رواية ربع دستة ظباط للكاتبة المبدعة أسماء جمال الفصل الثلاثون
مارد رفع إيده مع إيد هامر و بيحاول يكتف قبضة إيده يسيطر عليها بالمسدس و هامر ضربه بركبته ف بطنه و إستغل مارد اللى إتجزع و ميّل لحظه بجسمه و نزل بإيده بالمسدس و مارد ف لحظه سريعه رفع نفسه و بيلف دراعاته يكتف إيديه بالمسدس و هامر بيضرب ف طلعت طلقه ورا طلقه ورا اكتر من كذا طلقه لمارد ف بطنه !
الموقف مخدش اكتر من دقيقه عقبال ما الكل إتلم حواليهم من مفترق الجبل و العربيات و كل واحد ساب اللى ف إيده و راح عليهم كان مارد نزل ع الارض غرقان ف دمه !
مالك فجأه شاف هامر و ثروت نظراتهم لبعض غريبه و مريبه .. قام و بيقرب بخطوات مبعثره و ملغبطه عشان إصابته و اول ما وصلهم مد إيده من هامر مسك قبضة إيده اللى متصابه و قبض على الجرح عصره ف المسدس فك من إيده التانيه و إتحدف ع الارض و هو نزل برجله ع الارض بصراخ ..
مصطفى كان بيقرب و لمح مارد ع الارض و الدم حواليه زى النافوره من بطنه ف مسك مسدسه على هامر ضرب رصاصه عليه: اه يا ابن الكلب
بيضرب التانيه على دماغه بس مالك بسرعه رفع إيده حادت الطلقه عنه ف الهوا و قرب حجزه لبعيد بالعافيه: سيبه لسه عايزينه و هياخد حق اللى عمله اصبر
مصطفى سابه و راح على مارد و نزل بركبته جمبه ع الارض و بيبصله زى التايه مش قادر يصدق المنظر اللى هو فيه !
مارد خد لحظات بيحاول يقاوم الاغماء او يقف بس عقله خانه و إبتدى يتوه و صوره واحده بتيجى و تغيب قدام عينيه اللى بتبتسم لها و نطق بصوت متقاطع: آآ .. آبو .. آبوياا .. مراد إلحقنى
قطع كلامه من عينيه اللى قفلت لوحدها بتقل و جسمه بيرخى بدون مقاومه !
مصطفى صرخ فيه بزعيق: مرااد، مراد فوق،، اقف بقا،، انت هتيجى دلوقت و تنخ ؟ مرااااد.
مراد ف بيته نايم و مره واحده جسمه زى اللى إتصعق ف اتهز كله بحركه عنيفه من قوتها هزت السرير بكل حاجه جنبه !
همسه صحيت مخضوضه و حاولت تقوم و هى بتتلفّت حواليها بخضه او فزع !
و قبل ما تستوعب الموقف سمعت مراد بيهمهم جمبها بصوت كإنه متشحتف بعياط او بينهج مثلا بكلام مش مفهوم !
قربت منه بلهفه و حاوطت راسه بدراعها و بتخبط بإيدها التانيه على وشه تفوّقه: مراد،، مراد فوق، مراد فوق انت كويس، ده كابوس يا مراد فوق
مراد كان زى اللى كلامها او حركتها بيزيدوا نهجانه و عنف حركته او يمكن اسم مراد اللى بتناديه بيشارك نداه جوه كابوسه و إبتدى ينهج بصوت مسموع و جسمه بيغيب و يتشنج فى حركه عنيفه !
همسه جنبه معرفتش تعمل حاجه بس جواها اصرار مريب إنها تخرّجه من كابوسه ف بتزيد ف خبطها على وشه و بتتكلم كلام ورا بعضه بهيستريا: مررراد، مراااد قووم، قووم يا مراد، قووم بقا
مراد كان جوه كابوسه بينطق نفس كلامها بنفس الوجع و اللهفه بس لحد تانى و صوتها كان بيزيد وجعه او بيأكدله مثلا ان ده مش كابوس زى ماهو جوه كابوسه بيحاول يوهم نفسه و بيتلفّت على حاجه تقوله ان ده مش حقيقه !
غرام ف اوضتها جنب ليليان صحيت مفزوعه بصريخ: مراااد
فتّحت عيونها بالعافيه و بمجرد ما بصت حواليها دمّعت و هى مبتسمه اما إتأكدت إنها كانت بتحلم !
بس شويه شويه إبتسامتها وسعت اوى لدرجة بقت شبه ضحكه و دموعها كمان زادت اوى و قلبت بعياط !
ليليان صحيت و شافتها بتعيط و قبل ما تتكلم للحظه إنتبهت لصوت أبوها و أمها ف اوضتهم و لثوانى ركزت ف الصوت و سمعت الاتنين تقريبا بيقولوا نفس الكلام و مش عارفه ده كابوس و لا حقيقه !
قامت تجرى عليهم و غرام طلعت وراها و بمجرد ما فتحوا الاوضه ليليان إتسمّرت ع الباب اما شافت أبوها بينهج و العرق بيصب منه كإن حنفيه مفتوحه فوق راسه و حركته عنيفه اوى اوى !
عقلها مش عارف يسعفها ان ده كابوس او تعمل ايه ! غرام جريت عليهم و نزلت برجلها بالعافيه جنبهم ع السرير و ميلت على مراد بتحاول تسمعه او مثلا تشوف هو هو نفس كابوسها !
همسه بصت ل ليليان و زعقت: انتى هتتفرجى ؟ قربى شوفيه !
ليليان قربت منه بخطوات تقيله و حطت إيدها على وشه بتفوّقه بس مش عارفه: ماما نجيب دكتور ؟ انا خايفه عليه
همسه زعقت: ده كابوس ! مفيش حاجه ! مفيش تعب ! ده كابوس مش حقيقى ! كفايه عجز بقا ! مش مجرد كابوس اللى هيكتفنا كده ! امتى هتفهموا ان الخوف هو اللى بيعجّز !
غرام قربت جامد من وشه و سمعته بينادى على مراد و للحظه إستوعبت كابوسها من شويه ف عيطت إنه بيشوف نفس المنظر !
همسه بصتلها بعنف و رجعت بعينيها لمراد بس المرادى بتخبط على وشه بهيستريا و بتحرّك إيديها من على وشه تخبط على دراعاته و ترجع لوشه تانى و ترجع تنزل بإيديها على صدره تضغط و ترجع لوشه و خبطها بيزيد مع اصرارها !
ليليان بخوف: ماما براحه،، براحه يا ماما
همسه بهزيان: لازم يفوق بقا ! لازم يخرج برا الكابوس ده ! لإمتى هنفضل فيه ! لازم يخرج !ّ لازم يقتنع إنه مجرد كابوس و إنه خلص عشان يعرف يطلع منه ! كفايه بقا !
ليليان مسكت راس أبوها و حطتها على صدرها و بتعيط و بس .. همسه للحظه وقفت عن اللى بتعمله و عينيها بتزوغ على كل حاجه حواليها كإنها بتحاول تستنجد بعقلها يساعدها لحد ما ف لحظه سريعه صرّخت بأعلى صوتها ف وشه: مراااااد،، الحقنى يا مرااااد الحقنى..
مراد جسمه إتنفض كذا مره ورا بعض بشكل بيتعانف و كان صوتها برا كابوسه ممزوج مع صوت مارد جوه كابوسه بينطق بتوهان: الحقنى يا مررراد و بيغمض قدامه
مراد فتّح عيونه فجأه على صوتها و سمع جملتها الاخيره الحقنى يا مراد ف نفس اللحظه اللى صرخته طلعت لا اراديه منه: مراااااد
همسه سكتت اول ما فاق و حاولت تبتسم بس معرفتش لمجرد إنه اول ما فاق نادى مارد و ده معناه إنه هو اللى كان جوه الكابوس معاه ف بصتله بقلق مريب !
ليليان اول ما شافته بيصرخ و عينيه بتتلفت حواليه زى التايهه جمدت مكانها معرفتش حتى تقربله و عيطت من تانى !
غرام مسمعتش و لا شافت من ده كله غير إسم مراد اللى صحى عليه و قلبها إتخلع !
الصمت غطى ع المكان و مراد لسه بيتلفت حواليه بتوهان كإنه مش شايفهم او مصمم يشوف واحد بس: م.. مم .. مراد فين !
محدش رد و مراد عاد سؤاله مره بعد مره و اضطر يبصلهم و بينقل عينيه بينهم و بمجرد ما شافهم قلبه إتفطر و كإنه مستنى حد يأكدله ان اللى كان فيه ده من دقيقه كابوس ! امال ليه مش حاسُه كابوس او خلص مثلا !
همسه دموعها بتهدد بالنزول بس بتحاول تتماسك ! هو حاليا محتاجها اقوى ! لازم تساعده يدوس على كل حاجه و يخطى: حبيبى اهدى،، ده،، ده كابوس و
مراد كإنه مش سامعها ف زقها اوى و نزل من ع السرير خرج من الاوضه و بيفتح اى باب يقابله و يتلفّت: مراد،، مراد
همسه راحت وراه و ليليان و غرام و بيحاولوا يتكلموا بس مش سامعلهم !
لحد ما دخل اوضة مارد و فتحها و كإنه بيتفاجئ بعدم وجوده مثلا ف قعد ع السرير بتوهان !
همسه قعدت قصاده: مراد اهدى، ده كان كابوس و الحمد لله عدّى
مراد بصّلها بزوغان و مش عارف انهى كابوس اللى تقصده عدّى !
همسه مسكت إيديه الاتنين بإيديها و حستهم متلجين و بيترعشوا: اهدى احنا كويسين، كويسين
مراد مكنش بينطق و كل ما ينطق مبيقولش غير كلمه واحده: مرااد ! مراد إبنى ! إبنى !
همسه حاولت تطمنه بس صوتها مهزوز: اهدى هو كويس .. انت عارف إنه بايت برا .. مسافر شغل
مراد بصوت مبحوح بصّلها كتير: انتى كنتى بتنادى عليه ؟ بتزعقيله يقوم زى ما كنت بزعقله !
همسه للحظه معرفتش ترد او معرفتش تفسرله شعورها وقتها و احساسها إنها كانت عايزه تعمله اى حاجه عشان يقوم: كنت شيفاك قدامى مش عارف تخرج من كابوسك و لا قادر تسيبه و لا تقتنع حتى إنه كابوس ! كنت شيفاك وشك بيزرّق و بتنهج و جسمك بيتشنج و بدل ما تخلص من كابوسك حسيته هو اللى لو فضلت فيه هيخلّص عليك ! كنت عايزه اعمل اى حاجه و اشدك منه ! كنت قاصده اقسى عليك عشان تفوق !
مراد حس ان كلامها مشخص على قبل الكابوس اللى شافه مش بعده بس للحظه إستوعب هو شاف ايه و عرف ان الاتنين كابوس واحد !
همسه ميلت راسها بضعف بين إيديه اللى ماسكاهم بإيديها و سمحت لدموعها تنزل: حقك عليا حبيبى .. حقك على قلبى
مراد معرفش يتكلم و عقله مشتت اوى و صورة مراد بس اللى قدامه: مراد..
همسه رفعت وشها له و سابت إيديه من بين إيديها ف كلبش فيها اوى .. مسكته من تانى و قربت ف قعدتها قصاده و سحبت إيديها تانى و قبل ما يتبت فيهم مسكت بيهم وشه بعشق: اهدى انت كويس و احنا كلنا كويسين و مراد كمان اكيد كويس
مراد هز راسه لاء بألم: مراد لاء ! لاء قلبى إتخلع عليه ! مفطور عليه اوى
غرام للحظه دى نزلت برجلها ع الارض جنب قعدتهم ع السرير و سندت راسها ع رجله و عيطت !
همسه مسحت دموعه اللى نزلت منه بمنتهى الضعف و حاولت تبتسم: لا ان شاء الله كويس .. انت بس اللى عشان مش متعود تزعله و كمان جه سفره و انتوا زعلانين من بعض و فوقيهم معرفتش تشوفه قبل ما يسافر ف نمت و انت زعلان
مراد صوته إتخنق بهزه اوى: شوفت نفس ملامح اخر ..
سكت و معرفش يكمل و همسه حطت إيدها على بوقه و معرفتش ترد و الاتنين دموعهم كملت الموقف نيابة عنهم !
ف الجبل دقايق و مازن إدى إشاره لعربية الاسعاف اللى كانت مجهزه و على بُعد من المكان تحسبا للطوارئ تروحلهم و بالفعل دقايق و كانت عندهم !
مازن و مصطفى كانوا محاوطين مارد اللى غاب عن الوعى تماما و النزيف من بطنه شكله مرعب !
وصلت عربية الاسعاف و اخدت مارد و مالك و ركب معاهم مصطفى و مازن و إتحركوا بسرعه اوى ..
امنيه كانت مصممه تركب معاهم أبوها شدها بغضب: انتى فاكره نفسك رايحه فين ؟
امنيه زعقت بلغبطه: انا مش هسيبه .. مالك إتصاب و
ابوها زعق: و الشغل ده مين هيخلصه هاا ؟ اتفضلى مع الناس تمموا ع العربيات و كل حاجه و بعدين امشى
امنيه لسه هتندفع أبوها شاورلها على بوقه: و لا كلمه، اتفضلى
مشيت تتابع الشغل اللى مش مركزه فيه اصلا و عينيها متعلقه بعربية الاسعاف لحد ما إختفت ..
وصلوا المستشفى و إتحوّل مالك و مارد للعمليات لكن مارد كانت حالته اسوء !
يونس راح جنب مصطفى و مازن بتوتر: هو مش المفروض أبوه ياخد خبر ؟
مازن سكت عشان عارف إنه حتى لو المفروض ف هو اخر واحد ينفع يعمل ده !
مصطفى مش مركز اصلا و عينيه متعلقه بالباب: مش وقته
يونس بحزن بص لمازن: ان شاء الله هيقوم منها بس قصدى ان مراد باشا لو عرف من برا او متآخر ممكن
مصطفى إختصر بصوت مذبذب: اعملوا اللى تعملوه بعيد عنى !
سابهم و قرب من باب العمليات و بضعف قعد ع الارض و غمض عينيه و رجّع راسه لورا ..
ساعات عدت عليهم لحد ما مالك خرج و الدكتور طمنهم إنه كويس و الرصاصه نوعا ما وصلتش مكان حساس و خيّط الجرح الاول و شويه و هيفوق !
مارد جوه و إتأخر و الوضع بقى مقلق و محدش بيخرج من عنده و محدش عارف يتطمن ..
مصطفى وقف بعنف و زعق لممرضه داخله: فى ايه لكل ده ! حد يغور من الاوضه يخرج يطمننا..
الممرضه بتوتر: بينزف جامد و مش عارفين نوقف النزيف و لسه بنتعامل
مصطفى ملحقش يسمع اخر الجمله و مشى وراها و زق الباب و دخل ! محدش اهتم لدخوله او حتى إنتبه و الكل مركز مع مارد اللى ممدد وسطهم و منظر النزيف مرعب !
مصطفى وقف مكانه و غصب عنه دموعه نزلت ! مازن دخل وراه بس معرفش ينطق ! إتحرك زى الاله لحد السرير جنبهم و بيحاول يقرب من السرير او يهزه: قووم يا مراد.، قوم يا اخويا، قوم انت كويس يالا..
الدكتور زعق بعصبيه نادى على حد من برا و شاورلهم عليه و هما شدوه لبرا و خرّجوا مصطفى معاه اللى إتحرك معاهم زى الريبوت ..
مازن بيزعق بإنهيار: فى ايه ! حد يفهمنا فى ايه ! ماله ! جوه لدلوقت ليه ! بيحصل ايه معاه جوه !
خرّجوه و قفلوا العمليات و وقفوا منعا لحد يدخل تانى لحد ما دكتور خرجلهم: محتاجين حد فصيلة دمه ضرورى و بسرعه
محدش لحق يسأله عن حاجه و هو سابهم و رجع للعمليات ..
مازن وقف بلغبطه دوّر على موبايله لحد ما جاب الشنطه بحاجتهم و مسكه بدون تردد كلم مراد ..
مراد كان منامش من اول ما صحى من كابوسه او نام و قام ع نفس الكابوس و اخد ليله كله بالتعب ده !
اول ما موبايله رن و شاف مازن قلبه إتهز ! مارد كان مع مازن و الاتنين ف شغل ! ايه اللى يخلى مازن يتصل و إبنه لاء ! و ليه دلوقت بدرى كده ! و ليه مازن خاصة بعد اللى حصل بينهم !
اسئله كتير مش عارف يواجهها و كلها بتوصّل لنفس النقطه !
همسه فتّحت بخضه ع صوت الموبايل اللى مبطلش رن و بصت لمراد بحذر !
مراد شاورلها بالموبايل و مقدرش ينطق زى اللى متربّط و هى شافت إسم مازن ف مفهمتش او بتحاول تتفائل: رد عليه يا مراد .. انتوا عمركوا ما زعلتوا من بعض و هو اكيد بيجر معاك، رد...
مراد زى ما يكون لسانه المقبوض مش قلبه ف هز راسه لاء ! عايز يقولها على كل الافكار السوده اللى بتهاجمه بس لا قلبه و لا لسانه مطاوعينه !
همسه بصتله برجاء و شافت الدموع اللى لمعت ف عينيه ف قلبها إتقبض !
شدت الموبايل من إيده و هو سابهولها بإستسلام بس كان الموبايل فصل !
مازن اما فقد الامل ان مراد يرد جات على باله غرام و كلمها ..
غرام فتحت عليه بلهفه: ميزو حبييى ايه خلصتوا و لا ايه ؟
مراد كان جوه و اول ما سمع موبايلها و صوتها غمض عينيه و غصب عنه كل الدموع اللى كاتمها من ليلة امبارح و من اول ما الدنيا وقعت عليه و قدامه نزلت !
همسه بتتعدل تخرج شافت رد فعله و إتوترت و معرفتش تفضل جنبه و لا تخرج تطمن ف مسكت إيده بإيدها و إيدها التانيه بتشاور ع الباب كإنها بتسبقها لبرا !
غرام برا لاحظت سكوت مازن اللى للحظه حس إنه إتسرع اما كلمها بمجرد ما معرفش ينطق !
غرام بخوف: مازن رد عليا فى ايه ؟
مازن تهته: لا،، آآ،، بس اصل خلصنا شغل و مراد هيبات عندى ف كنت بطمنك و
غرام مقتنعتش من كلامه اللى مش مترتب و لا لهجته و لا صوته: فى ايه ! مراد ماله !
مازن لسه هيرد غرام عيطت و هى بتزعق: ماله مراد يا مازن ! انطق
مازن بحزن: محتاجين دم من فصيلته..
غرام كإنها مستوعبتش الجمله او الجمله تحتمل معنيين مثلا مع ان ملهاش غير معنى واحد و نتيجه واحده: خلاص،، خلاص انا جايه ! قوله يتطمن انا جايه ! انا نفس فصيلته مش هتأخر
قفلت ف وشه بشكل تايه حتى مخدتش العنوان و بتتلفت لقت ليليان وراها بتعيط ف بصتلها بهدوء مريب: فى ايه مالك ؟ هو كويس عايز ! عايز حد فصيلته ! بيدور على حد نفس دمه ! عايز،... عايز دم .. عايز..
وقفت بالكلام و هى عماله تكرر فيه كإنها بتحاول تفهمه ! إتسندّت ع الحيطه لحد ما دخلت اوضتها لبست اى حاجه و خرجتلهم !
مراد قام بالعافيه خرج و ليليان اول ما شافته جريت حضنته: بابا مراد ف المستشفى و شكله تعبان و
همسه صرخت جامد بصويت ورا بعض و مراد بينقل عينيه بينها وراه و بين ليليان قدامه و ملامحه غريبه !
غرام خرجت على اصواتهم برا و زعقت: فى ايه ! انتوا هتندبوا ! هتفوّلوا عليه ! مازن مقالش اكتر من إنه محتاج حد فصيلته و انا ريحاله انا فصيلته و اديته قبل كده ! عايزين تيجوا يلا .. مش هتروحوا شالله ما روحتوا
نزلت و سابتهم و مراد من غير ما يلبس نزل بخطوات تقيله وراها بالترنج اللى عليه حتى حافى و يدوب لحقها كانت بتدوّر العربيه !
وقفت اول ما شافته و نزلت اخدت إيده و ركب معاها و مشيوا !
همسه فوق بتصرخ بتعب لحد ما اغمى عليها و ليليان مش عارفه تسيبها و تروحلهم و لا تفضل معاها و تسيبهم !
مراد ف العربيه بص لغرام بصوت مرعوش: فين !
غرام إستوعبت إنها حتى مش معاها عنوان المستشفى ف مسكت موبايلها تانى كلمت مازن اللى بعتلها العنوان و راحوا عليه !
فهد ف مستشفى غريبه إتحول على غرفة العمليات لحد ما خلّصوا معاه و خرج ..
بعدها حد من الرجاله مسك موبايله و إتصل على حد تانى: اهو معانا يا باشا
اللى ع التليفون: خلوه معاكم و تحت عينيكم لحد ما اقولكم تتصرفوا ازاى
الراجل: متقلقش المستشفى اه ع الطريق بس عرفنا نكلفت الدكاتره هنا
اللى ع التليفون: مستشفى ! حصل ايه بالظبط !
الراجل: قاوم كتير و إشتبكنا ف إتصاب و إضطرينا نحدفه مستشفى
اللى ع التليفون زعق: انت غبى ! رايح توديه مستشفى و دلوقت بالذات عشان تودينا ف داهيه ! قولتلك خد بالك !
الراجل: يا باشا كنت هعمل ايه ! لو مكنش إتنقل لمستشفى كان هيموت ! ده اصابته كانت ف صدره و كان هيموت
اللى ع التليفون زعق بغضب: عشان غبى..
الراجل: انت قولت هاتوه ب اى تمن و هو كان معاه حراسه و لا الحرس الجمهورى اخوه حاططها عليه و كان لازم نتعامل
اللى عالتليفون نفخ بعنف: اخوه ! اخوه ! داهيه تلم اخوه بقا خلينا نخلص من القرف ده
الراجل: هبلغك اول باول .. لو خرج حاليا هيموت بيقولوا حالته خطر و الا هو ميلزمكش ؟
اللى ع التليفون زعق: ميلزمنيش و باعتك تجيبه بالشكل ده و بالسرعه دى ؟ انت غبى ؟
الراجل: اقصد
اللى ع التليفون: اخلص بلغنى اول باول لحد ما اقولك تتصرف ازاى
قفل معاه و الراجل راح إتطمن على فهد من الدكتور اللى بلغه ان حالته مازالت خطر و مفاقش !
فهد جوه بيحاول يفوق مش عارف ! كل ما بيفوق دقيقتين و بيلاقى نفسه مغمى عليه تانى ! و ده مفعول المنوم اللى بيتجددله ف المحاليل اللى إتعلقتله بناءا ع الاوامر اللى راحت للدكتور بتاعه !
حلم مع روفيدا ف البيت صحيوا على عياط عيالهم تقريبا ف وقت واحد !
حلم قامت مفزوعه و بتنهج و بتتلفت حواليها كإنها بتحاول تستوعب هى فين !
سابت ولادها و فتحت الاوضه و خرجت و بتدور بعيونها ف كل ركن ف البيت: مااالك، مالك انت فين !
روفيدا كانت لسه صاحيه و إبنها بيعيط و مش عارفه تسكّته ف قعدت تعيط جنبه !
حلم راحت عليها فتحت الاوضه و شافتها: فى ايه مالك !
روفيدا هزت راسها: مفيش ! مالك بيعيط مش راضى يبطل
حلم عينيها بتخونها او زى ما يكون خرجت عن إرادتها و عماله تلف على كل حاجه حواليها !
روفيدا بصتلها بقلق: انتى كنتى بتحلمى و لا ايه ! بتعيطى ليه !
حلم كإنها بتتفاجئ بعيونها و وشها غرقان دموع ف قعدت جنبها بتعب و للحظه إفتكرت ولادها او صوتهم فكّرها ف راحت جابتهم و قعدت جنبها !
بتحاول تسكتهم مش عارفه و لا قادره او الاصح مش عايزه عشان عايزه تعيط معاهم و ماصدقت تلاقى حد تعيط قدامه من غير سبب معروف و من غير ما يسألها مالك!
مالك خرج من العمليات و بيفوق شويه شويه و يونس جنبه بيحاول يساعده يفوق و كل ما يفتح عينيه يقوم عليه بلهفه يكلمه لحد ما يرجع تانى يتوه ! بيفوق ينادى على واحده بس لحد ما يتوه و يرجع ف توهانه يهلوس بيها !
فضل شويه لحد ما فاق و يونس اخد نفس عنيف: حرام عليك ده انت لو واخد حشيش مش بنج كان زمان دماغك صحصحت عن كده
مالك بتعب: حلم..
يونس إستعبط برخامه: كنت ف حلم ؟ شوف ازاى و انا اللى إفتكرتك تعبان مش نايم
مالك ضحك بتعب و كررها تانى: حلم يا يونس
يونس إستعبط بغيظ: حلم وحش اكيد اللى رقّدك كده ! عارف و الله
مالك شاورله يقرب و يونس قرب ببراءه و مالك رفع إيده و ضربه ف وشه بضعف ..
يونس مثّل إنه هيقع و إتزق بمزاجه لورا بفرحه او ضحك: يخربييت أبوك انا قولت قبل كده صحتك بتيجى ع الاصابات انا عارف
مالك شاورله: عايز موبايل
يونس فاهم هو عايز ايه فبصله بغيظ: على فكره مش وقته مش هتطير يعنى
مراد وصل مع غرام المستشفى و اول ما دخل غرام جريت ع الاستقبال سألت عن مراد و عرفت إنه لسه ف العمليات ف طلعت عنده !
اول ما وصلوا شافوا مازن و مصطفى و راحوا عليهم و مراد بصّلهم بحذر او تحذير و الاتنين سكتوا محدش عرف يقول ايه او معندهومش حاجه يقولوها !
مراد زعق: ما تنطق يا بنى ادم منك له ! إبنى ماله ! هو فين اصلا !
الاتنين ساكتين و مراد بيزعق بصوت ملغبط و عمال يتحرك بعشوائيه حواليهم و حوالين نفسه: انا .. انا مش هتخدع تانى .. مش .. مش هيتضحك عليا تانى .. مش هسيب الموت ياخده تانى .. لالا
مازن عيط اوى بصوت و راح عليه حاول يضمه: حبيبى .. حبيبى اهدى .. ده..
مراد رفع وشه له بهزيان: لالا .. هيرجع .. شالله بعد عشرين سنه هيرجع .. هيرجع بس مماتش .. هيبعد بس مماتش .. هيفارقنى بس مماتش
مازن بيحاول يمسك وشه يخليه ينتبه له و مراد بيتكلم و بس: انت .. انت مش شوفته رجع ! رجع من الموت ! رجع بعد عشرين سنه صح ! زعلته و سابنى و مشى و مرجعليش غير بعد عشرين سنه ! بس رجع ! و دلوقت بردوا زعلته و مشى و سابنى ف هيرجع ! هيرجع يا مازن ! هيرجع صح !
عمال يعيد ف الكلام بمنتهى التعب و عنده اصرار غريب يعيده تانى برغم تعبه كإنه بيحاول يثبته قدام عقله !
مصطفى رد ف وسط كلام مراد و قال نص الجمله بصوت مهزوز و مرعوش و بقيتها اتلغبط بعياط: مراد بقاله ساعات ف العمليات و محدش عارف فى ايه
مراد لف وشه له زى التايه: محروق ؟ إبنى فيه حرق ! شوفت جسمه ؟ عرفته صح ؟ عرفت تعرفه ؟ قالولك هو مراد صح ؟
مصطفى كان هيتكلم بس رد مراد كتمه تماما او حبس الكلام و طلع عياط !
مراد تايه تماما: طب .. طب التحاليل ! شوفتوا التحليل بتاعه ؟ كذاب ! التحاليل كذابه ! كذب ! طلعت كذب !
مازن عيط اوى من حالة مراد اببى مفسره نفسها !
مراد زعق: انت بتعيط ليه ؟ ما تقف عدل و تسترجل و تكلمنى ! إبنى ماله هو فين ! مش معاكوا ليه ! مش رايحين سوا ! اشمعنى هو !
مازن عيط جامد و قرب منه تانى يحضنه و مراد زقه: ابن عمك فين يا مازن ! اخوك فين !
مازن رجع مسكه تانى و حضنه بالعافيه و إتحرك بيه لحد اقرب كرسى جنبهم و قعد بيه ..
مراد نزل عليه بالعافيه بس بيزعق و بس: انتوا .. انتوا مش المفروض لابسين واقى ؟ فين الواقى بتاعه ؟ هو وعدنى معدش هينزل شغل من غيره ! و لا حتى من غير شغل !
مصطفى رد بضعف: مراد كان قريب من الضرب اوى ! انضرب من مسافه قريبه جدا و كذا مره ! اقل من سنتيمترات عشان كده الرصاص اخترقه بسهوله ! انا شوفت اصابته ده كانت اخر ..
سكت اما صوته إتحاش بعياط ..
مراد زعق: اخر ايه ؟
مصطفى رجع بضهره للحيطه سند عليها كإنه بيستقوى بيها بعد ما وقع سنده .. حط إيده على وشه بدموع و لف وشه للحيطه ..
مراد بص لمازن بمنتهى الوجع: إبن عمك ماله يا مازن ؟ فيه ايه و اخر ايه ده اللى بيتكلم عنه ؟
مازن نزل برد بحزن: الاصابه،، الاصابه كانت اخر بطنه ! الواقى محاشهاش !
مراد بصّله جامد و بيحاول يتخيل شكلها مش عارف ! بيحاول يتخيل مدى الوجع اللى ممكن يكون إبنه حس بيه بردوا مش عارف !
غرام كانت بتسمعهم بإنكار ! بيتكلموا عن مين دول !إتخطتهم بخطوات واثقه كإنها هتدخل تلاقى مراد مستنيها او مش عارفه لحد دلوقت تستوعب !
الدكتور قابلها خارج من العمليات بشكل مرهق و اول ما شافهم بصلهم بقلق: لازم
غرام كملت عنه: فصيلة دمه و انا و أبوه فصيلته و نقدر نديله و مصطفى اخوه كمان، فى ايه تانى !
الدكتور: اخدنا من اخوه عقبال ما جيتوا بس مش كفايه، نزف كتير و لدلوقت مش عارفين نوقف النزيف و لا نحده
مراد برعب: يعنى ايه مش عارفين ! فى ايه بالظبط !
الدكتور: اخد تلات رصاصات ف بطنه و الحمد لله مصابتش اعضاء مميته او حيويه زى الكبد او الكلى لكن نزف ! اضطرينا نستأصل جزء من الامعاء اللى اتأثرت بالاصابه لكن النزيف بيزيد و ده لإن
مراد وقف بالعافيه راح عليه بهلع: لإن ايه !
الدكتور: الرصاصه إستقرت ف الحوض و قدرت تصيب الخصيه و حاليا لازم نستأصلها
مراد غمض عينيه بدوران و الدنيا كلها بتلف بيه و كل حاجه قدامه بتدخل ف بعضها او بتقع !
غرام بتحاول تبلع ريقها بالعافيه مش عارفه من كمية المرار اللى فيه كإنها فى صبار حساه ف جوفها فعلا !
الدكتور بصلهم: مينفعش نستنى تانى ! كده هيبقى بنخاطر بحياته لإنه جسمه مش هيتحمل فقدان دم اكتر من كده !
همسه ف البيت بتفوق و تصرخ بألم زى اللى ماسكه ولعه مش متحمله وجعها و لا عارفه تسيبها !
ليليان عيطت: ماما فوقى، فوقى ارجوكى انا لوحدى، متسبنيش انتى كمان، بابا و غرام سبونى و مشيوا، متسيبنيش، و لا احنا لازم نسيب مراد دلوقت لازم نتطمن عليه..
همسه كإنها مش سامعاها و بتعيط و بس او شبه بتصرخ: مراد،، اخوكى يا ليليان،، اخوكى
ليليان اتكلمت بمنتهى الضعف: هيبقى كويس،احنا اصلا هنلاقيه كويس و حاجه بسيطه او مفيش حاجه اصلا
همسه بصوت تايه: و لو لاء ؟ هقدر اعيش من غيركوا تانى ! من غير إبنى ؟
ليليان ضمتها عليها و عيطت معاها و همسه بتتوه ف حضنها و بتقع منها اخر قوتها !
ليليان بتحاول تفوقها مش عارفه: يلا هنروحله و هتطمنى
همسه مستسلمه تماما للضعف: لالا انا،، انا مش هروحله،، مش هقدر،، مش هقدر اسمع حاجه،، مش هعرف استحمل صدمه تانيه، انا خايفه
ليليان زعقت: فوقى بقا، مش انتى اللى قولتى لازم نتغلب ع الخوف ! منستسلمش كده ! نحارب الكابوس عشان نعرف نطلع منه ! و ده مجرد كابوس ملهوش علاقه باللى حصل لمراد دلوقت ! اللى حصلنا كان مجرد كابوس و خلاص خرجنا منه و ملهوش علاقه بحادثة مراد دلوقت و مش معنى إنه إتكتبلنا الخساره زمان يبقى هيتعاد تانى !
ليليان شدتها وقّفتها و دخلت بيها اوضتها لبست و ساعدتها تلبس و اخدتها و نزلت مع الحراسه !
خلت الحراسه كلمت السواق اللى راح مع غرام و أبوها و عرف منهم المستشفى و وصّلهم !
دخلوا و طلعوا ع طول و هنا وصلوا على كلام الدكتور مع مراد و غرام !
مازن اول ما شافهم إتحرّك بجسمه ناحيتهم بس رجله كإنها إتسمّرت مكانها ف رجع بجسمه ف وقفته !
ليليان بصتله بلهفه اوى و اخدت نفس عميق بس اول ما ثبت ف وقفته خرّجت نفسها بإحباط او وجع و إتقابلوا ف نظره صعبه !
مالك عرف من يونس حالة مارد ف بعد محاولات يونس و اصرار منه طلع بالعافيه من غرفته بتعب و إتسند لحد ما نزل للعمليات و قبل ما يقرب شاف الوضع قدامه ميسمحش حتى يسأل ! وقف على جنب يسمعهم باهتمام ..
همسه بصتلهم بتوهان: نزيف ايه و خطر ايه ! بيتكلم عن مين ؟ إبنى فين ؟
الدكتور بصلهم و عاد كلامه: مينفعش نستنى تانى ! كده هيبقى بنخاطر بحياته لانه جسمه إبتدى يفقد مقاومته و توازنه و ده او استمر تأثيره هيتنقل للمخ ! اسرع حل متاح قدامنا نستأصل مركز النزيف و سببه عشان نعرف نوقفه ! الخصيه اللى هى سبب النزيف و بكده احتمال كبير هنسيطر ع النزيف او ع الاقل هنحجّمه
همسه صرخت بوجع: خصيه ! و ده معناه إنه مش هيخلف !
الدكتور: اه، ممكن نخاطر و نعمل جراحه نلم الجروح ف المنطقه دى كمحاوله بس لو فشلت المحاوله دى هيبقى تمنها وحش ! النزيف هيرد من مكانها و ساعتها مش عارف ايه اللى ممكن يحصل لو ملمناش الموضوع ! اى انتظار مش ف مصلحته و مخاطره بحياته !
مازن بص لمراد و غرام غمضت عينيها و بتحاول تفتحها مش عارفه ! حاسه عينيها تقيله او رافضه تشوف الحقايق قدامها !
الدكتور: هاا ؟
مازن بص للاتنين و رد هو !
امنيه خلصت شغلها و سابتهم يتحركوا بالعربيات ينقلوا الحاجه و إتحركت هى ع المستشفى ..
دخلت سألت على مالك و عرفت إنه خرج من العمليات ف طلعتله و رايحه ناحية اوضته شافته بيتحرك لبرا بخطوات تقيله شويه و ماسك الموبايل ..
بتلقائيه رجعت على جنب تشوفه بيكلم مين ! مين يهمه اوى كده لدرجة اول ما يفتّح من وقعه زى دى يلجأله !
مالك كان انسحب بتعب او حزن و شاور ليونس يجبله موبايله .. يونس نزل جابهوله و مالك فضل مستنيه لحد ما رجع و اخده منه كإنه معندوش صبر يطلع اوضته الاول او معندوش طاقه !
مسكه و كان هيرن على فهد شاف الوقت بدرى جدا ف إتراجع !
او هو الموقف اللى شافه خلاه محتاج حد تانى ! رن على حلم اللى اول ما شافت موبايله إبتسمت بلهفه حتى قبل ما تشوف مين !
فتحت و جات ترد صوتها اتحاش بدموع ف سابت دموعها تتكلم !
مالك اخد نَفس بتعب و حاول يكون هادى او تقريبا هو بقى هادى اول ما سمعها: انتى كويسه صح ؟
حلم بضعف: لاء ! من غيرك لاء ! من غيرك لاء يا مالك لا عمرى كنت و لا هكون كويسه و لا هكون اصلا ! انت النفس اللى بتنفسه هكون كويسه ازاى و انفاسى غايبه معاك !
مالك إبتسم ع الحلم اللى قادر يحتويه مهما كان و لسه عنده القدره يحاوطه و يحاصره و يتمرد على اصله حلم و يفرض نفسه ع الواقع ..
حلم: مالك يا مالك ؟
مالك ضحك ضحكه هاديه ع السؤال و هى ضحكت معاه و إتقابلوا ف ذكرياته !
مالك بصوت هادى: وحشتينى
حلم عيطت: انت كويس ؟ احساسى بيقول لاء
مالك: عشان قولتلك وحشتينى ؟ و لا عشان احساسك ؟
حلم بضعف: من امبارح منمتش و لا انا و لا حلم و ياسين و هما بيعيطوا و انا مش عارفه اعمل حاجه غير اعيط معاهم
مالك مش عارف ليه حس إنه محتاجلها دلوقت ! لاول مره يستغبى اوى فكره إنه ممكن يكون له سكه تانيه مفهاش قلبها دليل له !
مش عارف عشان الموت اللى واجهه من شويه و إترعب إنه ممكن يموت و يسيبهم ! يموت جعان حنيه و طبطبه ! يموت لوحده ! و لا عشان حالة مارد اللى فيها و شاف مراته و أبوه و امه جنبه ف حس إنه محتاج للإحساس ده ! و لا عشان تعب و قرر يستسلم لقلبها اللى محاوطُه او قلبه هو اللى متمرد منه مش فارقه !
الاسباب كتير و مش عارف و لا عايز يعرف ! هو عارف بس إنه محتاجلها دلوقت !
حلم شدته من لغبطته بكلامها: مالك انت فين ! قولى انت فين بالظبط هجيلك
مالك إبتسم بالعافيه: انا محتاجلك اوى،، انا
حلم قاطعته: انت فين ؟ محتاجلى او لا دى مش قضيتى ! انا دلوقت ف انت فين ! شكلك مش مظبوط او فى حاجه و انا هجيلك سوا احتاجتلى او لاء
مالك غمض عينيه بإبتسامه رايقه و سكت شويه: هكلم الحراسه دلوقت عقبال ما تجهزى هيوصلوكى لعندى
قفلت معاه و دخلت بسرعه لبست !
روفيدا دخلتلها: فى حاجه و
حلم قاطعتها بوجع: مالك فيه حاجه و ريحاله
روفيدا بقلق: كلمك ؟
حلم هزت راسها و هى بصتلها: طب سيبى الولاد لحد ما تفهمى فى ايه ! ان شاء الله بسيطه بس
حلم هزت راسها: لالا هخدهم .. هو محتاج يكونوا معاه دلوقت
مالك قفل معاها و كلم الحراسه و فعلا إداهم عنوان المستشفى و إتحركوا معاها لعنده !
اللوا صالح كان راح وراهم المستشفى و متابع مالك لحد ما خرج من العمليات و نزل يتطمن من الدكتور و طالع شاف امنيه و قبل ما يروح عليها كانت واقفه مكانها بغيظ و مش عارفه تقدّم و لا ترجع بس غيظها بيحرّكها ..
راحت علي مالك: ده مين ده اللى يخليك تقوم من رقدتك عشان تكلمه و انت حتى لسه مفوقتش ؟
مالك لف وشه لها و مستغربش كتير من وجودها و لا حتى سؤالها و قصد يتجاهل سؤالها و يرمى سؤاله ع الشغل عشان يوصّلها ان اللى بينهم شغل ..
مالك: خلصتوا ؟
امنيه إتغاظت من تجاهله و سابت سؤاله معلق قدام سؤالها !
مالك رفع حاجبه و هى ربعت إيديها: ياترى بقا يستاهل خروجك و وقفتك دى و تعبك عشانه ؟
مالك نفخ بشكل مكتوم و هى كعمشت وشها بتريقه: مفتكرش، مش عارفه هتفوق امتى ؟
مالك زعق بشكل مرهق: افوق من ايه ؟
امنيه ببرود: من التخدير اللى انت فيه ؟ مش بردوا كنت لسه خارج من عمليه ! و لا خلاص
مالك مردش و أبوها هو اللى راح عليهم و هو بيرد عليها: ياريتك انتى اللى تفوقى الاول
امنيه نفخت بضيق من غير ما تلتفت لأبوها و هو وصل عندهم و إبتسم لمالك: حمد الله ع السلامه يا ملك
مالك إبتسم بإرهاق: الله يسلمك عقبال عندك
اللوا صالح رفع قبضة إيده عمل نفسه هيضربه و مالك رجع لورا بضحك: بهزر يا مرضان..
امنيه إبتسمت على ودهم و هزارهم و شكل علاقتهم اللى متغيرش و إتمنت لو كانت هى جزء من العلاقه دى او سببها ..
مالك: متقلقش انا هتابع الموضوع لأخره حتى و انا هنا و
اللوا صالح: لا ريّح انت بس لحد ما تبقى كويس و الباقى سهل اصلا .. دى تلبّس و التحقيقات مش هتاخد كتير حتى لو فى انكار
مالك هز راسه بتفهم و اللوا صالح بص لامنيه و نظرته و لهجته إتغيروا: شددتى على نقل زفت هامر للمستشفى ؟
امنيه بضيق: هما نقلوه للمستشفى العسكرى و
اللوا صالح شدد على سؤاله و هو بيعيده: تممتى وراهم و بعتى إشاره تشدد على حساسية وجوده هناك ؟
امنيه تهتهت بخنقه عشان هى بس تابعت العربيات لحد ما نقلتهم و سابتهم راحوا و جات ع المستشفى بعد ما عرفت من يونس إنهم هنا !
اللوا صالح بغضب: إتفضلى كملى اجراءات العمليه و ابعتى إشاره للإداره ف الجهاز بإتمام العمليه و يبتدوا شغلهم و تحقيقاتهم..
امنيه لسه هتتكلم آبوها نفخ اوى و لسه هيزعق مالك شاف الوضع بينهم متوتر و عارف سببه ف إنسحب بهدوء بعد ما بص للوا صالح: طيب انا ف غرفتى لو فى حاجه كلمنى اول باول
مشى و سابهم و امنيه بصت لأبوها بغيظ: حضرتك عارف كويس ان إتبعتت إشاره للجهاز بتفاصيل اللى حصل و النتيجه و هما بعتوا قوه لزفت ع المستشفى العسكرى و اكيد معاه، لازمته ايه زعيقك ده !
أبوها هز راسه بزعل بمعنى مفيش فايده: زى لازمة وجودك هنا !
امنيه دوّرت وشها و هربت بعينيها بعيد و أبوها بصلها بضيق: اتفضلى ع شغلك
امنيه لسه هتتكلم أبوها زعق: يلاا .. احنا مش هنخلص من الحوار ده بقا ؟ يعنى حضرتك سايبه شغلك و جايه و مش متخيله حتى ايه اللى ممكن يحصل ! مالك و يونس معاه و مارد و مصطفى و مازن معاه و المفروض سيادتك تبقى هناك تتابعى بقية الشغل .. لكن ساييه ده كله و جايه ببرود ليه مش فاهم !
امنيه صرخت فيه: انا مش هزفت حاجه ! انت كل حاجه شغل شغل ؟ مبتعرفش تشوف الامور مره بعواطفك ؟ كل امورك بتحكم عليها بعمليه ! حتى مالك اما وقع كنت اول واحد اخدت خطوه لورا ! متهمتوش اه بس مفكرتش حتى تبقى جنبه ! مسألتش نفسك ليه مرجعلكش انت بدل مراد !
أبوها كتم غضبه على غبائها: و لو حصل و كنت اخدت خطوه ناحيته كان ايه اللى هيحصل ! لو كنت إستمريت جنبه و معاه قدام الكل عارفه كان ايه اللى ممكن يحصله؟
امنيه دورت وشها عشان عارفه ان مالك ساعتها كان هيتشك فيه و ده هيأذيه !
أبوها هز راسه بأسف: ساعات القرب الزياده بيأذى ! القرب اللى ملهوش لازمه ! القرب اللى صاحبه ملهوش مكان !
أمنيه نفخت بغضب لإنها حاليا معندهاش طاقه تدخل حوار كله حكم و مواعظ ! هى طاقتها حاليا سامحالها تتنفس بالعافيه بعد مكالمة مالك لحلم اللى سمعتها كلها !
أبوها شايف شرودها ف مسك دراعها و زعق كإنه بيفوّقها: انتى بقا اللى المفروض تسألى نفسك اللى حصل ده كان بسبب مين ! مش بسببك !
امنيه إتصدمت: بسببى ؟ انا ؟
أبوها بغضب: انتى امتى هتبطلى تهور ؟ اه بسبب سيادتك ؟ و دلوقت بردوا بتتغابى لسه ! هو مش إتضرب بسلاح ثروت اللى وقع قدام الكلب ده و كان مشغول ف إشتباكه مع ثروت اللى هجم عليه بزعيق بعد ردك و تدخلك ؟
امنيه لسه هترد أبوها زعق: يعنى انا مش عارف امتى هتفوقى بقا ! انتى اللى امتى هتخرّجى عواطفك شويه من حساباتك ع الاقل حسابات الشغل ! انا علمتك كده ! بس من الواضح إنى لا علمتك و لا حتى الدنيا و الظروف بيعلموكى ! يعنى حتى لو بتحبيه او هو بيحبك و ده مستحيل بردوا لازم كنترول على تصرفاتكّ ! وقع مره بسببك و دفع تمنها كتير و دلوقت راجعه تكرريها تانى و اهو بيدفع تمنها و ده غير مرواحك له المستشفى قبل الاجتماع ! و طبعا فوقهم مجيك له المستشفى و رميتى كل حاجه تحت رجلك و مفكرتيش ف العواقب..
امنيه لسه هترد أبوها مش بيديها فرصه للكلام: و ياريته حبك كنت هقدر اندفاعك ده ! لكن لا حبك و لا عمره هيحبك ! عارفه ليه ! عشان قلبه اللى المفروض يحب او يكره بيه مش معاه اصلا ! عارفه فين ! مع واحده تانيه ! و الواحده دى تبقى مراته و ام عياله و حبيبته ياريت تفهمى ده !
امنيه إتنرفزت: لا معلش الحب ده من ناحيتها هى ! لكن هو اوعى تقنعنى إنه لسه بيحبها !
اللوا صالح حرّك إيده على وشه يكتم غضبه: امال اول ما فاق رجعلها هى ليه ! إحتاجلها دلوقت ليه ! مع إنك قدامه اهو و بإشاره هتبقى بين إيديه ! زى ما كنتى قبل كده قدامه بس إختارها هى و دلوقت بردوا بيختارها هى
امنيه إتعصبت عشان الكلام و عقلها مألوفين على بعض: كان غلطان
ابوها هز راسه بأسف: و إحتياجه لها دلوقت بيكرر حاجه هو عارفها غلط ؟
امنيه نفخت و أبوها بصلها بغضب: حتى لو، ف مختلفش عنك كتير ! مانتى جايه تكررى غلطك تانى ! ف الاول حطيتى نفسك جنبها قدامه و انتى عارفه هيختار مين و دلوقت راجعه تكرريها تانى و انتى عارفه بردوا هيختار مين ده ان مكنش اختار اصلا !
امنيه: مختارهاش ! الظروف اللى كل مره بترميها ف طريقه
أبوها بيحاول يتماسك عشان يشدها من الدوامه دى ! بنته صعبانه عليه: الظروف قبل كده ادتهاله ! طب و دلوقت معاها ليه ! ساب الدنيا كلها بما فيهم قضيته اللى كان هيموت بسببها ليه عشانها ! ساب حتى ولاده ليه عشان يبقى جنبها ! معاها لحد دلوقت ليه ؟
امنيه لسه هترد بإندفاع أبوها سبقها بتحذير: و اوعى تقولى عشان الولاد و لا القضيه و لا اى ظرف مهما كان ! عارفه ليه ! عشان و لا اى ظرف مهما كان هيجى حاجه جنب محنته و الظروف اللى إتحط فيها و مع ذلك الظروف دى مزنقتهوش و لا اجبرته على حاجه هو مش عايزها ف مش هتجبره الظروف دلوقت ! اكيد شوفتى ازاى حارب الظروف مهما شدت عليه و ممشيش ف تيارها ! عشان مالك مش من النوعيه اللى بيتلوى دراعها و لا بيعمل حاجه هو مش عايزها !
امنيه الدموع لمعت ف عينيها و أبوها بصلها بتأكيد: هو معاها عشان عايز يبقى معاها مش عشان حاجه تانيه ! قبل كده حارب الظروف بيها و انهارده بيحاربها عشانها و بكره هتتأكدى
مالك كان انسحب من وسطهم و حود اخر الطرقه ينزل السلم بس وقف على كلامهم يسمعه خاصة اما لقاه بيلف حواليه هو و حلم .. دايما اللى برا الدايره بيبقى مشغول باللف فيها ف مبيشوفش كل حاجه او بيشوف اللى قصاده بس و هو كان محتاج يسمع حد برا الدايره ! حد بيتفرج ع الحكايه من برا يمكن يفهم اللى مش قادر يفهمه ! و بمجرد ما سمعهم عقله حدف قدامه كلام مراد و تلقائيا إبتسم ع الحقيقه المسلم بيها ! كمل طريقه و نزل غرفته !
امنيه مع أبوها دورت وشها عشان عارفه ان كلام أبوها فيه كتير من الصح اللى هى بتحاول تهرب منه او مش عارفه تواجه عقلها بيه و قافله عقلها ! أبوها سابها و مشى و بيدعى تستسلم بقا ! فضلت مكانها شويه عينيها بتطق غيظ بيقلب لغضب و يتحول لغيره و فجأه كل ده إتقلب لشرار اول ما إنتبهت لحلم قدامها و عيالها ف حضنها!
حلم شافتها و قدمت خطوات و امنيه راحت ناحيتها و الاتنين وقفوا قصد بعض بنظرات محتده !
مالك كان طلع اوضته و رقد ع السرير بتعب و بيتقلب بملل و شويه و يقوم يبص من الشباك و شويه و يرجع يقعد ع الكنبه !مسك موبايله و بيقلب فيه يفتح الواتساب يسيب رساله لفهد اما يصحى يكلمه شاف فى مسدجات من رقم غريب و مفتوحه يعنى مقريه ! إستغرب للحظات و فتحها و إتسمّر مكانه و عينيه ضلّمت بغلّ !
ف المستشفى العسكرى هامر إتنقل هناك عشان إصابته و صفوت كمان اللى كان مضروب ف إيده و خلّصوا و هما ف العمليات قبل ما يتحوّلوا لغرفه الباب إتفتح و دخل اللوا ثروت !
هامر بصّله بحده و ثروت وقف و حط إيديه ف جيوبه و إبتسم بمكر: الدنيا صغيره اوى مش كده ؟
هامر بصّله بغضب: متخلنيش اخليها كبيره عليك
ثروت ضحك اوى بعدها وقف ف الضحك بأسف: نتفق
هامر بحده: عايز ايه !
ثروت بشر: مالك يشيل الليله
هامر رد بقرف: كان هيشيلها لولا
ثروت عاد كلامه ببطئ مخيف: ماالك .. يشيل .. الليله
هامر بصّله شويه بتفكير: السبب و المقابل ؟
ثروت ضم بوقه على بعضه ببرود: السبب ليا و المقابل ليك ! السبب تقدر تقول كرامتى ! و المقابل تقدر تقول كرامتك !
هامر بصّله بتدقيق: و لو محصلش ؟ يعنى لو معرفناش نحدف الليله كلها ف حجره ؟
ثروت بص لصفوت و رجع بص لهامر: ساعتها فى خطوه سايبها اخيره .. كوره بس مش هتتلعب غير ف الوقت الضايع
هامر بتحذير بص لصفوت زى ما ثروت بصّله و رجع بص بثروت بحذر: اوعى يكون..
ثروت ببرود: حلم
هامر بصّله بحده: بلاش .. ده غبى و هيشوط ف الكل .. انا بحوشك عن غباءه
ثروت بغضب: اعتقد احنا إختلفنا بسبب عيله بس دلوقت مش هنقع بسببها ! قولت ايه !
هامر زعق: إختلفنا بسبب طمعك و غبائك !
ثروت قرّب بخطوات ثابته ناحيته و ركز إيديه ع السرير قصاده و ميل عليه: حلم بنتى !
هامر زعق: بأمارة ؟
ثروت رجع ف وقفته بجمود: انا اللى ربيت و انا اللى كبّرت و انا اللى علّمت !
هامر زعق: كفايه عليها لحد كده ! ساعدتنا كتير اوى و من اول الحكايه و كانت النتيجه وقعت و احنا بردوا وقعنا !
الاتنين بصوا لبعض قوى و سكتوا و ثروت قطع سكوتهم: نتفق و لا هى تكمل الباقى من الحكايه !
هامر بتردد: بس...