رواية طبيب حب للكاتبة ميادة الفصل السادس عشر

رواية طبيب حب للكاتبة ميادة الفصل السادس عشر

بليل الممرضه دخلت تشيل المحلول من ايده
مازن:هى الساعه بقت كام دلوقتى
الممرضه:الساعه 6
مازن:صاحبى جه ولا لسه
الممرضه:لا محدش جه بس دكتوره لبنى قاعده بره من الصبح يا حبه عينى دموعها ما نشفتش
مازن:هى لسه هنا مش مفروض تروح من الصبح
الممرضه:ما هى مش هينفع تسيب حضرتك برضو الف مبروك على الخطوبه احنا لسه عارفين النهارده
مازن ابتسم بتهكم

محمود اتأخر لأنه كلم ادهم وجابو معاه علشان لو فيه اى مشاكل وصلو المستشفى وطلعو لمازن الاوضه اول ما قربو لقو لبنى بره قاعده بتعيط
أدهم:مازن فين وأيه اللى حصل
محمود بقلق:انتى قاعده بره كده ليه
لبنى عيطت تانى:اتخانقنا
محمود:هو كويس
لبنى:اه ارتجاج بسيط
محمود:وفين الزفت اللى اسمه أيمن
لبنى:معرفش

 

محمود وادهم دخلو لمازن الاوضه
محمود:لا ده علم عليك ومش لازم تعدى بالسهوله دى
ادهم:ايه اللى وصل الحوار لكده
مازن:انا عايز امشى من هنا دلوقتى حالا ممكن
الباب خبط ودخل الدكتور ومعاه أيمن
محمود:وانت ليك عين تيجى هنا
الدكتور:مش عايزين نكبر الموضوع ممكن نتصالح دلوقتى علشان المشاكل ما تكبرش
محمود:ولا خايف اننا نأذيك
الدكتور:يا سيدى محدش هيأذى حد احنا مش اعداء المسامح كريم
ايمن:انا بعتذر لحضرتك يا دكتور مازن
محمود:يا راااجل بالسهوله دى
مازن:خلاص يا محمود وبص لأيمن انت ضربتنى فى ظهرى علشان عارف انك لو ضربتنى فى وشى كان زمانك مكانى دلوقتى
الدكتور:حقك عليا انا خلاص بقى طمعانين فى كرمك
مازن:خلاص يا دكتور علشان خاطرك

الدكتور وأيمن خرجو بره الاوضه ايمن شاف لبنى قاعده بره وبتعيط
الدكتور: يابنتى اهدى هو بقى كويس
ايمن:انا اسف يا لبنى هو شتمنى وضربنى قبل ما اضربه
لبنى بصيتلو ودورت وشها وايمن مشى
الدكتور:هو مصمم يمشى دلوقتى انا كتبتلو خروج هو عايز راحه تامه لكام يوم كده الاشعه مافيهاش حاجه بس برضو نخلى بالنا
لبنى موبيلها رن لقيتو عبد السلام
لبنى:ايوه يا بابا
عبد السلام:انتى كل ده فين
لبنى:لسه فى دمنهور كان عندى شويه مشاكل
عبد السلام:مشاكل ايه الوقت اتأخر
لبنى:خلاص هاجى سلام
قفلت الموبيل وطلعت اخدت حاجتها وغيرت هدومها ونزلت
محمود وادهم سندو مازن اللى فضل يدور بعنيه على لبنى كان متخيل انه هيلاقيها بره الاوضه ذى ما الممرضه قالت
خرجو بره المستشفى كانت عربيه مازن واقفه قدام المستشفى وعلى الناحيه التانيه لبنى واقفه بتوقف اى تاكسى يوديها محطه القطار
مازن شافها واتنهد جامد:خليكو هنا ثوانى ومشى عدى السكه ببطئ وراحلها

مازن:اتفضلى علشان ترجعى معانا
لبنى بصيتلو من فوق لتحت
مازن:مهما كنا متخانقين الوقت اتأخر ومش هينفع تروحى لوحدك
لبنى بدأت تعيط تانى
مازن:انا تعبان ومش حمل مناهده ممكن يلا
لبنى مشت معاه لحد العربيه وركبت فى الكنبه اللى ورا وهو جنبها ومحمود وادهم قدام مازن فضل حاطط وشه فى الشباك لانه زعلان منها جدا ومش متخيل انها تقسى عليه كده وقت ضعفه لبنى ما بطلتش عياط طول السكه لحد ما وصلو اسكندريه ووصلوها للبيت ومشو لبيتهم

ادهم:تعالى بات عندى علشان ماما لو شافتك كده هتتعب
مازن:زمانها نامت عايز انام فى سريرى
وصلو البيت ومازن طلع البيت ومعاه ادهم ومحمود فتح بالمفتاح ودخل
سلوى:انت جيت يا مازن
مازن:لا ماجتش خليكى جوه علشان معايا اصحابى
مالحقش يكمل الجمله كانت سلوى شافته وصوتت
ادهم:يا ماما ما هو كويس اهو
مازن:انا كويس والله وقعت بس
سلوى:انتو مش هتهدو الا لما يحصلى حاجه منكو بتعمل فيا كده ليه
مازن:يا ماما اتزحلقت ووقعت اعمل ايه طيب
سلوى:بتكدب على امك ده انا بشمك لما بتكدب
مازن ضحك:اقسم بالله ما قادر اضحك خلاص انا كويس هحكيلك بكره عايز انام هموت ماشى
زياد طلع على صوت مامته
زياد:فين يا عم العضلات والجيم
مازن:اظنك شايف ان الجرح فى دماغى من ورا
ادهم:اتاخد على خوانه انا مش عارف سامحتو اذاى
مازن:فكك بقى مش عايز مشاكل ونيابه وقرف خلاص
ادهم:ومنظرك قدام المزه
زياد:ايييييه ده انت اضربت قدام المزه لا كده غلط
مازن:معدش فيه مزه اصلا اهمدو بقى تعبان وعايز انام
محمود:انا هستأذن بقى بعد اذنكو

فى بيت عبد السلام
لبنى دخلت البيت اول ما شافت عبد السلام بدأت تعيط تانى وجريت على حضنه
عبد السلام:حصلك حاجه
لبنى:لا مازن سابنى
عبد السلام:عادى بيحصل هتموتى نفسك اهدى واحكيلى ايه اللى حصل
لبنى حكيتلو بالتفاصيل
عبد السلام:لا طبعا انتى غلطانه مفروض هو دلوقتى تعبان يعنى تستنى لما يخف وتتناقشو فى مشاكلكو ومازن ليه حق يضايق من ايمن على اللى قالو امبارح
لبنى:بس ملوش حق انه يجيلى المستشفى ويتعدى عليه
عبد السلام:يا بنتى الراجل دمه حامى وبيغير عليكى اهدى بس وادخلى اغسلى وشك وصلى والصباح رباح
نفين كل شويه تتصل بأيمن علشان تعرف اخر الاخبار ولما سمعت لبنى مع عبد السلام اتصلت تقوله
نفين:بقولك سمعتها بودنى بتقوله انه سابها
ايمن:هما الممرضات قالولى انهم اتخانقو جامد بس انا شايفها وهى بتركب معاه العربيه
نفين:انا فرحانه اوى اننا نجحنا
ايمن:بس فكرك هترضى تكلمنى تانى
نفين:شويه حنيه وهى مجروحه كده وهتشوف ياااا اخيرا خلصنا منه
تانى يوم الصبح مازن فاق على زياد جايبلو الاكل فى السرير
مازن:تتحسد

زياد:لا انت حبيبى وانت عارف كده كويس
سلوى:يلا قوم علشان تحكيلنا حصل ايه
مازن حكالهم الموضوع من الاول
زياد:هو عمل كده علشان لقاك مؤدب كان لازم تدخل تضربه على طول من غير نقاش
مازن:خلاص بقى الموضوع خلص
سلوى:والبنت الغلبانه دى ذنبها ايه
مازن:بعد اللى قالتو
سلوى:ممكن كانت متوتره خايفه عليك لكن مش قصدها انها تقف معاه ضدك
مازن:كل حاجه بتبان وقت الشده وهى بانت خلاص اقفلو الموضوع بقى
زياد:طيب نقفل الموضوع ده ونفتح موضوع تانى ممكن تيجى معانا نزور بابا
مازن:لا كده هقوم انزل الشغل وانا تعبان
زياد:يابنى ده ابوك خلى عندك شويه رحمه
مازن:انت مفكرنى مصدق حوار هى اللى خلتو مدمن وخلتو يضربنا وانه ملوش ذنب والكلام الفراغ ده
زياد:كفايه الحبسه اللى كان فيها والظلم اللى شافه ده اكبر عقاب من ربنا عايز ايه تانى
مازن بصوت عالى:عايز اعرف انت قلبت شيخ امتى الكلام فى الموضوع ده يتقفل ومسك دماغه لانه داخ
سلوى:خلاص يا زياد اخوك تعبان

مازن:لا اذاى لازم يموتنى
زياد:تعرف الدكتور قالى انه بينادى بأسمك
مازن بعد ما كان متعصب هدى وبص لزياد:بتتكلم جد ولا بتقول كده بس علشان اروح
زياد:والله بجد
مازن:لما اهدى واتقبل الموضوع هروح لوحدى ممكن تسكت بقى وانتى يا ماما عايزه تروحى انا مش ماسكك

لبنى قامت الصبح اتصلت بمازن ذى ما بتعمل كل يوم بس هو ماردش عليها فضلت تعيط نفين دخلت عليها
نفين:والله يا لولو مايستاهل دمعه واحده
لبنى:انا بحبه بحب نفسى وانا معاه بحب الدفا اللى فى صوته بحب خوفه عليا وحنيته انتى عمرك ما هتفهمى كلامى انا بعشقه لو سابنى تانى هموت يا نفين
نفين:طيب اديكى هونتى عليه وسابك ولا همه يعنى هو مش بيحبك ذى ما بتحبيه

فى مركز التأهيل
الدكتور:عم فهمى اتحسن كتير وقريب جدا ممكن تأخدوه معاكو
زياد:بجد طيب كويس ربنا يباركلك يا دكتور دى ماما جايه علشان تشوفه بس عيزينك معانا
وفعلا زياد اخد سلوى وادهم وراحو اوضته
الدكتور:اذيك النهارده يا عم فهمى
فهمى ابتسم وهز راسه انه كويس
الدكتور:ابنك جاى يشوفك وجايبلك مفجأه معاه
فهمى:مازن
الدكتور: لا مش مازن ده زياد
فهمى دور وشه وبص بعيد
زياد:اذيك يا بابا
فهمى مش بيرد عليه وباصص بعيد
زياد:شوف انا جبتلك مين دى ماما سلوى
فهمى مش راضى يبصلهم خالص والدكتور حس انه اتوتر الدكتور:طيب معلش هنسيبه لوحدو شويه طلعو كلهم بره
زياد:انا كنت متخيل انه هيفتكر ماما
الدكتور:هو حضرتك كنتى روحتى شوفتيه وهو محبوس صح
سلوى عيطت: انا كنت مخبيه الكلام ده عن ولادى بس انا دورت عليه ولما لقيتو فاديه هددتنى انها هتأذي عيالى اخترت انها تأذيه هو بس ما تلمسش عيالى
الدكتور:هو فاكر كل ده وطبعا مضايق بس ياريت مازن ده يجى
زياد:هنحاول معاه ونجيبه بأذن الله بس ادهم ذنبه ايه هو مفروض يعرفه
الدكتور: هو اصلا ما بصش نحيتو خالص علشان يشوفه
زياد وسلوى وادهم مشو من المركز
زياد:شوفتى يا ماما هو غلبان اذاى
سلوى:بس هو مش مسامحنى
زياد:هنفهمه مع الوقت انك كان غصب عنك

عدى اليوم ولبنى هتموت من الزعل
عبد السلام:طول النهار ما أكلتيش حاجه
لبنى:مش طايقه الاكل
عبد السلام:يعنى كنتى عايشه اذاى من غيره
لبنى:طيب اتصل اسأل عليه يا بابا شوفه بقى كويس
عبد السلام مسك تلفونه واتصل بمازن
سلوى:السلام عليكم
عبد السلام:وعليكم السلام مازن موجود
سلوى:لا هو نايم
عبد السلام:طيب هو كويس دلوقتى
سلوى:يعنى احسن الحمد لله
عبد السلام:لما يصحى خليه يكلمنى
سلوى:حاضر من عنيا وقفلت السكه
عبد السلام:نايم
لبنى:ماقلتش حاجه تانيه
عبد السلام:لا
تانى يوم الصبح لبنى قامت من النوم مقرره انها تشوف مازن اتصلت بمحمود قالها انه ما نزلش الشغل لسه تعبان نزلت وقالت لباباها انها رايحه لاصحابها وراحت على بيته

فى بيت سلوى
سلوى:يلا يا حبييى فوق بقى
مازن:انا صاحى اصلا
سلوى:انت طول الليل سهران صح انا حاسه بيك
مازن:مكنش جايلى نوم
سلوى:انت معذب نفسك ومعذبها ليه البنت بتحبك وانت كمان يبقى ليه البعاد ولا انت مش بتحبها
مازن:علشان هى اخر واحده اتوقع منها كده
فجأه جرس الباب رن سلوى قامت فتحت الباب لقت ندى
سلوى بتعجب:ندى ايه اللى جابك هنا
ندى زقت الباب ودخلت:سمعت ان مازن تعبان جيت جرى
ودخلت على طول على اوضه مازن فوجئ بيها دخلت حضنته
مازن:ندى ايه اللى جابك هنا
ندى:وحشتنى وسمعت انك تعبان جيت كفايه بعد بقى مش عارفه اعيش من غيرك
جرس الباب رن تانى بس المره دى لبنى سلوى فتحت لقت لبنى وباين على عنيها اثر البكاء
سلوى ارتبكت:اذيك يا حبيبتى
لبنى:الحمد لله مازن هنا
سلوى:اه هنا تعالى بس اصحيه من النوم
لبنى:انا سامعه صوته يعنى صاحى انا عارفه انه قايلك مش عايز يقابلنى علشان خاطرى يا طنط سبينى ادخله
سلوى:والله يا بنتى الموضوع مش كده
قدام دموع لبنى سلوى ما عرفتش تمنعها وراحت بأتجاه اوضه مازن لقيتو قاعد على السرير وندى قاعده قريب منه جدا وبيتكلمو بس ما سمعتش الكلام
لبنى:السلام عليكم
مازن وندى:وعليكم السلام
ندى:مين دى يا زونه
مازن:دى لبنى

ندى قامت سلمت عليها:انتى زميلتو انا ندى مراتو
لبنى بصت لمازن اوى وكانت بتتنفس بصعوبه
مازن كان عايز يغيظها:اتفضلى يا لبنى اقعدى ماما شوفى لبنى تشرب ايه
ندى: اتفضلى يا حبيبتى اقعدى واقفه ليه منورانا
لبنى لسه بتتنفس بصعوبه وبصوت عالى ومش مصدقه اللى سمعاه دورت وشها وجرت على باب الشقه وهى منهاره من البكاء
اول ما طلعت مازن بص لندى:اتفضلى على بره
ندى:كده يا مازن بتبيعنى علشان دى
سلوى:انا مش عارفه انتى معندكيش دم اتفضلى من هنا
ندى اخدت شنطتها ونزلت وعلى وشها ابتسامه اول ما نزلت الشارع مسكت تلفونها واتصلت:ايوه اللى عيزاه اتنفذ بالمللى .. لا انا تحت امرك ده انا هموت وانتقم منه ...باى
سلوى:ايه اللى انت عملتو فى لبنى ده
مازن:كده احسن علشان تبعد لوحدها
سلوى:يابنى حرام عليك حتى لو غلطت ماتستهلش كده منك
مازن:سبق وقولتلك فى غلط بيبين اللى قدامك نيته ايه
سلوى:انا مكنتش متخيله انك قاسى كده
مازن:ولا انا كنت اتخيل انى اوصل للقسوه دى معاها
لبنى نزلت ركبت عربيتها ومش عارفه تسوق فضلت تبكى فى العربيه شافها زياد خبط على الازاز بصيتلو وكملت بكاء زياد فتح العربيه
زياد:انزلى انا هسوق وفعلا لبنى قعدت جنبه وهو ساق العربيه وركن بيها على الكورنيش
زياد:حصل ايه لده كله
لبنى:روحت دلوقتى لمازن لقيتو رجع لمراته ندى وقعده فى حضنه
زياد:نعم !مين ده!دى لو اخر واحده فى الدنيا
لبنى:انا بقولك اللى شوفته بعينى
زياد:وانا بقولك استحاله ده انا لو شوفتهم بعنيا هكدب عنيا طيب استنى ما تعمليش صوت هتصل بماما واشوف ايه الحوار
زياد:ايوه يا سوسو عامله ايه
سلوى:زفت
زياد غمز للبنى:مين مزعل القمر بس
سلوى:اخوك الغبى زعل لبنى والزفته اللى اسمها ندى معرفش اتحدفت علينا من انهى داهيه
زياد فتح الاسبيكر:هو مازن رجعلها ولا ايه
سلوى:الباب خبط لقيتها هى ودخلت اترمت فى حضنه فى مجيه لبنى بعد ما لبنى نزلت مازن طردها وبهدلها بس لبنى فهمت غلط ونزلت وهى منهاره
زياد:طيب يا بطه انا جاى ومعايا ضيوف
وقفل السكه مع مامته
زياد:مش قولتلك

لبنى مسحت دموعها:ربنا يخليك بس هتلاقيه زعلان منى اكتر علشان فهمتو غلط للمره المليون
زياد:شوفتى انا جدع معاكى اذاى عايزك بقى تتجدعنى معايا
لبنى:عايز ايه وانا اعملو
زياد:مفيش غيرك هيقنعه يقابل بابا
لبنى:مش عارفه يا زياد الموضوع ده بيعصبه جدا
زياد:مش قدامى غيرك هتتخلى عنى
لبنى:لا طبعا هحاول اقنعه بس نتصالح الاول
زياد:ما انا هاخدك معايا دلوقتى وهصالحكو
لبنى وزياد راحو على بيت سلوى
لبنى:اصبر احط مكياج شكلى معيط ودبلانه اوى
زياد:لا خليكى كده علشان يحس باللى عملو وبعدين انتى قمر فى كل الحالات
لبنى ضحكت وطلعت مع زياد اول ما سلوى فتحت الباب
سلوى:يا حبيتى والله فهمتى غلط
لبنى:زياد قالى ممكن ادخله
سلوى:تعالى
مازن قاعد على السرير وساند رأسه على ظهر السرير ومغمض عنيه ورأسه لسه عليها ضماده
لبنى:مازن
مازن فتح عنيه وبصلها وبص لمامته
وبص لزياد
مازن:نعم
لبنى:عامل ايه دلوقتى
مازن:كويس
لبنى:لسه دايخ ولا اتحسنت
مازن:ما قولتلك كويس هو كتر اسأله وخلاص
لبنى بصت لسلوى بتشهدها يعنى
زياد:احم احم يلا يا ماما نسيبهم لوحدهم واخد مامته وطلعو بره
لبنى قعدت قدام مازن على طرف السرير:انا اسفه يا حبيبى مكنش قصدى
مازن:وانتى شايفه اللى عملتيه يخلص بانا اسفه وخلاص انتى كان مغروض تقفى جنبى وقت ما انا تعبان حتى لو غلطان تستنى لما اخف وبعدين تعاتبينى لكن اللى عملتيه اسمه غباء
لبنى بدأت تعيط تانى وقربت منه رمت نفسها فى حضنه:والله انا اسفه مش هتتكرر تانى انا بحبك واللى قولته من خوفى عليك بس لكن مش علشان اقف مع ايمن ولا اقف ضدك

مازن قلبه حن تانى:خلاص بطلى بكا انتى عارفه ان دى نقطه ضعفى ورفع اديه اخدها فى حضنه وعلى فكره انا مش غلطان معاه فى حاجه كنت بكلمه عادى والكلام اتطور وقلبت بخناق مسك دقنها بصوابعه ورفع وشها واتقابلت عيونهم مسح دموعها وباسها على جبينها
لبنى:انا غيرت رأى مش عايزه فتره خطوبه
مازن ضحك جامد ومسك دماغه:مش قادر اضحك حرام عليكى ليه اتعقدتى خلاص مش كنتى بتحبى فتره الخطوبه وعايزه خطوبه وقلد صوتها بطريقه مضحكه
لبنى:عادى انا بنت مش راجل من حقى ارجع فى كلامى فى اى وقت
مازن ابتسم وبصلها بحب:انا بموت فيكى على فكره
لبنى:ما تزعلش منى تانى ولو فى زعل اوعى تفكر تسيبنى
مازن:بطلى تتكلمى وانتى متعصبه علشان بتقولى كلام يزعل وقولتلك الف مره
لبنى:ما انا بحاول والله بس سعات الطبع بيغلب التطبع
مازن:ممكن بقى تطلعى بره يلا
لبنى اتخضيت:ليه حصل ايه
مازن:حصل انى بنى ادم وعلى السرير وانتى فى حضنى ومحدش معانا والشيطان وصل خلاص ولو ماما دخلت علينا هيبقى منظرك وحش يلا امشى
لبنى ضحكت جامد:خلاص انا ماشيه
مازن:حددى ميعاد مع بابا علشان اجيلك
لبنى بصيتلو وابتسمت:انا اذاى بحبك كده ممكن اجى احضنك
مازن:انتى بتستأذنى فى حاجه ملكك اصلا وفتح اديه وهى جريت عليه وحضنتو جامد
مازن:يابنتى اغزى الشيطان وقومى
لبنى بضحك:حااااضر خلاص وقامت راحت لسلوى وزياد

فى بيت ندى
سميحه:ايه نفذتى الخطه
ندى:بالمللى وكمان اتصلت بنفين قولتلها
سميحه:انا هموت وانتقم منه
ندى:يعنى لما نبعدها عنه كده انتقام
سميحه:طبعا ولسه هكمل عليه
فلاش بااااك
نفين جابت عنوان اهل ندى وراحت لهم
سميحه:ايوه مين حضرتك
نفين:انا جايه علشان اخدلك حقك من طليق بنتك
سميحه اول ما سمعت انها عايزه تأذى مازن دخلتها ورحبت بيها
نفين:بصى انا هاجى معاكى دوغرى مازن ارتبط بأختى والعيله كلها مش موافقه بس هو معندوش دم اولا عايزه اوقع ما بينهم
سميحه:بس انا كده استفدت ايه
نفين:مقابل الخدمه دى شوفى الطريقه اللى عايزه تنتقمى بيه منها وانا هساعدك انا عندى معارف كتير وهيخدمونى
سميحه:اكتر حاجه تبوظ سيره الدكتور الفضيحه وانا عايزه ادمر شهرته كدكتور ورجولته
نفين:نبعدو بس عن اختى وانا هفضحهولك فضيحه ما ليها اول من اخر بس انا هقولك عايزه ندى تعمل ايه فى الوقت المناسب
الوقت الحالى
ندى:بس هتعملو ايه
سميحه:لازم نقول انه مش راجل نخلى محدش يقربله تانى خليه قاعد جنب امه وكلامنا صحيح هو فى عريس ما يقربش من عروسته لأكتر من شهر وكمان نفين بتقول انها عرفت ان ابوه فى مستشفى المجانين
ندى:وهنقول الكلام ده اذاى
سميحه:نفين هتتصرف والفضيحه دى لازم تبقى فى المستشفى ده انا هموت وانتقم منه

فى بيت سلوى
زياد:انا كده عملت اللى عليا صح؟
لبنى:صح
زياد:هتكلميه امتى بقى
لبنى:هكلمه والله بس احنا لسه متصالحين والموضوع ده بيعصبه مش عايزه نتخاصم دلوقتى
زياد:امال احنا جاينلك ليه علشان انتى اقرب واحده ليه وهتعرفى تدخليله منين
سلوى:والله انا خايفه من اللى انت بتعمله ده
وانتهى الكلام ولبنى نزلت روحت على بيتها
عبد السلام:الابتسامه دى انا عارفها كويس اتصالحتو
نفين كانت قاعده مع عبد السلام وشها احمر جدا ومش مصدقه اللى بتسمعه
لبنى مبتسمه:ايوه اتصالحنا وكمان قالى حددى ميعاد مع بابا
عبد السلام:يجى فى اى وقت اول ما يخف
لبنى فضلت يومين تروح لمازن تطمن عليه وبعدين قررت انها هتقوله على موضوع زياد
لبنى:ممكن نتكلم فى موضوع هيدايقك بس من غير عصبيه
مازن:عايزه ايه
لبنى:عيزاك تروح لباباك وتشوفه وتسامحه
مازن دور وشه ونفخ:زياد مسلطك صح؟
لبنى:لا لا زياد ملوش دعوه انا بس عيزاك تتخلص من كل مشاكلك
مازن:اه خايفه صح؟عيزانى اصالحه واطلعه قبل ما حد من اهلك يعرف
لبنى:لا طبعا انا بحبك ومش هاممنى الموضوع ده انا بس هاممنى انك تتصالح مع باباك وتشوفه مره علشان خاطرى ولو ما ارتاحتش محدش هيضغط عليه
مازن:يا لبنى انا بتخنق من الموضوع ده
لبنى:اعتبره واحد غريب بتعالجه وان العلاج بتاعه بس انك تروحله علشان خاطرى بقى ولو عايزنى معاك اوك
مازن نفخ:حاضر يا لبنى
لبنى:امتى طيب علشان اظبط مواعيدى
مازن:اجازتك الجايه انتى مسافره بكره صح؟
لبنى:اه وبان عليها الهم
مازن:ايه خايفه من حاجه
لبنى:لا مش خوف بس انت عارف بلد ارياف ومش وراهم غير الكلام
مازن:وزمان ايمن قام بالواجب وسوء سمعتك
لبنى:انا هروح وامرى لله
مازن:انا عملتلك مشكله انا عارف
لبنى حطت اديها على فمه:بس ما تكملش كفايه عليا احس انك بتغير عليا اوى كده
مازن:انا هكلم محمود انك تيجى تشتغلى معانا علشان تبقى قدامى فى الشغل وفى البيت
لبنى:اخلص بس السنه اللى مش راضيه تخلص دى وبعدين ابقى قدامك فى الشغل
مازن:والبيت

لبنى:انا هتكسف اجى اعيش معاك لوحدى بعد ما نتجوز والناس كلها تبقى عارفه كده اننا لوحدنا عيب
مازن:خلاص خليها قبل ما نتجوز ومش هنقول لحد خالص علشان ما تتكسفيش
لبنى ضربته على كتفه:قليل الادب انت فين طنط
مازن:خلااااااص اوعى تقوليلها
لبنى:خايف منها
مازن:لا احنا مش قولنا مش هنقول لحد علشان ما تتكسفيش
لبنى:ده بعدك
مازن:بقى كده ماشى شوفى بقى مين هيروح يخطبك
هى ومازن ضحكو جامد