رواية أحببت ابنة الخادمة الجزء الأول للكاتبة ندى الصاوي الفصل السادس
اشرقت الشمس معلنه بدايه يوم جديد ولكن هذا اليوم حفيل
بالمفاجاءت تستيقظ ملاك من نومها على صوت زعيق سعاد مع صاحب البيت
ملاك مفزوعه: في اي ماما بتزعق كده لى
ثم نهضت لترى ماذا يحدث واتجهت لباب
سعاد: هو مش كل شويه تغالى الاجر
صاحب البيت بسماجه: والله ده الى عندى
ملاك: في ايه ي ماما
سعاد: مفيش ي ملاك خشى جوه
صاحب البيت: الى عندى قولته الاجر هيزيد200 جنيه لو مش عجبتكم
سيبه البيت.
ملاك: ما تهدى نفسك ي عم انت 200 جنيه اي الى انت عايزه تغاليهم هو احنا معنا كم
200 جنيه اصلا.
صاحب البيت: مش عايزينا تدفعه امشوا شوفلكم بيت تانى
سعاد: ي راجل اختشى على دمك داحنا ستات معناش راجل
صاحب البيت بسماجه: دى مش مشكلتى اخركم آخر الشهر
وسبهم ومشى
ملاك: دانت نطع صحيح ميهمكيش يا ماما هنلقى شقه مش هتقف على الرجل ده
سعاد قعدت على الكرسى وقالت بكسره: مفيش فلوس نأجر بيها ي بنتى.
ملاك: ي ماما هدور على الشغل ان شاء الله وهتصرف وبعدين ايه معندكيش رجل دى
مش الراجل بتاعكم ولا اي
سعاد: ربنا يخليكى ليا يا حبيبتى
مى: هو ايه الصوت ده
ملاك: انتى لسه ملاحظه
مي بنوم: كنت سامعه زعيق وهي ايه الى حصل
سعاد قصت لها ما حدث مي: ي نهار ابيض طب هنعمل ايه
ملاك: ان شاء الله خير انا هقوم اصلى
سعاد: انا ماشيه عشان اتاخرت يلا مع السلامه
ملاك ومى: مع السلامه.
بعد ما سعاد مشت ملاك كانت زعلانه ومش عارفه تعمل ايه
ومى كانت قلقانة مي: هو احنا ممكن نبقا في الشارع ي ملاك
ملاك: لاء ان شاء الله وبعدين دى اول مره نتعرض لحاجه زيا دى فاكره لما كن مش بنلاقى ناكول
مي بزعل: يااا كانت ايام صعبه اووى ربنا مايعودها
ملاك: إن شاء الله مش هتيجى تانى اوعى بقا اقوم اصلى
مى: خلصى عشان اصلى بعدك
ملاك: حاضر.
عند احمد أوضته قام ولبس وكان في قمته شياكته
ونزل على السلم بمنتهى التقه في النفس
وجلس على مقعد السفره
سيف: اي يا عم الحلاوه دى انا لو بنت كان زمانى روحت قولتلك أتجوزنى
كلهم ضحكوا احمد: ماتثبت كده هتخلينى اشك فيك
نسمه بعصبية: وماله يعنى متقولش كده
طبعا الكل لاحظ العصبيه الى كانت فيها نسمه الى من غير سبب
سيرين: في ايه ي نسمه احمد وسيف مش اول مره يهزروا وبعدين اخويا ومزعلتش عليا كده.
نسمه اتكسفت جدا وكنت هتقوم
حنان: اقعدى يا حبيبتى مفيش حاجه حصلت كملى اكلك
نسمه قعدت وكملت عادى بس سيف مقدرش ينسى وكل مادى بيتأكد من شكوكه
كل ده واحمد مردش يرد عشان هو عارف مشاعر نسمه اتجاه سيف
سليم: هو باسم هيجى امتى
راشد: هيجى النهارده زمانه في الطياره
حنان: ازاى متقوليش ي راشد
راشد: انا اتفاجاءت النهارده بيرن عليا ويقولى
سليم: يوصل بالسلامه ان شاء الله
سيف: يلا انا قايمه حد عايز حاجه.
الكل سلامتك احمد: وانا كمان يلا مع السلامه
احمد وسيف وهم راحين لعربيات سيف كان مشى سرحان
احمد: بتحبك
سيف: باستغراب هي مين دى الى بتحبنى
احمد: سيف انا عارف انك كمان في مشاعر ناحيتها وده مش حاجه وحشها
ادى فرصه لمشاعرك متخليش الماضى ياثر فيك
سيف: طول عمرك فاهمنى ي صحبى
احمد: مش انت لوحدك يلا سلام
كل واحد فيهم راح شغله
نرجع تانى ليهم في الفيلا تخش سعاد متاخره
سهير اول ماشافت سعاد داخله من باب الفيلا.
سهير: سعاد بعد كده تخشى من باب الخدام فاهمه
سعاد: حاضر ي هانم
ميرنا: ماما انتى بتكلميها كده لى هي بنى ادمه وبتحسى زينا
سهير: انا عارفه بعمل اي ومالكيش انتى دعوه بالحاجات دى
ميرنا قامت والبنات قاموا وراها
حنان: براحه على البنت مش كده ي سهير
سهير: انا حره دى بنتى وانا عارفه بعمل ايه كويس
حنان اضايقت وقامت
وسليم وراشد راحوا الشركه مفضلش غير سهير
سعاد كانت ف المطبخ فاسهير نادت عليها
سهير: سعاد ي سعاد.
سعاد: نعم ي هانم
سهير: انا عارفه انك جديد بس لازم افهمك حاجه انك تيجى متأخرين ده مينفعش
ومتكررش تانى
سعاد: حاضر ي هانم مش هتكرر
سعاد دخلت المطبخ
فتحيه: اكيد الست سهير زعقتلك على التاخير
سعاد باستغراب وانتى عرفتى ازاى
فتحيه: اصل الست سهير مش بتنادى على حد من الخدام الى لسببين الاول التاخير
والتانى لو في حاجه مش نضيفه وبتحظر مره واحده بس بعد كده بترفدك.
سعاد: وانتى عرفتى كل ده في الكام يوم الى قعدتى فيهم معها
فتحيه: دانا معها بقالى سنين
سعاد: ازاى مش هم كانوا مسافرين
فتحيه: اصل من عشر سنين كانوا مستقرين في مصر واستاذ راشد واستاذ سليم واستاذ حازم هم الى كانوا بيسافروا امريكا بس حصلهم حاجه خلتهم يصفوا شغلهم في مصر بس كانوا بيجوا اجازات وانا كنت بجى عندهم برده
سعاد: هو مين حازم ده مش عايش معهم لى
فتحيه: استاذ حازم الله يرحمه مات من سبع سنين.
سعاد بفضول: ايه الحاجه دى
فتحيه: لاء مقدرش اقولك دول ناس فضلهم عليا
سعاد: هحترم ده ويلا نكمل شغل.
فى الاوضه عند البنات
سلمى: متزعليش ي ميرنا طنط متقصدش
ميرنا: هي كسفتنى جدا قدامكم
سيرين: اكيد يعنى مش اكتر من كسفت نسمه
نسمه: سيرين بطلى رخامه انا ماشيه
سيرين: انا اسفه ي بت تعالى
سلمى: بدل مانتى بتحبى كده مش بتقوليله لى
نسمه: اقوله ازاى انا بتكسف
ميرنا: مينفعش اصلا لازم هو الى يقول الاول
نمسه: لو كان بيحبنى اصلا
سيرين: انا مش عايزه اديكى امل على الفاضى بس لو نصيبك هتجوزى.
سلمى: اخويا تنح ومش هيقول حاجه الاول
نمسه: متشتميش هو احسن منك
ميرنا: بضحك وقعه وقعه يعنى.
عند احمد في الشركه
كان قاعد في المكتب ومندمج جدا في الشغل وفجاءه افتكر ملاك
احمد لنفسه: هو انتى مش هتروحى من دماغى بقا
فى الوقت ده الباب خبط ودخل اسر
اسر: اي ي عم مش بتسأل لى
احمد: الشغل بقا انت عامل اي
اسر: تمام المهم هنعمل اي في المناقصه
احمد: المناقصه دى لازم نكسبها عشان نثبت نفسنا في السوق
اسر: ان شاء الله هنكسبها
فى الوقت ده دخلت احلام السكرتارية
احلام: أستاذ احمد في انسه برا عايزه حضرتك.
احمد: انسه مين
احلام: اسمها فريده
أحمد: دخليها بسرعه
فريده دخلت: قولتك انا مش محتاجه استاذن
احلام: انا اسفه ي انسه
فريده: خلاص
احلام طلعت وفريده قربت من احمد وحضنته
وبعد كده راحت تسلم على اسر
اسر: ازيك ي فريده
فريده: الحمدالله انت عامل اي
اسر: انا كويس انا ماشى بقا سلام ي احمد
احمد: سلام
فريده قربت على احمد بجراءه وقالت بدلع: حبيبى انا عايزه اخرج
احمد: ورايا شغل خليها يوم تانى.
فريده بدلع: ونبى ي حبيبى انا زهقانه اووى
عشان خاطري
احمد: طب تمام انزلى استنني في العربيه
فريده نزلت.
عند ملاك كانت بتكلم الشله بتاعها على الواتس
ملاك: ي ولاد انا عايزه اخرج
حبيبه: انا اكتر والله
ايه: طب يلا نخرج
زهراء: اتنين جنيه ونص الى معكم مقوين قلبكم
ملاك: 10 جنيه لو سمحت بس بجد يلا نخرج
حبيبه: بس مش عارفه سمير هيوافق ولا اي
ايه: محنى مش قادره
ملاك: ابغى اشتمك ولكن استحى
زهراء: ممكن تبطلوا تحفيل ويلا نخرج انا هروح اقول لماما
ملاك: يلا
وكل واحد فيهم راح يقول لاهله واهلهم
وافقوا...
ملاك وايه وزهراء وحبيبه اتجمعوا
حبيبه: هنروح فين
ملاك: متيجوا نروح المطاعم الغاليه دى
زهراء: قولت فلوسك مقويه قلبك
ملاك: ي تنح افهمى احنا هنروح نتصور ونطلب ارخص حاجه
وبعدين المكان هيكون جامد لتصوير
ايه: احنا جعانين ي حجه انتى
ملاك: ماليش دعوه انا عايزه اروح مكان غالى
زهراء: طب بصوا احنا هنروح زى ماملاك قالت
وبعدين نشوف اي مطعم على قدنا ناكول في اشطاات
كلهم اشطا.
ورحوا مطعم غالى وهم داخلين انبهروا بالمكان
ملاك: شوفته حلاوته عشان تعرفه أفكارى
حبيبه: المكان تحفه انا عايزه اتصور في كل ركن فى
ايه: اهدوا هتفضحونا الناس هنا راقيه جدا
على الجانب التانى
كان فريده واحمد
فريده: وهي بتاكول احمد احنا هنتجوز امتى.
احمد: قريب ان شاء الله
فريده: بس عايزه حفله خطوبه كبيره
احمد: اكيد تليفون احمد رن وراح يرد
وعند ملاك
الجرسون بيديهم المنيو
زهراء: كوبايه شاي بعشرين جنيه لى يا ظالمها.
ايه: يخربيتك هتفضحينى اسكتى
ملاك: فونها رد فرحت ترد
ملاك كانت طالعه برا واحمد كان داخل
فخبطوا فبعض
ملاك: ماتفتح ي اعمى
احمد: اي ده هو انتى تانى
ملاك: هو انا مش ورايا غيرك ولا اي
احمد: بت بلاش اوريكى الوش التانى
ملاك: انا كده خفت خاف ي عيد انت اخرك فاضى
احمد: مابلاش اوريكى اخرى
ملاك: لاء انا عايزه اشوفه
احمد: بصلها من فوق لتحت ومشى
ملاك مانت ابن...
هذا هو القدر يجمعنا بنصبنا في اي وقت وفي أي مكان.
هل ستظل هذه المعركه ام ستغير وتكون قصه عشق تتحدى الجميع.