قصة انتقام الحب ج2 بقلم أمنية الريحاني ف1 أميرة وحشتني
فى بيت عزة:
عزة قاعدة على كرسى وماسكة البوم صور لاميرة عمالة تقلب فيه والدموع محبوسة فى عنيها عمالة تتفرج على صور اميرة وهى بتكبر يوم ورا يوم وبتكلم نفسها: وحشتينى اوى يا اميرة كده برضه يا بنتى كل دى غيبة عشر ايام بحالهم بعيد عنى اول مرة تبعدى عن حضنى كده يا بنتى
عزة بتطلع صورة زفاف لاميرة مع عاصم وبتبوسها: ربنا يسعدك يا بنتى ويهديلك عاصم وافرح بعيالكم
فى فيلا العشرى:
طارق بيفطر مع اسمت الصبح او بمعنى اصح عامل نفسه بيفطر ماسك الاكل وسرحان مش بياكل
اسمت: طارق يا طااااارق مالك فى ايه؟
طارق: ايوا يا اسمت فى حاجة
اسمت: انت الى فى ايه مالك مبتاكلش وسرحان
طارق: وحشتنى اوى يا اسمت
اسمت بهزار: ودى مين بقى دى ان شاء الله الى وحشتك؟
طارق: يعنى انتى مش عارفة
اسمت بتأثر: عارفة يا حبيبى وحاسة بيك
طارق: من يوم ما عرفتها ودخلت حياتى وبقت بنتى الى ربنا عوضنى بيها وهى خلت لحياتى طعم ومعنى حسيت انى موجود عشان اكون جنبها واحميها واعوضها عن ابوها لكن من ساعة ما اتجوزت وبعدت عنى وانا حاسس ان فى حاجة ناقصة فى حياتى مش بس فى الشغل لا فى حياتى كلها صوتها دايما فى ودنى وهى بتقولى خد بالك من نفسك وهى بتعاتبنى لما اهمل فى صحتى وهى بتضحك بجد مفتقد وجودها فى حياتى اوى
اسمت: يا حبيبى انت المفروض تفرحلها انت من ساعة ما عرفتها وانت بتحلم تشوفها بالفستان الابيض وتسلمها لعريسها وتشوف ولادها وربنا حققلك حلمك وكمان ربنا كان كرمه كبير علينا ان عريسها هو عاصم ابنك برضه يعنى هتبقى مطمن عليهم هما الاتنين
طارق: خدها ابن تهانى منى يا اسمت عشر ايام بحالهم ميكلمونيش فيهم غير مرتين بس لما اشوف خلقته
اسمت: معلش بقى يا طارق عرايس بقى وفى شهر العسل وناسيين الدنيا كلها ولا نسيت
طارق: امممم. لا طبعا منستش يا حبيبتى ما تيجى نسافر احنا كمان
اسمت: ياريت يا طارق بس خلاص مبقناش حمل السفر
طارق: مين ده الى مش حمل السفر دا انوى انتى بس ومالكيش دعوة
فى شركة الاسيوطى:
حسن قاعد على مكتبه وماسك صورة اميرة معاه وهما مخطوبين وسرحان فيها وهو مبتسم بيقطع سرحانه خبط السكرتيرة على الباب فبيخبى الصورة فى الدرج بسرعة
السكرتيرة: فى واحد مستنى حضرتك برة يا فندم ومصمم يقابل حضرتك
حسن: واحد ! واحد مين اسمه ايه ؟
السكرتيرة: بيقول اسمه احمد على وصاحب حضرتك
حسن: ياااااه احمد على هو لسه عايش طب دخليه دخليه
السكرتيرة: حاضريا فندم
بتخرج السكرتيرة وبتدخل احمد لحسن الى بيجرى عليه وبياخده بالحضن
حسن: والله انا قلت انك مت فينك يالا وفين ايامك
احمد: حسن باشا وحشنى ايامك طب انا ندل ومبسألش طب كنت اسأل انت
حسن: ما انت شايف يا احمد انا مشغول ازاى
احمد بيبص حواليه: اللهم صل على النبى باشا من يومك يا ابنى
حسن: طب اقعد بقى وبطل غلبة وقولى ايه اخبارك وايه الى فكرك بيا؟
احمد: ضاقت بيا والله يا صاحبى اشتغلت فى شركات كتير وكل شركة تفحتنى شغل لما يطلع عينى وكل ده بملاليم واخرتها يستغنوا عنى قال ايه عمالة زايدة قولت مش معقولة يبقى صاحبى فى الهلمة دى ومرحلوش يشوفلى شغل
حسن: يا حبيبى انت كنت تجيلى من اول يوم متستناش لما تضيق بيك دا انت عشرة عمر يا حمادة
احمد: تسلم يا غالى
حسن بيمسك تليفون مكتبه وبيتصل
حسن: الو...ايوا يا ماجدة هيجيلك واحد من طرفى دلوقتى اسمه احمد على ...ايوا اعملى اجراءات تعيينه فورا...جرى ايه يا ماجدة انترفيو ايه بقولك من طرفى ...ايوا مسكيه مكان عبد الرحمن مدير الحسابات الى مشى...المرتب ! خمس الاف جنيه...اه كده كويس وابعتيلى الورق امضيه
حسن بيقفل التليفون
احمد: خمسة ايه لا مؤاخذة يا باشا
حسن: ايه يالا خمس الاف مش عجبينك
احمد: دا فى الشهر ؟
حسن: امال فى السنة
احمد: والله انت اجدع صاحب شوفته فى حياتى
حسن: المهم ورينا همتك بقى
احمد: بقولك اخبار مراتك ايه خلفت ولا لسه؟
حسن: مراتى كويسة وبتحبنى وزى ما انت شايف مسلمانى كل حاجة. ومعايا بنوتة زى القمر عندها خمس سنين
احمد: بسم الله ما شاء الله اكيد حلوة لمامتها ومتقولش انها شبهك اسمها ايه؟
حسن: اسمها اميرة
احمد: اميرة !
حسن: اه اميرة مستغرب ليه انت نسيت اميرة ولا ايه
احمد: لا يا حسن منستهاش طبعا انا مستغرب انك انت الى منستهاش بعد كل السنين دى حتى بعد ما اتجوزت وبقيت فى العز دا كله
حسن: وانت تفتكر الى كان بينى وبين اميرة ممكن يتنسى بسهولة
احمد: خلاص بقى يا صاحبى كان ماضى وراح لحاله صحيح انت متعرفش اخبار عنها
حسن: اخبارها كلها عندى (وكمل بحزن) اتجوزت
احمد: ياه معقولة اتجوزت مين حد نعرفه؟
حسن: معتقدش تعرفه اتجوزت عاصم الشاذلى صاحب مجموعة شركات الشاذلى
احمد: يا بنت الايه عاصم الشاذلى مرة واحدة ودا حد فى مصر ميعرفوش دا عرفته ازاى ده؟
حسن: لا دى ابقى اسألها هى المهم انها اتجوزت
احمد: وانت عرفت كل ده ازاى
حسن: جرى ايه يا احمد انت مش شايف انا بقيت مين ومفيش حاجة ممكن تستخبى عليا
احمد: انا عارف انا قصدى انت ليه مهتم تعرف اخبارها خلاص بقى يا حسن انت بقيت راجل متجوز وعندك بنوتة وهى كمان اتجوزت وبكرة يبقى عندها ولاد وكل واحد راح لحاله وكمل حياته
حسن: تفتكر ان الموضوع خلص كده؟
احمد: مش فاهم قصدك ايه؟
حسن: فاكر زمان يا احمد لما قلتلك ان اميرة بتاعتى وملكى ومش هسمح لحد يقرب منها ولا ياخدها منى
احمد: ايوا دا كان زمان وانتم لسه مخطوبين لكن دلوقتى هى اتجوزت وبقت ملك حد تانى خلاص
حسن بعصبية: متقولش ملك حد تانى اميرة هتفضل ملكى انا لحد ما اموت حتى لو اضطريت امحى اى حد قصادى ممكن يبعدنى عنها
احمد عرف ان حسن فى اللحظة دى مش فى حالته الطبيعية وان الغضب مسيطر عليه فقرر يسيبه يهدى
احمد: طب يا معلم انا هسيبك انا واروح استلم الشغل الجديد واعدى عليك لما اخلص نكمل كلامنا
حسن: ماشى يا حمادة
احمد خرج من عند حسن ولاول مرة من ساعة ما عرفه يحس الخوف من ناحيته ومبقاش عارف هو خايف على حسن من نفسه ولا خايف منه على اميرة كل الى متأكد منه ان حسن الى ادامه اتغير وبقى كل الى مسيطر عليه فكرة الانتقام لحبه
حسن فى مكتبه وطلع صورة اميرة تانى وابتسملها وبيكلم نفسه: اوعدك يا ميرو يا حبيبتى هتجيلى بنفسك قريب وانتى الى هتطلبى ترجعى لحضنى تانى اصلك متعرفيش حسن لما يحب ومتعرفيش برضه انتقام الحب.