل ما هي متبهدله دايما معايا و مش بكلمها خالص و كنت بشوفها تخاطيف، البنت دي صعبانه عليا اووى تصدقى اتجوزتها خمس شهور شفتها اربع مرات بيوم الفرح كمان
نايا كانت زعلانه عشانه: فاكر لما قلتلى ماتزعليش عشان مقدرش ع زعلك و انا كمان مش قادرة اشوفك زعلان بص ماريو بيبصلنا ازاي.
مهيمن باستغراب: مين ماريو!
نايا بهزار: الكليب الحلو ده
مهيمن ضحك: ثوانى هطلع اغير و افرجك ع احلى عرض دولفين عمرك ما هتشوفيه
طلع غير و نزل لابس شورت
نايا فضلت تبص عليه و كانت معجبه بيه جدا مع انها شافته كتير بس ماكنتش تقدر تبص ب عيون نايا
مهيمن رفع ايده الدولفين نط لحد ما وصل ل ايده و بعد كده طلع رجله ع حرف البسين الدولفين اخده و مشي بي و فضلو يعملو شو مع بعض
مهيمن طلعلها: ايه رأيك.
نايا: هو حلو، بس كنت اوفر شويه لما قلت ان عمرى ما هشوفه
مهيمن: طب جاملي،
نايا ضحكت
مهيمن: هطلع اخد شاور عشان اروحك
نايا: اوكي و انا هقعد العب مع فيتو
مهيمن: خلى بالك عشان بغير بلاش بوس ولا احضان و ميل ع فيتو متتحركش من هنا
نايا شاورتله و كانت قاعده و باصه ع فيتو: تمام تمام و غمضت عين وفتحت عين و ميلت راسها تشوفه بص قدامه ولا لسه و اول لما لقته باصص قدامه فضلت تبوس في فيتو.
نايا: انت بقى اللى تعرف كل حاجه عن حبيبي مش هسيبك غير لما تحكيلى كل حاجه عليه
فيتو قاعد و بيهز ديله
نايا: ايوه اتكلم سمعاك، ما تقول، شكلك كده مش هتتكلم و سره معاك في بير مردوم
فيتو قام واقف: هو هو هو هو
نايا بصت وراها لقت مهيمن في منتهى الشياكه رجعت بصت ع فيتو: والله يعنى لما جه نطقت و كمان اتحركت
مهيمن وطى وحط ايده ع فيتو: ده بقى اكتر واحد بيسمع كلامى
نايا: امال انا ايه؟
مهيمن: انتى! ده انتى مطلعه ولا بلاش
نايا: ده انا كيوته خالص
مهيمن بضحك: انتى ايه، قولى بهزر بسرعه
نايا: يا حبيبي
مهيمن: بسرعه
نايا تمثل العياط: مع انى كيوت بس بهزر بسرعه
مهيمن مسك ايدها: اوعي اسمع كلمة كيوت دي تانى خالص متفقين يا قلبي
نايا: متفقين يا روحي انا و ركبو العربيه و وصلها بيتها و طلعت.
عند نضال
ويزو: عبودى انا قلقانه اووى ع بابا
نضال: ان شاء الله هيبقى كويس و مسح دموعها بأيده
ويزو: انا مش عارفه احنا من غيرك كنا عملنا ايه
نضال: ده انا اللى مش عارف لو مكنتش شوفتك كان حصلي ايه فعلا و عسى ان تكرهوا شيئا وهو خيرا لكم
ويزو: منحرمش منك ابدا
^
الصبح في القوات الخاصه
مهيمن دخل و بكل هيبه مكتب نضال و فادي و عمرو: نضال فادي عايزكم
نضال و فادي: تمام سيادتك.
مهيمن و هو رايح مكتبه لقى واحد صاحبه بيكلم ست كبيره بقرف
صاحبه: بقولك ايه يا ست انتى ابنك ارهابي و مش كلمتين منك هطلعه و وسعى من طريقى انا مصدع ل وحدى
الست قعدت في الارض و فضلت تعيط
مهيمن راحلها بسرعه و ميل عليها و كان فادي و نايا ورا: انتى قاعده كده ليه يا حاجه.
الست بحزن و دموع: ابنى يا سعادة البيه و الله بريئ معملش حاجه منهم لله اللى كانو السبب دخلوه مكانهم عشان هما يفضلو بره و يبهدلو الدنيا قتل و ارهاب، ابنى والله مالهوش في اي حاجه، دي من الشغل للبيت حتى الصلاه بيصليها في البيت
مهيمن صعبت عليه الست: قومى يا حاجه انتى ابنك اسمه ايه
الست: فتحى.
مهيمن: بصى يا ام فتحى قضية ابنك انا اللى همسكها عشان خاطرك ولو بريئ اتأكدى هيطلع ولو فعلا ارهابي سامحينى استعوضي ربك فيه
ام فتحى باست ايده مهيمن شال ايده بسرعه: وانا راضيه بحكمة، ربنا يوقف في طريقك ولاد الحلال ويبعد عنك ولاد الحرام ربنا يسعدك في كل دقيقه و يعملك كل اللى بتتمناه
مهيمن طبطب عليها و بص للعسكرى: هات كرسي و قعدها عليه و مشي
نايا كانت فرحانه جدا بانه مع كل الهيبه اللى فيها بيساعد اي حد.
مهيمن دخل المكتب: انتم لازم تحطو خطه ازاي هتعرفو تجيبو معلومات من ديفيد
نايا: انا بحثت و عرفت انه لما بيسكر حالته بتبقى صعبه اووى
مهيمن بحده: اوعى تقول انك هتقلب ست تانى
نايا: ايه يا فندم بشويش ع اعضائك، مش هقلب انا زي ما انا
مهيمن: امال هتنيل ايه
نايا تقوم و بكل ثقه تمسك ياقة القميص: ثق فيا سيادتك
مهيمن بنفاذ صبر: مادام قلت كده يبقى هتلبسنا في حيطه
فادي: ماتقلقش سيادتك ان شاء الله خير.
مهيمن: اتفضلو انتو و نادى العسكرى يجيب فتحى
فتحى شاف امه: والله ياما بريئ معملتش حاجه
ام فتحى: مصدقاك يابنى ربنا هينصر الحق ان شاء الله
العسكرى: الباشا عايزك اتحرك و دخل ل مهيمن
مهيمن: سيبه و اطلع انت
العسكرى: تمام يا باشا
مهيمن: اتفضل يا فتحى اقعد و قام قلع جاكت البدله و علقه و فتح اول زرار في القميص و زراير الكم و شمره
فتحى: مايصحش يا باشا
مهيمن بصله بعيون صقر: مش بعيد كلامى كتير.
فتحى قعد بخجل: والله انا برئ
مهيمن بحده: لما اتقبض عليك كنت فين؟
فتحى: في البيت
مهيمن: قولى نشاطك ايه
فتحى: ولا اي حاجه والله انا غلبان وبتدارى تحت الحيطه
مهيمن كان ماسك قلم بيقفل و يفتح فيه: تفتكر اسمك وصل هنا ازاي مش اي حد يوصل هنا، هنا اقوى و اخطر القضايا بس اللى بتدخل، يعنى عشان توصل هنا بيبقى عليك تحريات جامده و مش اي تحريات
فتحى: انا هقولك كل حاجه يا باشا.
مهيمن ساب القلم: ايوه و هو ده اللى انا عايزه عشان توفر عليا الوقت
فتحى: انا راجل ماشي ع طول جنب الحيط و بتدارى جوه الحيطه
مهيمن بنفاذ صبر: ايم
فتحى: قابلونى ناس في الشغل و فضلو يتكلمو معايا بخصوص الدين الاول و نصلى مع بعض و بعد كده فضلو يتكلمو عن الحرام و الحلال و ان كل كافر بالله ماينفعش يعيش ع الارض
مهيمن: اه جميل و بعدين.
فتحى: بعد كده فضلو يخدونى معاهم مكان بيكون فيه دروس عن الكفار و ازاي بيفسدو في الارض
مهيمن ميل ع المكتب: اه، الا قولى يا فتحى هو انا من الكفار برضو
فتحى: هما بيقولو الداخليه كلها كافره
مهيمن: يا سبحان الله مع انى بصلي فرض ب فرضه، بس بالنسبه ليك كافر برضو
فتحى: لا مش ليا انا ده بالنسبه ليهم هما، والله انا هكمل لحضرتك
مهيمن بحده: كمل.
فتحى: انا مقتنعتش ب كلامهم و رحت ل شيخ الجامع بتاعنا و فضلت اقوله ع اللى حصل و قالي ابعد عنهم خالص و انا والله بعدت عنهم حتى شغلى غيرته و الله و الله ما عملتش اي عمليات تفجير زي ما بيقولو ولا لقو سلاح عندى في البيت هما اخدونى انا بس و عاملينى 34 قضيه و الله ما حصل
مهيمن: تمام عندك اي حاجه تانى عايز تقولها
فتحى: لا يا فندم.
مهيمن بصوت قوى نادى العسكرى: دخله الحجز و بعت جاب كل ورق القضيه بتاعة فتحى و فضل يشتغل فيها و شاف تاريخ دخوله الجماعه كان قبل تاريخ تعيينه اللي مثبوت في ورق شغله و تاريخ سيبانه للشغل مكتوب في ورق شغله اما في ورق القضيه بيقول انه لسه معاهم في الشغل و عمل تحريات بنفسه و جمع معلومات و اتأكد انه برئ
مهيمن يمشى بعصبيه و يدخل مكتب فاروق اللى كان كلم ام فتحى وحش: ممكن افهم فتحى مقبوض عليه ليه.
فاروق: ايه يا مهيمن بيه انت جاي تتكلم معايا كده ازاي، و شاغل بالك ب قضيه مش تبعك ليه
مهيمن: فاروق بيه لما اشوف واحد برئ و يوصل هنا ظلم لازم اشغل بالى
فاروق: هو مش برئ
مهيمن: و السلاح و المتفجرات اللى بيتقال في المحضر انها طالعه من شقته مع انى بحثت و سألت عرفت انكم طالعين ايدكم فاضيه
فاروق بغيظ: انت عايز ايه يا مهيمن
مهيمن: انت عارف كويس انا مش بحب غير الحق
فاروق: مالكش دعوه ب القضيه دي.
مهيمن: مش عشان تاخد ترقيه و يبان انك سريع في شغلك و لميت القضيه في 24 ساعه تاخد حد برئ
فارق: و مين قال انه برئ
مهيمن بحده: انا، وانت تعرف انا في شغلى مش بتعدى نمله من تحت ايدى
فاروق: مهيمن بيه القضيه لازم تتقفل قبل ماتتقلب رأي عام و كان لازم حد يلبسها عشان نخلص و نريح راسنا من وجع الدماغ و الفتنه الطائفيه اللى هتحصل في مصر.
مهيمن: و انا مش هسمح ب حد برئ يشيل الليله بسبب كسلك و اهمالك و تحسر و توجع قلب ام ع ابنها عشان خاطر البيه عامل قلبه ع مصر، مش عشان في الاساس الترقيه
فاروق: القضيه قضيتى و متدخلش نفسك فيها
مهيمن: تمام اعتبر نفسك من دلوقتى القضيه مش قضيتك و انا هروح للوا بنفسي و احول القضيه عليا و هي في الاساس قضيتى بس انا اللى كنت في معسكر و رفع ايده و بصابعين جنب راسه سلام يا فاروق بيه و ماشي.
فاروق بصوت خوف و عالى: مهيمن لو ماطلعتش العمليه دي من دماغك هتندم
مهيمن من غير ما يبص وراه: انا عايز اندم فرجنى هتعمل ايه، و بص ليه انا اسمى مهيمن بيه و مشي راح للوا
مهيمن: سيادتك انا عايز انقل ورق قضية الارهابي فتحي عليا انا هشتغل فيها
اللوا: بس خلاص يا مهيمن القضيه يعتبر اتقفلت
مهيمن: لا ماتقفلتش و اللى اتقبض عليه بريء و انا مش هقبل حد يتسجن ظلم عشان نلم القضيه و خلاص
اللوا: مهيمن انت متأكد.
مهيمن واقف: يبقى حضرتك لسه ماتعرفش مهيمن
اللو: يابنى ما اقصدش، بس لو اتفتحت القضيه تانى هتتحول رأي عام
مهيمن بثقه: هلملك القضيه في 12 ساعه
اللوا: تمام و انا واثق فيك
مهيمن مشي و طلب فتحى يجيلو المكتب
فتحى يدخل
مهيمن: بص يا عم فتحى هتساعدنى ولا تحب تلبس القضيه انت و تشرف معانا
فتحى: يعنى لو ساعدتك هطلع من هنا
مهيمن: اكيد انت اصلا مالكش دعوه ب حاجه، بس ده طبعا لو ساعدتنى و قدرنا نوصل ليهم.
فتحي: هساعدك ياباشا و كل اللى تؤمرنى بيه انا هعمله
مهيمن: تمام، اسمهم عنواينهم
فتحى قال ع تلت اشخاص
مهيمن: مكان الدروس دي فين؟
فتحى قال
مهيمن: تعرف السلاح و القنابل بيحطوها فين؟
فتحى: ده والله معرفش يا باشا
مهيمن: طيب مكان الدروس تفتكر ممكن هو مكان السلاح؟
فتحى: لا مفتكرش عشان المكان صغير، بس مره ودينى مكان و سابونى بره و هما اتأخرو جوه.
مهيمن: العنوان ايه؟ و مسك الورقه اللى كتب فيها كل المعلومات و فضل يبص فيها شويه، و قام وقف تمام اووى كده، و بص ل فتحى انت هتفضل هنا لحد اما اقبض عليهم و نادى العسكرى ياخده
و كون فريق كبير و كان معاه عمرو و عساكر كتير
نايا: ممكن اكون معاكم
مهيمن: انت عندك عمليه بليل ماينفعش تطلع الطلعه دي
نايا كانت قلقانه جدا بس لازم تنفذ الاوامر
و مهيمن و الرجاله نزلو و اول ما وصلو.
مهيمن كان اول الفريق و بيمشو بشويش لحد ما اقتحمو البيت
الارهابين طلعو سلاح و فضلو يضربو عليهم
و القوات فضلت تضرب
مهيمن اخد باله ان اتنين بيهربو طلع يجري وراهم مسك واحد و فضلو يبادلو بعض الضرب بالنار لحد ما موته و طلع يجري ورا التاني
التاني: موت اخويا و ضرب عليه طلقه
مهيمن وقع عالارض
عمرو كان متابعه راحله: اسعاف بسرعه كابتن مهيمن وقع
بتوع الاسعاف اخدوه و عمرو كان هيركب معاه.
مهيمن ب تعب كمل المهمه اوعي تنسحب انت القائد دلوقتى
عمرو بحزن: تمام يا فندم اوعدك هقبض عليهم أو أقتلهم كلهم
مهيمن قفل عينه.