حكاية كل بنت رواية للكاتبة مروة حجازي الفصل الحادي عشر
مصطفى: هو عمر مشى ...
سحر: اه ياحبيبى مشى
مصطفى: انتى بتحبينى بجد ياسحر واتغصبتى على عمر يعنى انتى مسبتنيش باردتك
سحر: اه والله يا مصطفى انا عمرى ماحبيت عمر ولا لحظه
مصطفى: طب انتى ليه بتعاملى امى وحش طالما بتحبينى
سحر: انا ...انا ... عمرى ماعملتها وحش
مصطفى: متكدبيش عليا انا صاصا وعمرى مأذيكى انتى اهم واحده عندى فى الدنيا
سحر: ها...بجد ياصاصا
مصطفى: اه طبعا انتى عندك شك ف دا
سحر: انا مش مصدقه نفسى انا كنت متوقعه انك هتضربنى وتسبنى زى كل مره
مصطفى: انتى اكتر واحده بتحسى فيا مقدرش اكرهك
سحر وهى تحضنه: بجد انا بحبك اووووى
عمر: بجد انتى ازبل واحده انا عرفتها فى حياتى،انتى زباله
سحر: ايه عمر شفت اخوك مصطفى بيعمل ايه قولتله انا فى مقام اختك ميصحش كدا بس هو قالى انه لسه بيحبنى
مصطفى: ههههههه انتى غبيه اوى ياسحر يعنى انتى متهيألك ان الدم عمره هيبقا مياه حبتى تكوشى على كل حاجه عايزه الحب والفلوس وتكونى الست هانم الكل فى الكل
عمر: مكنتش شايف غيرك قدامى
فلااااااااااااااااش بااااك
عمر: انت ليه يا مصطفى مش بتحب سحر لا انت ولا امك
مصطفى: انت مش هتصدقنى يبقى اسكت احسن
عمر: احكيلى ياخويا كل حاجه وانا هصدقك،قولى ليه امك مبتحبهاش وهى بتعمل ايه لامك وانت بتكرهها ليه
مصطفى: انا كنت انا وسحر بنحب بعض وزى مانت عارف هى قدى
عمر:انت بتقول ايه
مصطفى: هتسمعنى للاخر ولا محكيش احسن
عمر:احكيلى
مصطفى: انا كنت فى تالته ثانوى وكنت بكلمها وكنت ناوى انا اخلص كليه واخطبها وعمرى ماضحكت عليها بسانت جيت اتقدمتلها وابوها طلعها من الثانويه وجوزهالك وهى بقا مرفضتش زى ماهى بتقول غصب عنها هى بصت للفلوس وللدهب واتجوزتك وبعد مابقا معاها الفلوس دورت عالحب اللى سبته زمان وخصوصا ان كنت قدامها وانت بحكم شغلك مكنتش شايف حاجه.
عمر:انت بتقول ايه انت كداب
مصطفى: انا مبكدبش فى ولا كلمه قولتلهالك ومستعد اثبتلك كل كلامى
عمر: اثبتهولى
مصطفى:ماشى انا موافق،انا هخليك تسمع بنفسك
رجوع للواااااااااااقع
عمر: بطلى كدب بقا انا سمعت كل حاجه
سحر: ازااااااااى
فلاش بااااااك
عمر: طيب ماشى انا هتأخر شويه فى الشغل النهاردا
سحر: ماشى يابيبى
ويطلع عمر وبعدها على طول يدخل مصطفى ويكون سايب الباب مفتوح ويدخل عمر ويسمع كل حاجه
رجوع للواااااااااقع...
عمر: سحر ...انتى طالق ...طالق ...طالق
سحر: منك لله يا مصطفى حسبى الله ونعم الوكيل
مصطفى: انتى مراعتيش جوزك ولا خفتى من ربنا ولا خدتى بالك من المريضه اللى جوا وشفقتى عليها كنت لازم تنولى جزأك واديكى نولتى جزأك
سحر: هتندم والله هتندم
مصطفى:كنت هندم لو خبيت حقيقتك دى على اخويا
عمر: ب...بس بسسسسس...لمى حاجتك واطلعى براااااااا وورقتك هتوصلك ...انا معملتش فى دنيتى حاجه وحشه غير انى حبيتك وملقتش منك غير انك عميتى عينى عن اخويا وامى وصدقتك ياواطيه يازباله غوووووووورى من وشى
وتطلع سحر ومصطفى يواسى عمر ويضحكه وتصحى والدتهم ويحكولها وتحمد ربنا ان ربنا شال الهم من على قلب ابنها
عند نجمه...
ندى:انتى ايه اللى غيرك من ناحيه مصطفى كدا احكيلى
نحمه: متفكرنيش الله يخليكى
ندى: احكيلى
نجمه: خلاص بقا هحكيلك لما اروق
ندى: طيب انا همشى انا بقا عشان متاخرش
نجمه: ماشى ابقا سلميلى على مامتك
ندى: يوصل احبى،اموووووا سلام اشوفك بكرا
وبعد مرور اسبوع
كريم: ها مين طالع الرحله غيرى انا وندى
بسنت: انا طالعه
مريم:وانا كمان
كريم: ها يانجمه،وانت يا مصطفى
ندى: نجمه طالعه معانا وش
نجمه:هسال بابا
مريم: ومصطفى طالع،والنبى يا مصطفى
نحمه: وهى متغاظه:ها يا مصطفى طالع معانا
مصطفى:انتى طالعاها
نحمه:اه هطلعها باذن الله
مريم:اوووووووه كلنا طالعين يييييييس
كريم تمام معاد الرحله الاسبوع الجاى ...
يوم الرحله ...
ندى:يالا يانجمه هنتاخر
نجمه:حاضر انا نازله
وتيجى نجمه تنزل من البيت تعدى الشارع تلاقى مصطفى مستنيها ومفجأه ..