رواية الحب الضائع الجزء الأول للكاتب عبد الرحمن أحمد الفصل الثاني
محمد: الو ايوة يا بابا
ادهم: ازيك يا محمد
محمد بجديه: الحمدلله يا بابا وبعدين خلاص محدش بقا يشوفك خالص كدا
ادهم بجدية: الشغل والله يا محمد وكمان الشركات انا اللى بتابعها
محمد بهزار: طب اعمل حسابك بقا تيجى وتسيبك من الشغل ده علشان ملك هتعمل الاكل بأديها النهاردة
ادهم بهزار: هههههه ملك بجد تعمل اكل دى ممكن تجبلنا تسمم
محمد بهزار: ما انا وحضرتك هنروح نعمل غسيل معدة بعد الاكل بس تعالى بس.
ادهم بضحك: ماشى نص ساعة واكون عندك
محمد: تيجى بالسلامة، يلا مع السلامة
ادهم: مع السلامة.
وجدى: يابنتى لازم تنسى بقا وتروحى جامعتك علشان الامتحانات فاضلها شهرين
يارا بحزن: حاضر يا بابا بس حكاية انى انساه مش هقدر.
وجدى بجدية: يا يارا يا حبيبتى لما حاجة تحصل فى الحياه والحاجة دى تسببلنا حزن وتخلينا منقدرش نستحمل، الحاجة دى الحياه مش هتقف علشانها، كل حاجة بتحصل ده قدرها وليها وقت والحياه هتمشى عادى المهم اننا منديش للحاجة دى حجمها علشان متسيطرش علينا ونحاول ننساها حتى لو اقرب حد ليكى مات حتى لو انا جيت فى يوم مت هتحزنى شوية بس هتنسى
يارا بجدية: بعد الشر عليك يا بابا متقولش كدا.
وجدى بهزار: طب عايز اشوف يارا حبيبتى اللى الضحكة مكنتش بتفارقها
يارا بأبتسامه: حاضر يا بابا
وجدى بحب: يحضرلك الخير يا حبيبتى، اه صح افتحى موبيلك علشان اكيد زمايلك بيتصلو بيكى وانتى قافلاه من يومين وكمان من بكرا تروحى الجامعة
يارا بجدية: حاضر يا بابا.
محمد: نورت بيتك يا بابا
ادهم: بنورك انت واختك يا محمد
محمد بهزار: يلا اجهز علشان الوليمة اللى ملك فضحانا عليها
ادهم بهزار: ربنا يستر
ملك تخش وتقول: ايها السادات والسادة الاكل جهز
محمد بضحك: انتى عامله هوليلة على الاكل اللى عاملاه كدا لية، كمان شوية يجيلنا تسمم وتندمى
ملك بغيظ: خش ياض بقا
محمد بهزار: ياض!
ملك بضحك: ايوة
محمد بضحك: هعديها بس لو مكنتيش اختى كنت جرجرتك على القسم
ملك بهزار: متقدرش.
ادهم بهزار: بطلو بقا مناقرة فى بعض وتعالو نخش لقدرنا اللى جو ده
ملك بحزن: حتى انت يا بابا
ادهم بضحك: بهزر يا حبيبتى يلا بقا
محمد وملك: يلا
محمد وملك وادهم قاعدين على السفرة بيتغدو
محمد بندم: تصدقى يا ملك ظلمتك، الاكل حلو
ملك بفخر: منا عارفة مش محتاجة رأيك
محمد بهزار: وكمان مغرورة
ملك بتطلع لسانها: ايوة.
ادهم بجدية: يا محمد اسمع كلامى وسيب الشرطة وتعالى امسك شركة من شركاتى وتبقا بتاعتك واهو تبقى شيلت شوية عنى
محمد بجدية: يابابا انا من وانا صغير وانا عايز ابقى ظابط كبير واهو بقيت وبحب شغلى جدا ومش عايز اسيبه
ادهم: خلاص براحتك بس فكر فى كلامى
ملك مقاطعة: محمد انت شغلك كله خطر وكل ساعة ببقى خايفة عليك ولا مش فاكر من شهرين حصلك اية
محمد بهزار: علشان خدت رصاصة فى كتفى
ملك بجدية: كانت ممكن تجى فى دماغك ومت.
محمد بخوف: ياساتر يارب انتى هتفولى عليا
ملك بضحك: لا بس بردو
محمد: انا شبعت هقوم اغسل ايدى واطلع انام علشان بقالى يومين منمتش فيه قضية قتل ومقتول شغل
ملك بخوف: قضية قتل، استر يارب
محمد: يلا باى
ملك وادهم: باى.
يارا تفتح الموبيل وتلاقى
20 مكالمة من ملك صاحبتها
ولسة هتتصل بيها لقتها بتتصل هى، ردت يارا
ملك بزعيق: بقا كدا يا ندلة يومين متجيش الجامعة وكمان قافلة موبايلك
يارا بحزن: غصب عنى والله يا ملك اصل
ملك: اصل اية
يارا بعياط: سامح مات يا ملك
ملك بصدمة: اية
يارا بعياط: لقوه مقتول فى شقته من يومين ومش عارفين هو اتقتل ولا انتحر
ملك بحزن: لا انتحار اية سامح مينتحرش.
يارا بحزن: انا بردو بقول كدا بس اتقتل ازاى ومين قتله
ملك بحزن: اية ده اخويا عنده قضية قتل وانتى سامح اتقتل، ده اية الزمن ده
يارا بجدية: اخوكى اية
ملك بجدية: سيبك سيبك، المهم البقاء لله والله زعلتينى
يارا بحزن: الحمدلله على كل حال، انا هاجى الجامعة بعد بكرا
ملك بجدية: فعلا ده احسن حاجة علشان تنسى وكمان الامتحانات قربت
يارا: ايوة، انا هنام دلوقتى علشان تعبانة ودماغى مصدعة جامد.
ملك بجدية: ماشى وانا هجيلك بكرا اقعد معاكى شوية يلا سلام
يارا بجدية: ماشى سلام
تقفل يارا مع ملك وتقعد تتفرج على صورها مع سامح وتعيط وتقفل اللاب وتنام
تانى يوم يصحى محمد بدرى من النوم ويبص من شباك الاوضة بتاعته يلاقى البوابة بتاعة الفيلا من برا بتفتح وتخش عربية ويبتسم محمد وينزل ويخش شخص ويحضن محمد
محمد بفرح: يااااه عااش من شافك يا رامى.
رامى بأبتسامة: وحشتنى يا محمد، يااااه بقالنا اكتر من خمس شهور مشوفناش بعض مع اننا ولاد عم
محمد: ما انت اللى سافرت علشان الشغل لندن وقولت عدولى
رامى بضحك: ادينى رجعت يا سيدى وهفضل فى مصر علطول وهقعد مع بابا وماما في الفيلا بتاعتنا علشان الفيلا بتاعتى هسيبها لحد ما اتجوز وهوضبها
محمد بأبتسامة: كويس والله، احكيلى بقا عملت اية فى لندن.
رامى بهزار: ياااااه دى حكاية طويلة، انا مفطرتش نفطر الاول ونقعد نتكلم على هداوة
محمد: طب استنى هقول للمسؤولة عن الاكل تعمل الفطار
رامى بضحك: لا لا انا عايز الكسولة اللى اسمها ملك دى هى اللى تعمله
محمد بضحك: هههههههه اسكت مش هى اللى عملت الفطار امبارح
رامى بقلق: وانت عامل اية دلوقتى بعد ما كلت
محمد بضحك: لا دا اكلها حلو عكس ما توقعت
رامى بأرتياح: طب كويس صحيها بقا تعمله
محمد: حاضر دى هتفرح انك جيت.
يلاقو ملك نازلة بتدعك فى عينها ودايخة
رامى بهزار: صحى النوم يا كسووووولة
ملك بدوخة: اية ده الصوت ده مش غريب عليا
رامى بهزار: وكمان مش شيفانى
ملك وبدأت تفوق: اية ده راامى؟
رامى: صحى النوووم ايوة راامى
ملك بأبتسامة: جيت امتى
رامى: امبارح بليل
ملك: اخيرا بعد خمس شهور
رامى بضحك: خلاص بقا قلبك ابيض، وبعدين انا عايز افطر من ايدك النهاردة
ملك بفرحة: حاضر هعملكوا الفطار.
محمد بهزار: بس يكون حلو زى اكل امبارح والنوم ميأثرش عليكى
ملك بضحك: لا خلاص فوقت
ملك تحضر الفطار وتحطه على السفرة وتنادى لرامى ومحمد
ويقعدو يفطرو مع بعض ويتكلمو
رامى: تخيل يا محمد ان هناك الدنيا غريبة جدا حتى الشغل بيخلص بسرعة بس متعب والصفقات كمان
بس الصراحة الجو هناك حلو وعلى قد منا مستريح هناك مقدرتش اقعد اكتر من كدا وانا معرفش حد، قولى بقا اية اخبار الشرطة معاك واخر الاكشن.
ملك بضحك: من ناحية الاكشن هو اكشن
محمد بجدية: الشغل تمام بس ساعات تجى قضية سهلة وتخلص بسرعة وامسك اللى عملها وساعات تيجى مهمة زفت وليها الغاز وساعات توصل انى بعد ما اكشف المجرمين واطاردهم يتضرب عليا نار واخرها من شهرين جاتلى رصاصة فى كتفى وربنا ستر
رامى: يلاهوى انت حياتك يابنى كدا خطر
محمد بجدية: يابنى خلاص اتعودت على كدا
رامى بجدية: واية بقا اخر جريمة معاك
محمد بجدية: لسة من 3 ايام.
حصلت جريمة قتل وحاسس ان ايها الغاز كتير ووراها حاجات كتير هكتشفها
رامى بأستغراب: واية اللى يخليك متأكد كدا
محمد بجدية: مش عارف وكمان حاسس انها مش زى اى قضية عدت عليا
ملك بغيظ: هو ده اللى قالقنى
رامى: شكلها قضية معقدة بقا
محمد بضحك: مفيش حاجة معقدة على محمد ادهم السيوفى
رامى بضحك: ههههههه ماشى
محمد بجدية: طب قوم يلا علشان الجمعة هتأذن، يلا علشان نصلى.
رامى بجدية: يلا بينا
ملك: وانا هروح ليارا صاحبتى يا محمد
محمد: طب خدى السواق معاكى وخلى بالك من نفسك
ملك: حاضر.
ادهم بجدية: هاتى كل التقارير بتاعة الاسبوع اللى فات يا نسرين
نسرين بجدية: حاضر يا فندم وده كل تعاملات الشركة امبارح وجه فاكس من الشركة اللى حضرتك هتعمل معاها الصفقة الجاية
ادهم بجدية: تمام تقدرى تتفضلى وعايزك تقولى للموظفين انى عامل اجتماع الساعة 3
عايز اكلمهم فى شوية حاجات
نسرين: حاضر يا فندم، حضرتك تؤمر بحاجة تانية؟
ادهم بجدية: لا اتفضلى
نسرين: عن اذنك
...
ادهم بيتكلم فى الموبيل: ايوة يا ياسر عملت اية فى اللى قولتلك علية
ياسر بجدية: كله تمام يا ادهم بيه كل حاجة خلصت
ادهم بجدية: تمام، عدى عليا فى الشركة علشان عايزك على الساعة 5 كده
ياسر بجدية: حاضر يا ادهم بيه، تؤمر بحاجة
ادهم بجدية: لا سلام دلوقتى.
ملك بجدية: ازيك يا يارا
يارا بجدية: اهو الحمدلله
ملك بحزن: معلش يا يارا هى الدنيا كدا وحشة وبتدى الانسان حاجة وفى وقت تاخد الحاجة دى تانى
يارا بحزن: مش قادرة اتخيل اننا انا وسامح كنا هنتجوز بعد شهرين وانه اتقتل، حاجة فظيعة يا ملك والله مش قادرة انسى وتعيط
ملك تحضن يارا وتقول: معلش يا يارا لازم تستحملى وتكونى اقوى من كده والحياه مش هتقف يعنى
يارا بعياط: تفتكرى هقدر اعيش من غير سامح يا ملك.
ملك بجدية: ايوة يا يارا هتقدرى وهتنسى كمان وبعدين انتى مش كنتى متخانقة معاه
يارا بعياط: ماشى بس كنت عارفة ان غصب عنه اللى عمله وكنت هسامحه لكن حصل اللى حصل
ملك بحزن: الحمدلله على كل حال ولازم تنسى يا يارا وربنا ان شاء الله هيعوضك
يارا بحزن: الحمدلله.
محمد بجدية: بقولك اية يا رامى انت النهاردة هتفضل معايا وهنتغدى مع بعض، انا النهاردة اجازة وفاضى
رامى بأستغراب: اجازة؟ انت مش المفروض عندك قضية ولازم تروح تحقق
محمد بجدية: هروح كدا كدا بكرا والنهاردة مش عايز اروح علشان دماغى فيها شوية حاجات كدة
رامى بجدية: لا انا هاجى معاك النهاردة، عايز اشوفك وانت بتشتغل وبتحقق كده
محمد بهزار: انت جاى تتفرج على فيلم، بطل هبل
رامى بجدية: مش هتراجع عن اللى فى دماغى.
محمد بأستسلام: حاضر، استنى طيب اكلم ملك علشان مش هتطمن وانا فى الشغل وسايبها
رامى بجدية: هتصل بيها انا
محمد بجدية: اسكت يلا هكلمها انا ولا اجرجرك على القسم
رامى بضحك: انت هتعملى فيها ظابط شرطة اتصل بيها انت ياخويا
محمد بضحك: ايوة كده كش
رامى بضحك: اكش منك انت
محمد بهزار: طبعا
رامى بزهق: حاسس انى بكلم طفل، خلصنا بقا واتزفت كلمها
محمد بضيق: حاضر.
ملك بجدية: بس تفتكرى ازاى ياسر يتقتل وهو ميعرفش حد عدو او لية اعداء
يارا بجدية: معرفش ده اللى هيجننى، حاجة تحير
ملك بجدية: بس، موبيل ملك يرن، ثوانى هرد على محمد اخويا
ملك بجدية: ايوة يا محمد
محمد بجدية: انتى فين
ملك: عند صاحبتى يارا ما انت عارف
محمد: طب قولى للسواق يرجعك الفيلا بقا علشان انا رايح الشغل
ملك بصدمة: انا نسيت وقولت للسواق يمشى.
محمد بضيق: هو ده وقته، خلاص ابعتى العنوان فى رسالة وهاجى اخدك بالعربية ارجعك واروح انا ورامى على الشغل
ملك بأبتسامة: حاضر
وتقفل
يارا بجدية: فية اية؟
ملك بجدية: دا اخويا هيجى ياخدى بالعربية يروحنى علشان قولت للسواق امشى
يارا بحزن: هتمشى وهتسيبينى
ملك بجدية: ما احنا بكرا هنتقابل فى الجامعة وادينى قاعدة معاكى اهو لحد ما يجى
يارا: ماشى.
محمد بضيق: الزفتة دى مبعتتش العنوان لية
رامى بهزار: تلاقيها نسيت
محمد بسرعة: اهى بعتته
ويفتح الرسالة ويلاقى العنوان
رامى بضحك: اهو يلا بينا
محمد بأستغراب: العنوان ده انا شوفته فين قبل كده
العنوان ده مش غريب عليا، شوفته فين؟ فين؟